Hoe raak ik als -16 jarige uit huis?
 

Ik ben bijna 15 & wil zo snel mogelijk uit huis .

Ik weet dat je als je 16 ben op begeleid wonen kan, maar volgens mij is dit alleen voor probleemjongeren etc
daar val ik dus niet onder x']


wie weet hier meer over. ?

Waarom wil je in duivelsnaam nu al uit huis?

Omdat ik een hekel aan thuis heb.

Toen ik 14 was zei ik ook dat ik het huis uit wilde als mijn moeder de muziek zachter wilde.

Wat is bij jou de reden?

Ik kan niemand in dit huis uitstaan
Mijn ouders behandelen me als een klein kind

of valt dit onder hetzelfde als ''de muziek mag niet hard'' reden

Kan je nog net iets specifieker zijn?

Zolang je niet mishandeld, misbruikt of verwaarloosd wordt is er ook geen reden om zo vroeg uit huis te gaan. Heb je al voor jezelf uitgerekend wat je dat gaat kosten? Huur, gas, licht, water, eten, internet, televisie, het is allemaal duur.

lol
daar gaat deze topic nou precies niet om x]

In dat geval geef je in je eerste post het antwoord al. Je bent geen probleemjongere dus je kan niet bij begeleid wonen. Dat betekent dat je, wanneer je echt het huis uit wil, de hulp van je ouders nodig hebt. En een beetje ouder gaat daar nooit mee akkoord als zijn/haar kind nog niet eens vijftien is.

Met anderen samen wonen is een beetje nemen en veel geven, maar daar kom je nog wel achter.

Op jezelf wonen is ook een heleboel geven. Vooral geld...
Voordeel is dat je van het geld en de vrije tijd na je school, baantje, koken, boodschappen doen, wassen, stofzuigen, eten, slapen etc. die er dan nog over blijft wel alles zelf kunt 'nemen', dus zelf beslissen wat je dan allemaal doet.

Bevalt me tot nu to best goed, maar dat is vooral omdat ik genoeg geld heb en een zelfstandig appartement.
Maar een 15/16/17 jarige die uit huis gaat zal vrijwel altijd op een kamer terecht komen omdat een zelfstandig appartement zowieso te duur is. In plaats van met je ouders en broers/zussen moet je dan het huis dus delen met nu nog onbekende huisgenoten, elk met hun eigen vervelende gewoontes.

Stel dat er een manier is om op je 16e het huis uit te gaan. Dus stel, je krijgt een kamer of woning toegewezen en iedereen vindt het oke. Hoeveel zou het je gaan kosten, denk je? Zet dat allereerst eens voor jezelf op een rijtje. Om je wat ideeën te geven, denk aan:

- Huur van een woning
- Eten en drinken
- Gas, water, licht
- Kleding
- Leuke dingen doen (daarbij ook vervoerskosten)
- Sportcontributie
- Abonnementen (tv, radio, internet, tijdschrift, krant, etc.)
- Inrichting van het huis
- Schoonmaakartikelen en verzorgingsspulletjes
- Af en toe wat leuks kopen.


Ga daarna eens voor jezelf na hoeveel inkomen je hebt. Zoek bijvoorbeeld uit hoeveel de kinderbijslag is en of er vergoedingen bestaan waar je recht op hebt. Als je op jezelf wil wonen moet je dat soort dingen kunnen!
Bereken hoeveel je dan naast je school nog zou moeten werken om aan dat geld te komen; ga uit van je huidige loon of als je die niet hebt, van het minimumloon. Zoek ook uit of het aantal uren wat daaruit komt uberhaupt wel mag volgens de arbodienst!

En bedenk je dan hoeveel tijd je bezig zal zijn met de overige dingen, zoals:
- Slapen
- Naar school
- Vervoer
- Wassen/strijken
- Poetsen
- Koken

Ga eens na of er uberhaupt wel zoveel uren in 1 dag zitten.

Ik sluit me bij Balance aan. Ik wilde op mijn 16e ook het huis wel uit, maarja het is wel fucking makkelijk. Je kan de rest van je leven nog op jezelf wonen, maar ik zou als je niet mishandelt e.d. wordt gewoon nog even lekker thuis blijven wonen, waar moeders je was doet, je eten kookt, zorgt dat je een dak boven je hoofd hebt. Voor iemand van 15 is dat alleen al érg veel verantwoordelijkheid hoor. Buiten je school.

vergeet ook niet dat je als minderjarige voor elke rechtshandeling (zoals het tekenen van een huurcontract) toestemming moet hebben van je ouders/wettelijke verzorgers.

wat zeggen je ouders van je plan (of wat zouden ze er van zeggen, als ze het nog niet weten)? bij wat je nu ook wilt, zul je niet om hen heen kunnen. volledige zelfstandigheid op je 14e/15e/16e is een illusie.

en zoals hierboven gezegd wordt: je moet je tijd en geld gaan besteden aan zaken waar je je als 14/15-jarige nog helemaal niet druk over zou moeten maken.

