Plasproblemen of Plas-angst.
 

Dat is dus mijn probleem.
Ik ben weer uitgenodigd voor een feest ergens, maar als ik drink of niet drink dan moet ik uiteindelijk een keer naar de w.c. Dat is voor mij een enorm probleem. Sinds ik mij kan herinneren heb ik al problemen met plassen op een openbaar urinoir terwijl geen van mijn vrienden hier last van lijken te hebben. Als ik naar de w.c. ga en probeer te plassen lukt dat sowieso niet bij de staande urinoirs en ook niet de hokjes waar de boven en onderkant open van zijn. Op een of andere manier blokkeert alles in mij en heb ik op het moment dat ik ga zitten/staan absoluut geen volle blaas meer lijkt het wel. Maar zodra ik de w.c. uitloop heb ik natuurlijk weer een volle blaas en wil ik eigenlijk weer terug rennen.
Dit beïnvloed mijn leven op zo'n manier dat ik eigenlijk nooit uitga of überhaupt veel de deur uit ga.
'Gewoon even rustig ademhalen' heeft totaal geen effect, zoals ik al zei, alles blokkeert en er komt geen druppel meer uit.
Alleen als er totaal gesloten w.c's zijn en het is niet te rumoerig (mensen gaan niet complete gesprekken op de WC voeren) dan lukt het soms wel.
Dit geld trouwens ook voor w.c's bij andere mensen thuis van vrienden etc. Ik moet echt het gevoel hebben dat er minstens 2 gesloten deuren tussen mij en de andere mensen zit, anders lukt het ook niet.

Wie herkent dit en heeft er misschien een oplossing voor?

Voor de FBs; ja dit is gepost met een proxy omdat ik nogal op mijn privacy gesteld ben en ik weet hoe het zit met de fbs op dit forum. gelieve deze UC niet te bannen zodat ik niet steeds een ander acount aan hoef te maken om in deze topic te posten.

't Is een veelvoorkomend probleem, vooral bij mannen (en dan weer vooral bij urinoirs). Kijk eens op www.paruresis.org, daar staan véél tips op en er is een forum voor lotgenoten.

Ik herken je probleem heel goed, als je wat wil weten of vragen, pm me dan gerust :) Ik heb er zelf ook al zo lang als ik me kan herinneren last van, eerst resulteerde dat in een extreem sterke blaas, maar ja, dat hou je nooit je leven lang vol, zeker niet als je meer dan 10 uur van huis bent enzo. Sinds een jaar gaat 't steeds beter, door telkens een stapje verder te gaan en echt een knopje om te zetten in m'n hoofd.

Ik heb het niet zo erg als jij, maar ik heb er ook last van bij een urinoir. Ik ga eigenlijk altijd een hokkie in. Ik probeer het vaak niet eens meer om een urinoir te gebruiken, het is lekkerder om even een moment voor jezelf te hebben. Als het moet en ik heb even de tijd dan lukt het soms wel, ligt er ook aan hoeveel mensen er zijn.

Je moet het opbouwen denk ik. Ga eens zo'n hokje in zonder boven en onderkant, en blijf daar net zolang totdat het wel lukt. Al duurt het tien/vijftien minuten. Niemand ziet je daar. Je kunt ook proberen te zitten, dat helpt te ontspannen. Denk aan leuke dingen, denk aan het woord 'relativeren' en ontspan. Lees de tekst op de muren van de wc, bedenk wat een losers het zijn die dat opschrijven, maar dat ze ergens toch wel weer grappig zijn.

En je kunt wachten totdat je echt heel nodig moet, en pas dan gaan. Des te eerder moet je ook.

Keywoorden: opbouwen, ontspannen, geduld hebben.

Idd, dat is een bekende 'oefening'; eerst veel drinken, zodat je weet dat je écht moet, dan gewoon proberen. Lukt 't niet? Gewoon ontspannen blijven, lees wat er op de deur staat of tel de tegeltjes aan de muur. Als je gestresst raakt; ga gewoon even een rondje lopen, en ga dan weer terug. Als het niet in een normaal hokje lukt, zoek dan bv. een invalidentoilet (die zijn vaak rustig en 't is meestal een grote ruimte). Key is inderdaad echt te ontspannen; ga jezelf niet lopen opfokken. Het helpt mij extreem goed om me in te beelden dat ik thuis ben, op m'n eigen wc, dan beeld ik me in dat recht voor me de radiator is, rechts van me de lichtschakelaar, en zo ga ik door. Misschien werkt dat bij jou ook.

