Het zoeken naar jezelf
 

Ik vraag me soms wel is af, wie ik eigenlijk ben, en wanneer ik nou mezelf ben, ik weet niet of het met me leeftijd te maken heeft, maar ik probeer er achter te komen wie ik ben en hoe ik ben, dat klinkt misschien een beetje raar maar ik zit er wel een beetje mee.
Bijvoorbeeld:

De ene dag voel ik me heel erg op me gemak, ik kan goed opschieten met iedereen en voel me erg relaxed.
Maar als ik erover ga nadenken hoe ik nou eigenlijk moet zijn dan ga ik me druk maken, en die druk is erg vervelend, daardoor weet ik niet meer eigenlijk mezelf te zijn (iniedergeval hoe ik me op me gemak voel) en weet ik dan ook weinig meer te zeggen, te lachen, etc.

Het heeft echt te maken met hoe ik tegen andere mensen ben, ik wil weten hoe ik eigenlijk tegen mensen ben als ik mezelf ben, daar zoek ik naar, misschien ga ik me dan niet meer druk maken en voel ik me gewoon op me gemak.
Hebben jullie hier misschien tips voor, of afleiding om niet er over na te denken zodat ik me ook mezelf voel?

Het klinkt allemaal heel ingewikkeld :eek:, maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggen.

Je bent toch altijd jezelf? Als je je anders voor doet, dan hoort dat toch ook bij je persoonlijkheid? Ik zou me er niet te druk om maken, want dan forceer je het alleen maar.
Sowieso gedraagt iedereen zich "anders" bij verschillende mensen (je gedraagt je anders bij je opa en oma dan bij je vrienden, anders bij onbekenden dan bij je moeder, anders op een sollicitatie gesprek etc).

Hoe oud ben je? Als je in de puberteit zit, is het iig normaal. Maar wel irritant.
Suc6!

Hij.

is14.

Ja maar het rare is, de ene keer ben ik anders bij me vrienden dan de ander keer, en dan ga ik me dus bedenken wie ik eigenlijk ben.. Maar het zou heel goed met me leeftijd te maken kunnen hebben.

Daar moet je niet teveel over nadenken, tenzij er mensen de dupe van worden.

Vooral op de middelbare school krijg je snel 'groepjesvorming' waarbij je 'vrienden' soms over anderen heenlopen (of passief roddelen) en dan wordt misschien van jou verwacht dat jij dat ook doet. Jezelf zijn is gewoon doen waar je zelf achter staat, onafhankelijk van wat de rest ervan vindt. Je moet er alleen wel wat lef voor hebben soms.

Haha mezelf ben ik dan wel. Ik denk wat je als eerste zei het beste is, niet teveel over nadenken, doe gewoon waar jij je goed bij voelt enzo. :)

Dat heb ik nou ook...
Het irriteerd me verschrikkelijk.

Blijkbaar ben jij dus iemand die de ene keer anders is dan de andere keer. En dat is normaal. Uiteindelijk kom je erachter dat je bent wie je bent, dat daar niks aan te ontdekken is. Je bent je handelingen en je gedachten, je bent je reacties. Je bent jij.

Door de jaren heen kom je er vaak vanzelf achter wie je bent. Je leert jezelf in zoveel situaties, bij zoveel verschillende mensen kennen en je merkt vanzelf waar je je het beste bij voelt. En ik denk dat vrijwel iedereen die denkt aan hoe hij zou 'moeten' zijn zich druk gaat maken...door je niet druk te maken over wat zou 'moeten' voorkom je dat. ;) En vaak komt ook dat met de jaren.

En ik denk dat niemand altijd, in iedere situatie, bij iedereen hetzelfde is...?

Ik ben ik en verder niets. Ik hoorde nooit bij groepjes of hokjes mensen. Of eigenlijk juist bij een hoop van die groepjes.

Maar ik weet wie ik ben omdat mezelf kan voorstellen en omdat ik weet wat ik 'wil'?