Volle manen
 

There's no end to the love you can give
When you change your point of view to underfoot
Very good, you may be flat but you're breathing

You are impossible, Delilah: the princess of denial"
The Dresden Dolls - Delilah

Er zit een stuk Delilah in mij, dat zich overgeeft
aan je voeten, wacht tot je haar opneemt in je armen –
en steeds opnieuw verbaasd is als je over haar heen loopt.
De hoop die zich nestelt in mijn benen druipt naar beneden
en lakt mijn nagels in de kleur die je graag ziet. Het verandert

niets, hoogstens hoe je me ziet. Ik ben net Maria
die niet weet welke rol ze vandaag speelt:
de maagd of de hoer; dus ik doe maar wat
je van me verwacht. Ik lig - stil. Ik wacht. Ik heb lief.

(Oh god zie dan: ik heb lief, tot ik niets meer heb,
omdat die godvergeten mannen nooit geven wat ik wil.
Wat ik wil? Begrijp dat ik niet te begrijpen ben,
snap hoe ik denk en doe, zonder dat ik vertel en vraag
niets. Ik weet niet wie ik ben, maar noem me maar
Delilah of Maria. Wees een man en vraag het niet, niet dat.
Je wilt het antwoord niet weten en ik gaf al veel teveel vandaag.)

Dit vind ik de sterkste zin in het gedicht. Het confronteert de lezer met de verliefde naïviteit van de ik-persoon. Ik denk dat dit voor veel mensen herkenbaar is.

Het eerste waar ik bij deze zin aan moest denken was menstruatie, maar dat kunnen ook gewoon mijn eigen lugubere gedachten zijn.:rolleyes:

Je hebt goed nagedacht over je regelafbrekingen. Vooral die tussen de 1e en 2e strofe vind ik erg mooi. Ook die van 'ik doe maar wat' is leuk.

Dit vind ik een slappe paradox die ronduit cliché aan doet. Het valt uit de toon met de rest van je gedicht dat verder van een beter niveau is.

Gelukkig blijft het daarbij en eindig je sterk. Je hebt een prettig woordgebruik dat makkelijk leest en fijn allitereert. Je houdt het zonder teveel opsmuk en daar hou ik wel van.:)

Het perverse toontje vind ik wel leuk, maar had naar mijn smaak, als de dresden dolls toch je inspiratiebron zijn, grootser en duidelijker gemogen. Je had nog wel meer kunnen doen met het seksualiseren van de slachtofferrol.

Ik ben het eens met noinin dat die zin over begrijpen belachelijk cliché is.

Verder uhh kom ik eigenlijk nooit meer op dit forum, dus hoe serieus je mijn commentaar moet nemen is maar de vraag xD.

Ik ben het eigenlijk ook wel met jullie eens dat die zin echt niet kan :( En ik snap ook niet zo goed waarom ik niet bedacht dat dat wel heel cliché was, maar goed. Ik zal me eens richten op een alternatief ;)