Ga níet vermijden, dus ga niet de hele dag niets drinken of 't dan maar uren ophouden, je moet echt de confrontatie aangaan, anders wordt de drempel alleen maar hoger.

Heb je enig idee waarom je blokkeert?

Dit kun je volgens mij niet weten. Anders had het probleem niet ontstaan.
Het moet iets te maken hebben met onzekerheid, maar zoiets zit heel diep van binnen, eigenlijk onbewust. Bij jezelf denk je van, wat een onzin, maar je lichaam doet het.

Klopt, 't is echt een fysieke reactie op angst, je kan er fysiek weinig aan veranderen, je moet echt die angst aanpakken.

ik hou ook niet bepaald van openbare plee's, maar mijn blaas gaat gewoon in ontkenning totdat ik mijn eigen voordeur open doe, waarna ik moet rennen :o

geen idee waarom eigenlijk...

O-M-G. De verhalen die op de site staan.. Het is gewoon alsof ik dat zelfs geschreven heb.:|
Het helpt echt enorm voor m'n gevoel om te zien dat andere mensen echt precies hetzelfde ervaren. Er staat ook dat het wel te trainen is maar het nooit weg zal gaan :(

Dit werkt dus echt absoluut niet (bij mij niet in ieder geval). De laatste keer dat ik op een feest was en veel gedronken had probeerde ik het ook. Ik geloof dat ik nog nooit zo snel naar huis gefietst ben met een blaas die letterlijk op het punt stond om te exploderen.

Nee ik weet het echt niet. Gewoon het idee dat er andere mensen in de buur zijn of er misschien aan kunnen komen zorgt er gewoon voor dat er niets meer uitkomt.

Dit dus. Je kan er echt gewoon helemaal niets aan doen en je vindt jezelf een mongool als je daar op die w.c. zit.

Maar je kan écht heel ver komen hoor :) Ik dacht ook echt dat het nooit over zou gaan, maar ik ben echt zo veel verder nu.

Je kan 't ook beter op een rustig moment doen, dus wanneer je alleen bent. Ga bv. naar de bieb, daar is 't vaak rustig en kan je vrij rustig oefenen, of een warenhuis (hoewel ik toiletjuffrouwen heel vervelend vind). Ik kén het gevoel echt hoor, je moet echt door ervaring leren die knop om te zetten (en dat klinkt altijd makkelijker dan dat 't is).

Op die site staat ook stap voor stap hoe je 't aan kan pakken; zelf ben ik begonnen met eerst gewoon gaan, ook al hoefde ik eigenlijk niet, gewoon op een wc gaan zitten en leren ontspannen. Als je moet plassen, ook gaan natuurlijk en weer proberen te ontspannen; als het niet lukt, jezelf niet gaan opfokken, gewoon rustig ademhalen en zonodig even een rondje gaan wandelen en dan weer terug. Nogmaals; invalidetoiletten zijn vaak érg handig, daar zit een wastafeltje in en je kan dus bv. de kraan aan doen (dat helpt vaak; je hebt geluid op de achtergrond, je hoort niet dat er iemand langs loopt en andere mensen horen jou niet, sowieso is 't vaak een soort trigger om te plassen). Die stap was voor mij heel groot trouwens, op een invalidetoilet gaan plassen met de kraan aan. Maar het is echt dé plek waar je rustig aan kan doen.

Bij mensen thuis kan ik 't nog steeds niet of nauwelijks, ik moet er écht zeker van zijn dat er niemand in de buurt is, maar omdat mensen dan weten dat je naar de wc bent, begin ik altijd erg te stressen en dat werkt niet. Soms gaat 't oké, soms gaat 't helemaal niet. (En dat is echt een hél als je een weekend bij iemand logeert... Ik heb een hele nacht wakker gelegen omdat ik zó nodig moest, maar ik kon gewoon niet...)

't Is echt fysiek, dat staat ook ergens op die site uitgelegd. Onbewust zorg je er voor dat je een van de spieren niet kan ontspannen, en ook al moet je nog zo nodig; die spier ontspant pas wanneer jijzelf ook ontspannen bent.

Durf je thuis dan bijvoorbeeld te plassen met de deur open?
Ik kan me er echt niets bij voorstellen. Op de middelbareschool vond ik het wel vervelend als mensen je konden horen plassen, want dat was echt not done.