Wat Balance zegt is precies waar. Wat ganralph zegt ook; je bent nog een kind. Ik denk dat je het op deze leeftijd niet meer wil horen en dat je jezelf al verdorie erg volwassen vindt, maar op jezelf wonen vergt een enorme zelfstandigheid. Dat is nog helemaal niet leuk op je 15e, misschien een maandje. Wees nog lekker onbevreesd, doe dingen die kinderen op hun 15e doen en spaar je geld op om leuke dingen van te doen. Spreek met je ouders, zorg dat er goed contact is zodat je jezelf thuis niet zo erg op hoeft te vreten.

Er zijn nog zovéél jaren waarin je voor jezelf moet zorgen en er veel geld voor kwijt bent! Geniet er nog even van dat je dat nu niet hebt.

Mishandeling, seksueel misbruik of verwaarlozing is ook geen reden om uit huis te gaan hoor. Niet als we Rouvoet en de Jeugdzorg mogen geloven. ;)


En voor een 15-jarige zijn er enorme hobbels. Je kunt financieel gezien bijna niets zonder toestemming van je ouders. Geen contracten, geen bankrekeningen openen, geen verzekeringen afsluiten, bijna niets.

Als het puur gaat om puberen, en niet om ouders die objectief geestelijk niet in orde zijn, dan kun je sowieso het beste thuis blijven wonen.

Zucht!!

Dat jongeren op vandaag zelfstandiger zijn geworden dan pakwek 20 of 30 jaar geleden geloof ik wel, maar met 14 of 15 jaar al besluiten om thuis de zekerheid van je ouders op te geven alleen maar omdat je ''een hekel aan thuis hebt'' kan er bij mij (en ook anderen hier) maar niet in.
Mijn advies pas je een beetje thuis aan en maak je (nog) niet druk om dingen die je pas véél later nodig hebt. Wonen anno 2009 kost echt bakken met geld, of je nou weinig of veel inkomen hebt, maakt niet uit!
Op jezelf wonen is niet alleen maar lang leven de lol en eindeloos geld uitgeven aan leuke dingen!

Bedankt voor jullie meningen (:

En dan ook nog,als het uiteindelijk tijd is om uit huis te gaan, en je hebt bakken met geld...dan heb je ook nog van die huisgenootjes die net zo vervelend kunnen zijn als ouders. Je hebt me toch gevallen, omg. :eek:

Daarom moet je dominant zijn en in extreme gevallen met het nodige geweld huiselijke revoluties doorvoeren. Werkt altijd.

@TS: ik heb je topictitel even aangepast, erg duidelijk was die niet.

Ik las: in extreme gevallen huiselijk geweld doorvoeren. Dat leek me inderdaad vrij extreem;)


Veel succes headbangende, want dat uit huis gaat het voorlopig niet worden. En huisgenoten kunnen ook knap vervelend zijn.

Ik zou het proberen te gooien op begeleid wonen. Gewoon een aanvraag doen en zeggen dat echt niet meer gaat thuis en dat je zo snel mogelijk weg moet voor er ongelukken gebeuren

nouja, ik ben op mn zestiende op kamers gegaan, dat ging prima hoor. maar idd wel met de handtekening van mn ouders onder het huurcontract.

Ze behandelen je als een klein kind, omdat je nog een klein kind bent. Je bent nog niet eens 15, wat denk je nou zelf! :rolleyes:

Ik dacht op die leeftijd ook dat ik de wijsheid zelve was, maar achteraf gezien was ik heus niet zo slim als ik zelf dacht :P

IcedEarth: er is geestelijk al een behoorlijk verschil tussen 16 jaar en nog niet eens 15. 16 jaar, afhankelijk van de persoon, is vaak nog wel te doen. Maar 14? En dan voor zo'n typisch kinderachtige reden (boehoe, mijn ouders behandelen me als een klein kind!)? Nee, dat gaat niet werken denk ik.

