[Verhaal] Te laat
 

Hallo allemaal,
Bij dezen een paar fragmenten uit mijn verhaal. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden (onderwerp, schrijfstijl, pakkend genoeg, etc.)
Alvast bedankt voor het commentaar! Tips zijn altijd welkom.

http://i103.photobucket.com/albums/m...g3/verhaal.gif

Vooral het stukje met het gedachtenstemmetje vind ik erg sterk. Brengt wel een soort van beklemmend gevoel op. Voor de rest leest het sowieso gewoon wel lekker vlot. :)

Ik heb het opgezocht in het andere topic, maar de doelgroep was 12-16-jarige toch? Mja, dat klopt denk ik wel ongeveer, het is inderdaad wel vlot geschreven.

Volgens mij klopt de eerste zin al niet; het werkwoord is oprapen, niet rapen. Dus er moet ergens nog een 'op' tussen worden gefrot en daardoor wordt de zin inderdaad ontzettend lelijk, maar je kan er natuurlijk ook voor kiezen om 'raap' in 'pak' of 'graai' te veranderen. Verder vind ik dat je iets teveel de gevoelens van de ik-persoon beschrijft, maar het kan zijn dat dat alleen in deze stukjes is, dat je die gekozen hebt omdat ze veel inhoudelijke informatie bevatten.Bij dat middelste stukje is het al minder. Ik denk dat je nog eens goed moet nadenken over hoe je de relatie tussen de hoofdpersoon en de moeder formuleert, het lijkt mij een beetje onrealistisch dat ze pas op de fiets bedenkt dat het de sterfdag van haar moeder is, volgens mij onthoud je die dingen minstens zo goed als je verjaardag.

Veel succes met verder schrijven:)

Ik heb het even twee keer gelezen (met wat tussentijd). Ik vind het heel knap dat je net precies het drama wel raakt, goed aanzet, maar niet overdrijft. Het is niet echt mijn soort verhaal, maar ik kan het wel waarderen.

Het laatste stukje doet me trouwens een beetje denken aan een betoog dat ik een karakter van me laatst liet afsteken. Maar ik zal jouw topic d'r niet mee vullen :)

Thnx. :)
Ik heb 'raap' veranderd in 'gris'. ;)

En ik heb deze stukjes inderdaad gekozen om de verhaallijn duidelijk te maken. Eva gaat trouwens pas aan het einde van het verhaal dood, dus het eerste deel is helemaal niet zo verdrietig (althans, niet voor de ikpersoon, voor Eva natuurlijk wel) en worden er niet zoveel gedachten beschreven.
De relatie tussen de hoofdpersoon en haar moeder is nooit echt goed geweest, dat blijkt ook uit latere stukjes. Ik vind het niet gek dat ze niet meteen aan haar sterfdag denkt.

Goed om te lezen. :) Ik ben wel benieuwd naar dat betoog!

Inderdaad pakkend geschreven. De stukjes maken nieuwsgierig naar meer, dus je bent wel geneigd door te lezen.

Om even te reageren op het niet-meteen herinneren van de sterfdag van 1 van je ouders. Na 7 jaar zakt dat wel een beetje weg. Helemaal als je jonger bent als het gebeurt (wat ik uit dit verhaal wel opmaak).

Natuurlijk onthoud je dat wel, maar als er weer een jaar voorbij is sinds mijn vader overleden is, denk ik meteen op het moment dat ik wakker word "sterfdag, x jaar gelden, yadayada". Het is niet alsof je daar 24/7 mee bezig bent. :o

Verder vind ik het wel een leuk verhaal, passend binnen de doelgroep. Het leest behoorlijk vlot, leuk geschreven ook wel.

(het stukje in rood is geschreven door Marni Livni-Stein-Goldberg. Het is een stukje uit een psychologische evaluatie van een voormalig geheim spion in het StarTrek Universum)

Jullie positieve reacties doen me goed en geven me een extra stimulans om verder te schrijven.(y)

Wow, mooi stukje Kitten! Ik zie wat je bedoelt. :)

Dat zeg ik ook niet;) 24/7 ergens mee bezig zijn is wat anders dan er pas op de fiets aan denken. En eigenlijk denk ik niet dat het uitmaakt wat voor band je met je moeder hebt, je denkt er tóch aan.