Hmmm, misschien moet je bij de huisarts langs gaan, want dit beperkt je duidelijk in je doen en laten en dat is een plasje niet waard.

Oh ja, huisarts is trouwens echt een goede tip; er zijn heel veel vormen van begeiding die je kunnen helpen die knop om te zetten, ik heb daar zóveel aan gehad, echt niet normaal. Ik zat hier als kleuter al mee, en 1,5 jaar geleden ofzo kon ik er pas wat mee, nu ben ik nog steeds wel belemmerd, maar 't is zó'n groot verschil, je bent echt zoveel vrijer. Ik denk niet dat ik het zonder hulp had kunnen doorbreken. (En de meeste mensen lopen hier ook echt hun hele leven mee rond, laat 't niet zo ver komen, dat is zoo zonde!)

Ik wil dit topic even uppen want ik ben benieuwd hoe het nu met TS gaat. Heb je hulp gezocht? Of heb je jezelf misschien beter op weg kunnen helpen? Heb je wat aan de site gehad die ik in dit topic heb genoemd?

Ik merk zelf dat die eerste drempel écht de grootste en moeilijkste is, als je daar over heen bent, gaan de drempels daarna echt veel makkelijker. Ik heb er nog steeds last van, maar zoveel minder, ik voel me ook echt zóveel vrijer nu. Eerst maakte ik me altijd druk omdat ik wíst dat ik toch niet naar de wc kon als het moest, nu speelt dat helemaal niet meer; ik weet dat als ik naar de wc (bv. op de universiteit) dat het dan gewoon kán. Als er mensen voor de deur staan is het nog lastig, maar zelfs dat gaat steeds beter. (En voor de duidelijkheid; ik ben nu 24 en heb hier sinds zeker mijn 8ste last van gehad, over die drempels heen stappen heeft ook echt tijd en moeite gekost, maar het kán echt. Confronteren die angst! )

Ik had hier in de pubertijd vooral last van.. het probleem zit hem er vooral in dat je te graag wil.. je 'moet' plassen, maar het lukt niet. Zo moest ik tijdens schoolreis dringend pissen en waren we met de bus gestopt bij een tankstation / restaurant. De hele klas naar die wc's en toen lukte het mij dus niet, omdat er steeds klasgenootjes aan de deuren klopten en mensen over de hokjes heenkeken voor de grap etc. Ik ben toen pas veel later op de dag met veel pijn in mijn onderbuik bij een MacDonalds naar de wc gegaan :o

Als ik nu naar een openbaar toilet ga, dan denk ik meestal gewoon aan iets anders.. en dan heb ik nergens last van. Ik heb er soms de beste ideeen over dingen :d Alleen zo'n urinoir werkt voor mij dus niet, dat is iets te direct ofzo.. ik wil wel gewoon naar een wc / hokje.

Met de leeftijd worden dit soort dingen vaak minder.. misschien omdat je je dan vanzelf iets zekerder over jezelf voelt of minder druk maakt om anderen.

Gelukkig zijn er veel uitgaansgelegenheden / kroegen waar je gewoon normale wc's hebt :)

Inderdaad een vervelend probleem waar ikzelf ook (in mindere mate) last van heb gehad. Maar door het gewoon doen, en het niet als een falen (of schaamte) te ervaren als het niet lukt, urineer ik tegenwoordig schouder aan schouder zonder problemen. Wel alleen als ik echt 'nodig' moet. Ik begrijp nu al lang niet meer waarom ik hier ooit problemen mee heb gehad.
Misschien is het fijn om te weten dat veel mensen in het openbaar toiletteren niet fijn vinden. Maar nog fijner is het je te bedenken dat iedereen, dus ook zij die ogenschijnlijk moeiteloos alles 'laten lopen', wel ergens een fobie voor heeft.
Wat durf jij wel makkelijk maar hij niet?

Ik heb het ook maar alleen bij een urinoir. IK ben bang dat dan andere mijn pennis zien en daarom krijg ik altijd een erectie ook al is er niemand anders in de ruimte. Als ik op reis ga met de auto drink ik bijna niets om het dan in te houden. Want ik ben namelijk vies van auto snelwegen openbare toilleten bij een restaurant ga ik wel altijd plassen in een kotje.

Ik denk dat ik last van het tegenovergestelde heb. Het liefste pis ik buiten. Altijd makkelijk en lekker verfrissend in de buitenlucht!