@PV & IcedEarth: misschien kunnen jullie de TS dan tips geven hoe jullie dat destijds hebben aangepakt? Wat moet je regelen, waarvoor moet je een handtekening hebben, op welk geld heb je recht, en hoe deed je het financieel?

nouja, je moet een kamer zien te vinden, dat is voor een 16jarige niet anders dan een 17jarige denk ik. ik kreeg vanaf oktober studiefinanciering, dus alleen september moest ik zonder OV en stufi zien door te komen, met een beetje spaargeld lukt dat best. mn ouders betaalden toen de eerste drie maanden huur en de borg.

misschien heb je ook wel recht op een soort overbruggingsgeld, maar daar heb ik nooit naar geinformeerd.

Maar voordat je 18 bent krijg je toch geen stufi, of ben ik nu gek?

Je bent gek :p
Als je hbo doet krijg je wel gewoon stufi (en ov) vóór je achttiende, alleen begint dat dan pas in oktober. Bij mbo moet je volgens mij wel wachten tot je 18e.

Maar goed, met een beetje studiefinanciering heb je geen kamer, eten en drinken, collegegeld, boeken, kleding, geld om wat leuks te doen, etc.

En voor een 19-jarige is dat al lastig te verzorgen allemaal, maar voor een 14/15/16-jarige liggen de lonen alleen maar lager en de eisen van hoeveel je mag werken zijn des te strenger. En ik neem aan dat de IB-groep niet zonder pardon een lening verstrekt aan een minderjarige?

tja, je zou dan je kinderbijslag op moeten eisen bij je ouders of zo? op je 14e zul je niet aan mbo/hbo/wo studeren, dus die ibg heeft geen boodschap aan jou. tegemoetkoming scholieren heb je ook nog geen recht op. dus kinderbijslag is hét geld voor je op die leeftijd.

geen idee hoeveel dat is btw.

Ouders hebben dan nog onderhoudsplicht. School + onderdak vallen daar sowieso onder, hoewel precieze bedragen niet zijn vastgelegd.

jawel, ik kreeg basisbeurs + een aanvullende beurs maar ik heb dat nog aangevuld met een lening, bij IB-groep. volgens mij vanaf begin af aan, dus toen ik nog minderjarig was. daar kun je van leven, als je kamer niet al te duur is en als je niet duur leeft. en je kunt er idd ook nog naast werken + van te voren sparen + evt (groot)ouders lief aankijken.

Als je 16 bent en de situatie is thuis niet houdbaar (wat een beetje moeilijk inschatten is vanaf een forum) is het wel mogelijk om bijv. naar begeleid wonen te gaan. Maar dan woon je nog steeds niet zelfstandig. Bovendien gelden daar ook regels waar je je aan moet houden en worden er doelen met je gesteld, waar je aan moet werken. Deze doelen zijn erop gericht je zelfstandigheid te vergroten en vaak ook om de relatie met je familie te verbeteren.
Begeleid wonen is (volgens mij) vanaf 16 jaar en je hebt wel een indicatie daarvoor nodig van bijv. Bureau Jeugdzorg of een GGZ instelling dus daar zul je eerst moeten aanmelden. Bovendien ishet vaak niet 'jij zegt, zij draaien'. Er wordt dan samen met jou gekeken wat er aan de problemen gedaan kan worden.

Het is dus de vraag of je wilt dat de problemen thuis ophouden (en je daarom vindt dat je maar het beste uit huis kan) of dat je gewoon graag 'lekker vrij' wilt zijn.

Dat klopt niet echt. Je kan je met hand en tand verzetten, maar Jeugdzorg zal altijd, of de cliënt nu wil of niet, contact met de ouders afdwingen. Tenzij die ouders echt doorlopend gestoord zijn zullen ze bovendien grote druk uitoefenen om de cliënt vooral thuis te laten blijven of daar weer terug te plaatsen. Ik heb meegemaakt dat men fluitend iemand meermalen naar huis stuurde naar moeder met losse handjes, en eenmaal terug bij een zedendelinquent, uiteraard zonder dat de daders gestraft of behandeld waren. Bovendien zullen veel kinderen die druk niet kunnen weerstaan, ik heb gezien dat binnen 24 uur medewerkers Jeugdzorg expliciete schriftelijke afspraken ter sprake brachten en daarna schonden als het kind toevallig een slechte dag heeft en niet als een haai van zich afbijt. Als je hen daarmee confronteert wordt je weggestuurd of zelfs bedreigt.