'gris' is natuurlijk ook een prima alternatief;)

Ze denkt er toch ook aan? Het is niet alsof ze het zich pas aan het einde van de dag realiseert... Nee, 8 uur 's ochtends.

Ik vind het ook een goed alternatief. :)

Ik vind dat er weinig fantasie uit je stukje spreekt. De verhaallijn, voor zover we daar een indruk van krijgen door deze stukjes, is voorspelbaar als de intocht van Sinterklaas. Het hoeft niet erg te zijn als het plot niet echt bijzonder is maar dan moet je dat wel goedmaken met bijzondere inzichten of op zijn minst een mooie schrijfstijl. Mensen zeggen dat het vlot geschreven is en dat is het ook, maar ik zie dat niet als een pluspunt. Het lijkt alsof je niet echt hebt nagedacht over de zinnen die je schrijft, zo weinig verbeelding spreekt eruit.
Wat betreft dat je de sterfdag van je moeder niet hoeft te herinneren ben ik het wel met je eens trouwens. Ik kan me best personages voorstellen die zich de sterfdag van hun ouders niet herinneren, dat is juist een interessant gegeven want dan wil ik weten waarom dat zo is. Je doet er echter weinig opzienbarends mee en ik verwacht dat het in de rest van het verhaal een clichématige invulling heeft gekregen, maar dat is misschien niet eerlijk want ik heb het natuurlijk nog niet gelezen. In dat geval mag je wel nog een stukje plaatsen waaruit blijkt hoe je met die situatie bent omgegaan.

Tsja, het is mijn manier van schrijven en dat kan je mooi vinden of niet... jij vindt het dus blijkbaar niet mooi en dat mag natuurlijk. Ik heb wel nagedacht over de zinnen hoor, maar ik denk dat het voor jeugd van 13,14,15 jaar prima is zo. Je moet het dan ook zien vanuit het oogpunt van een meisje van 14/15 (ikpersoon). Gebruik van heel ingewikkelde woorden vermijd ik logischerwijs.

En verder... het is anderhalve pagina uit een verhaal dat ongeveer honderd pagina's gaat worden. De dood van Eva is voor de lezer niet te voorspellen. Ja, op het laatst wel, als de ikpersoon Eva gaat zoeken. Maar er zit dus nog heel veel voor (een aantal hoofdstukken eindigen met een dagboektekst van Eva gericht aan haar overleden moeder, waarin ze haar gevoelens opschrijft, maar daaruit blijkt geenszins dat ze van plan is zelfmoord te plegen).Over de voorspelbaarheid/verdere verhaallijn kan je aan de hand van deze stukjes dus weinig zeggen.

Dat betekent niet dat ik je kritiek niet waardeer, integendeel. Ik moet nog heel wat gebeurtenissen beschrijven en zal zeker iets met je tips wat betreft de verhaallijn doen. De schrijfstijl verander ik echter niet.

Toch, als je een willekeurig literaire jeugdroman neemt voor jouw beoogde doelgroep, zul je merken dat er wel degelijk ook ingewikelde woorden worden gebruikt. Zeker als de doelgroep al op de middelbare school zit en lezers hoeven toch ook niet alle woorden te kennen die je gebruikt? Maar ik denk dat het Reynaert er meer om ging dat je niet al te 'standaardzinnen' gebruikt, maar dat je meer moet proberen om origineel te zijn. Maar goed, niet alle boeken zijn natuurlijk origineel, er zijn ook een hoop standaardboeken, blijkbaar is daar ook behoefte aan.

Natuurlijk mogen er ingewikkelde woorden in zitten, maar ik laat een meisje van 14/15 niet denken:
'Aanvankelijk was ik niet van plan mijn gevoelens uit te spreken, maar bij nader inzien lijkt het me een verademing.'
En aangezien het vanuit de ikpersoon geschreven is, moet ik me aan haar taalgebruik aanpassen (wat haar gedachten betreft dan, dat geldt niet voor teksten van anderen, er zitten dan ook wel woorden in het verhaal als initiatief/confrontatie/demonstratief/definieer/bekrompen/rigoureus/etc, die een gemiddelde vmbo leerling van die leeftijd waarschijnlijk niet zal kennen en dat is idd niet erg).

Ik vind de zinnen zelf goed zo... choking duck zegt zelfs dat het hem een beklemmend gevoel geeft en dat is precies wat ik wil bereiken, dus ik ben tevreden met de stijl.

