Bad
 

Bad

Een zee aan zeepresten
strekt zich in wolkenpartijen
voor mij uit.

Ik verschrompel wordt oud in seconden
en voel de watergrenzen op mijn
rib en beneden mijn knie.

En in de badstop speelt een
ander verhaal een klein meisje met
donkere slierten haar kijkt mij aan.

Zoetjes kabbelen mijn ingewanden nu mee.

Daar hangt de kop in het water
waarmee ik mijn haren zal wassen
en daar de handdoeken waarmee ik
me zal drogen

Had ik maar iets te lezen.
Het water wordt al minder warm.

"Een zee aan zeepresten
strekt zich in wolkenpartijen
voor mij uit"
Leuk! (ik las eerst zee-presten, doen dacht ik: "wat is dat dan?"):P

"Ik verschrompel wordt oud in seconden"
Leuk hoe je dit verwoord, iedereen herkent dit wel.

"En in de badstop speelt een
ander verhaal een klein meisje met
donkere slierten haar kijkt mij aan."
he? :s

"Zoetjes kabbelen mijn ingewanden nu mee."
:Dluguber klinkt dat!

Je begint sterk, maar het einde trekt mij niet zo.

Allereerst bedankt voor je commentaar.:)

Over het algemeen geloof ik niet zo in het uitleggen van 'rare' passages omdat iedereen zijn eigen interpretatie moet vormen, maar voor de nieuwsgierigen onder ons wil ik het wel toelichten.


En wat jammer, persoonlijk vind ik het einde juist het leukst. :D

over die spoiler: wat leuk:D ik snapte het al niet, maar dit is leuk verwoord:) (ik zei ook niet 'rare' passage trouwens hoor;))

ik wordt --> ik word :O begin tweede alinea

Je schetst een fijn beeld, met de gedachtes ertussen en wat je om je heen ziet, de feiten zoals het verschrompelen die iedereen herkent. De kabbelende ingewanden vind ik een voorbeeld van typisch dichterlijke vrijheid, durf. Een soort scheef puzzelstukje dat niet lijkt te passen en toch het geheel opfleurt zonder dat het stoort.

Oeps.:bloos: Af en toe komt den Middeleeuwsche schrijfstaer in mij naar boven en ga ik overal t's achter zetten waar ze niet horen. Excuus.