K kan ook niet plassen in urions en ook niet in open hokjes of dat mensen op mij wachten.. dus k kan het ook niet

Ik kan wel in een hokje plassen rechtstaand maar niet tegen een boom of urinoir

[QUOTE=Andijvie;28794789]Op die site staat ook stap voor stap hoe je 't aan kan pakken[QUOTE]



Welke site?

[QUOTE=Bom123;30753885][QUOTE=Andijvie;28794789]Op die site staat ook stap voor stap hoe je 't aan kan pakkenDeze: www.paruresis.org

Ik ben ook bang voor wc's
Het 'lukt' simpelweg niet.
OF ik voel een druk op me dat ik moet plassen bijv. als we net op het punt staan om te vertrekken
OF iemand anders zit op mij te wachten en dan moet ik 'snel' zijn
OF als er andere mensen bij staan en al dan niet praten.
Ik kan het al zowiezo vergeten om te plassen op (openbare) toiletten die van elkaar gescheiden zijn door een shotje. Ik weet niet, maar op een of andere manier ben ik bang dat mensen nog kunnen binnenkomen en ja, ik weet niet, het lukt dan gewoon niet. Eerst dacht ik dat ik bang was dat mensen me kunnen horen, maar ik heb inmiddels al allerlei foefjes uitgevonden waardoor dat niet te horen is (plassen op het stukje waar geen water is, wc papier in het toilet gooien, doorspoelen en dan plassen), maar zelfs als ik ze alledrie uitvoer, lukt het niet met mensen erbij.
Ook kan ik het vergeten als mensen gaan praten, want op geluid kan ik niet plassen. Ook niet op muziek. Het moet altijd stil zijn, ik weet niet waarom. soms zit ik op de wc met mijn oren dicht zodat ik niet kan bepalen of er iemand op de wc zit en ik kan geen geluid horen, maar je weet, dat helpt ook niet (ipod gebruiken, watjes in mn oren doen, dure oorstoppers gebruiken, het werkt allemaal niet).
En het lukt al helemaal niet als ik onder druk sta. Bijvoorbeeld op een druk toilet; we staan in de rij en van iedereen wordt verwacht er zo snel mogelijk uit te zijn voor de volgende. Nou ik zal wat vertellen, dan gaat het allang niet meer hoor.
Ik heb dus een angst voor WC's. Plassen doe ik alleen thuis of vertrouwde omgevingen waar niemand bij is. De laatste 5 (!) jaar heb ik hier last van. elke keer ben ik me van het feit bewust dat ik possible de hele dag mijn blaas moet ophouden. Elke keer als ik weg ga moet ik alles plannen: Een kwartier van te voren plassen, 5 uur van te voren niet drinken, tabletten om rustig te worden innemen (want van nerveusiteit moet ik plassen (familietrekje)) En als ik dan toch moet, dan moet het me maar net allemaal mee zitten en dan lukt het als ik geluk heb. Ik doe alles er dan aan om het te lukken. Ik ga zingen, ik ga staan/zitten/staan/zitten (hopen op de zwaartekracht die het werk doet), ik doe mijn oren dicht, ik ga recht zitten (schijnt te helpen, niet bij mij (; ), ik ga me concentreren op iets wat er op mijn telefoon staat, ik spoel door als een bezetene (natuurlijk als er niemand in de buurt is) en ik beplak de hele wc met wcpapier. en dan zijn er ook nog te veel momenten waarop het dan nog niet lukt, en dan baal ik de rest van de dag. Dan ben ik teleurgesteld in mezelf en dan doet mn blaas alleen maar meer pijn.
Maar niet dat ik me er door laat tegen houden. Ik blijf gewoon mijn ding doen. Ik reis heel vaak, en dat blijf ik doen. Mijn taktiek is mezelf zodanig uitputten en me zodanig lijden dat ik (en mijn blaas) er op een gegeven moment geen zin meer in hebben, in die irrationele angst. Ik blijf mezelf uitdagen om steeds maar weer die wc te gebruiken. Maak nie uit welke, en als het me niet lukt, pech gehad, volgende keer beter, en anders is het mijn eigen dikke schuld als het uiteindelijk toch niet lukt, want uiteindelijk zit het toch allemaal in mijn hoofd.
Als het wel lukt, dan moet ik toegeven dan is mijn humeur op zn opperbest, dan heb ik het gevoel dat ik de hele wereld aankan, en da's wel fijn.
dus tips. succes ermee!

Dit is een up en aangezien de TS niet meer gereageerd heeft gooi ik 'm dicht.