Ik zal binnenkort nog een stukje plaatsen, ik ben wel benieuwd wat jullie daarvan vinden.:D

Misschien ligt het aan het korte stukje, maar ik vind dat je ook veel te veel gelijk al weggeeft. En ik vind dat je niet alles letterlijk hoeft te zeggen, we kunnen door een kort stukje al wel een indruk krijgen zonder dat je precies moet zeggen dat het slecht klikt met haar zusje etc.

Wat geef ik, naast dat het niet klikt tussen de ikpersoon en haar zusje, gelijk al weg? :) Het tweede en derde stukje komen namelijk pas aan het einde van het verhaal.

Ik voel me geroepen om hier even te reageren, ik werd namelijk direct gepakt door dit verhaal en zou zeer graag meer lezen!
Ik ben het daarom niet eens met de kritieken die hier willekeurig worden rond gestrooid. Ik vind dat jullie empathisch vermogen tekort schiet. Ondanks jullie hogere leeftijden dan van de mensen waarvoor dit verhaal bedoeld is vind ik dat jullie je meer in zouden moeten leven in de genoemde doelgroep. Ik vind dat dit verhaal zeker niet onder doet aan andere jeugdboeken! Houd wel in het achterhoofd, dit gaat om een jeugdverhaal hè, niet om een literair hoogstandje!

InOrde, ik post waarschijnlijk nog een paar stukjes binnenkort, maar ik kan je ook wel pm'en als je erg nieuwsgierig bent naar de rest van het verhaal.:)

Fijn te lezen dat je er zo over denkt.:) Wel vind ik dat het iedereen zijn of haar goed recht is kritisch te reageren en bovendien leer ik daarvan (meer dan van positieve reacties, al zijn die weer goed voor mijn zelfvertrouwen(y)).

En verder denk ik niet dat er ooit een verhaal/boek is geschreven dat door iedereen mooi, leuk en grappig gevonden wordt.:)

Dankjewel voor je positiviteit!

Sterk staaltje relativisme. Doet me denken aan een stukje van Theo Maasssen:
Ik denk dat als Jezus nu terug zou keren op aarde en hij zou een gloedvol betoog houden voor een mensenmenigte, ik denk dat dat helemaal geen impact zou hebben. Enige reactie die hij zou krijgen was eh 'ja das jouw mening!'

Verder heb je een luie schrijfhouding wanneer je denkt dat dit voor de jeugd van 13 tot 16 goed genoeg is. Ik weet niet hoe jij vroeger was maar ik wilde net zo serieus genomen worden als volwassenen op die leeftijd. Dat je voor kinderen schrijft zou niets af moeten doen aan het belang van een goede schrijfstijl. Het gaat er dan niet om om per se ingewikkelde woorden te gebruiken maar het vocabulaire wat jij hier gebruikt is zo beperkt en vanille dat je er je lezers niet mee uitdaagt. En dat werkt slaapverwekkend.

Hé en hier relativeer je nog een keer! Er zijn misschien geen boeken die door de hele wereldbevolking worden gewaardeerd, maar dat neemt niet weg dat er boeken zijn die door veel mensen positief worden beoordeeld en boeken die door weinig mensen positief worden beoordeeld.

Jij vindt het geen goede schrijftstijl, maar er zijn mensen die daar anders over denken. Dat is alles wat ik er nog aan toe te voegen heb.

Die mensen vinden jou waarschijnlijk aardig of ze hebben er geen verstand van.

Oh maar natuurlijk, Reyneart heeft altijd gelijk.

Wat een misplaatste arrogantie.:)

Eerst een autoriteitsdrogreden en dan een ad hominem, way to go.

Ik respecteer het dat je mijn schrijfstijl/verhaal niet goed vindt en ik vind het fijn dat je tips gegeven hebt. Maar dat jij het niet goed vindt wil niet meteen zeggen dat niemand het goed vindt. Volgens jou zijn die mensen dan alleen maar aardig of hebben ze er geen verstand van. Daarmee zeg je dat jij boven hen staat, want jij weet het zoveel beter. Ik vind dat arrogant.

Ik zei dat die mensen waarschijnlijk aardig willen zijn en/of er geen verstand van hebben. Dat doe ik niet vanuit een bepaalde fetisjistische arrogantie maar omdat ik je ervoor wil waarschuwen dat je je niet blind moet staren op positieve reacties uit je omgeving.

Ik had die opmerking niet direct als een waarschuwing me niet blind te staren op positieve reacties gezien. Dan heb ik je verkeerd begrepen.
Maar goed, er zijn maar twee mensen die ik echt ken die het verhaal hebben gelezen, verder alleen onbekenden, zowel op dit forum als op een ander forum. En de meeste reacties zijn positief.

Verreweg de meeste mensen hebben er dan ook geen verstand van;)

Maar goed, misschien moet je eens wat mensen uit je doelgroep zoeken en kijken wat ze ervan vinden. Reynaert weet dan wel veel over schrijven, maar het blijft toch ook een feit dat veel mensen graag slecht geschreven boeken lezen.

Ik weet uit ervaring dat er een zeer groot verschil bestaat tussen boeken, genres en (nogal belangrijk) smaak. Ik ken goede schrijvers die pillen schrijven waar ik schreeuwend het boek door de kamer gooi na 5 pagina's. Tegelijk zijn er ook goede schrijvers waar ik door heen lees in 10 uur. Het gaat juist om de combinatie van stijl en diepgang die je moet aanspreken.

Ik heb bijvoorbeeld ook lekker gelezen in boeken van R.A. Salvatore, terwijl ik het echt geen goede schrijver vind. Ik heb soortgelijk gehoord dat mensen een hekel hebben aan Robin Hobb, terwijl ik die boeken nooit kan wegleggen. Aan de andere kant hou ik niet van Stephen King, maar is dat ook iemand die veel gelezen wordt.

Ik zie schrijven en lezen meer als iets in de natuur. Dingen zijn anders, niet perse beter of slechter. Het hangt uiteindelijk van de situatie af. Een ijsbeer is niet beter of slechter dan een huiskat. De eerste wil je echter niet in je huiskamer, en de ander zal niet overleven op de Noordpool. Het hangt af van de omgeving (lezer) of de eigenschappen beter of slechter zijn.

Want je gaat me niet vertellen dat veel mensen van 12 met plezier Theo Thijssen lezen.

Die mensen zullen het niet slecht geschreven vinden, anders zouden ze het niet lezen. Wie bepaalt dan dat het slecht geschreven is? De één vindt het goed, de ander vindt het slecht.

@Kitten: ik ben het met je eens.
Ikzelf vind het boek Komt een vrouw bij de dokter van Kluun heel ontroerend, echt een prachtig boek, maar hogstaande literatuur is het niet. Er zijn genoeg recensenten die het dan ook helemaal afkraken (slecht geschreven, geen verrassingen, etc.). Het is inderdaad een kwestie van smaak.

O, maar daar zijn allerlei kwalificaties voor te verzinnen, dat kun je echt wel voor een deel objectief beoordelen. Al die pocketboekjes van Floortje is jarig en Chantal en Inge en weet ik veel wat, die zijn allemaal slecht geschreven en dat had ik zelfs vroeger al heus wel door, maar dat betekende niet dat ik ze niet graag las;)

Hoe oud ben jij eigenlijk? (wat is dat voor iets dat dat mensen dat tegenwoordig niet meer in hun profiel zetten? :P Ik vind het eigenlijk nogal uitmaken of je veertien of negentien bent...)

Die Floortje-boeken zijn vreselijk ja.:p Ik heb ze nooit leuk gevonden, maar lag dat vooral aan de verhaallijnen, niet per se aan de schrijfstijl.
De boeken van Carry Slee vond ik vroeger heel tof, maar als ik er nu stukjes uit lees denk ik: hm, eigenlijk best slecht geschreven en in alle boeken gebeurt zo'n beetje hetzelfde. Als kind vond ik dat niet zo'n probleem. Ik moet dus inderdaad mijn verhaal maar eens laten lezen aan mensen die binnen de doelgroep vallen.:)

Oh, en er werd niet naar leeftijd gevraagd, dus ik denk dat veel forumers geen zin hebben om het erbij te zetten.:D En ik hou het liever privé.

Mag ik hier uit concluderen dat je jezlefs tenminste oud vindt? Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je 30 bent (of ouder), pubers vinden zichzelf ook oud.

Ik vind mezelf geen kind meer nee. Wat je daaruit concludeert mag je zelf weten.:D