Het is op zich niet fout dat je uitlegt hoe het op papier zou moeten zijn, maar da's niet de huidige situatie helaas.
Als iemand onder de 18 uit huis wil zou ik eerste serieus afwegen welke hel je het liefste hebt, de hel thuis, of de hel van Jeugdzorg.

Ik denk dat je beter gewoon thuis kunt blijven wonen, om de redenen die genoemd worden.
Als je gek wordt van je ouders kun je ook bij iemand gaan logeren. Dat deed ik toen ik thuis woonde heel vaak, omdat ik het gezellig vond en toch even van mijn ouders af was. In de zomer gingen we dan vaak in een tent slapen in de achtertuin en dan stiekem sigaretjes roken. Toen ik 17 was (geloof ik) heb ik ook een week op het huis en de kat van mijn tante gepast, samen met een vriendin. Zo kun je ook een beetje oefenen.

Ik beweer ook niet dat jeugdzorg niet zal proberen contact met ouders te krijgen.
Als client onder de 16 jaar is, is dit zelfs verplicht, maar ook boven de 16 jaar zijn ze er geen voorstander van om het buiten ouders om te doen.
Maar het kan ook een van de doelen van begeleid wonen zijn (om contactherstel te doen). Echter zal dit (meestal) eerst geprobeerd worden door middel van andere dingen zoals families first, gezinstherapie, intensieve hulp aan huis etc. Maar het is zeker wel mogelijk als communicatie onmogelijk blijkt om een verwijzing te krijgen naar begeleid wonen.

En het laatste wat je zegt, volg ik niet helemaal.
Wat bedoel je met de schriftelijke afspraken en wat werd er geschonden.

Verder wijs ik TS alleen op de mogelijkheid dat als de situatie thuis onhoudbaar is, dit soort dingen bespreekbaar zijn.

Als 16jarige kan je het haast niet opbrengen om uit huis te gaan wonen. Als je naar school gaat, moet je zoveel werken om het te kunnen betalen dat je helemaal overstressed wordt. Tenzij je nu al HBO kan gaan doen ofzo. Beter wacht je gewoon tot het echt tijd is en je uit huis moet, omdat je school zo ver weg is ofzo.

Begeleidwonen is echt niet lang leve de lol, dus ik zou gewoon lekker thuis blijven wonen als ik jou was. Echt op jezelf wonen zonder hulp gaat je toch niet lukken, met het minimumloontje dat je als 15 jarige krijgt en de uren die je nog op school moet zijn.

Het kán wel zonder begeleid wonen. Maar dan moet je naar je ouders :), zij kunnen dan nog alles voor je betalen, en ik denk niet dat zij zo gek zijn. Bij ons (in Leeuwarden) komt dit veel voor omdat er mensen van Ameland bijv. hier middelbare school doen. Zij halen eerst vmbo diploma :) en als ze 16 zijn gaan ze naar een andere school. Maar zoals ik al zei, dat betalen hun ouders.

Je bent 14...je bent nog een kind. Als je ruzie hebt met je ouder moet je een keer aan de keukentafel gaan zitten.

Daarnaast: ouders komen er toch wel achter, hun kind gaat immers het huis uit, dat ontgaat je niet zomaar. Veel kinderen hebben er later, geloof het of niet, ook spijt van als ze daardoor het contact met hun ouders verliezen. Voor veel kinderen/jongeren, ook uit de grootste probleemgezinnen, geldt dat het toch hun ouders zijn en blijven.

Ik snap de 'hel van Jeugdzorg' niet zo...als je thuis blijft wonen gebeurt er iig niets, ga je naar Jeugdzorg dan maak je nog een kans dat er wel iets gebeurd. Misschien ergens anders gaan wonen, misschien (proberen te) zorgen dat de situatie thuis leefbaarder wordt, maar iig iets.

Een KTC (begeleid wonen dus) is inderdaad vanaf 16 jaar, maar daarnaast zijn er ook nog wel wat eisen aan de zelfstandigheid van een jongere ed. Voor jongeren onder de 16 of jongeren die niet zelfstandig genoeg zijn of meer begeleiding nodig hebben zijn er logeerhuizen.

Dat heet de puberteit :o

waarom zou je het huis uitwillen als je niet mishandeld word ? omdat je muziek niet
hard mag vind ik maar een vage reden maar kan aan mij liggen.

volgens mij heb je het om het moment heel goed gratis ,eten onderdak en liefdevolle ouders

ik zelf kann spreken uit ervaring dat op jezelf wonen alles behalve makkelijk is alles moet je zelf betalen
zoals school , huur , zorg en al het andere wat er bij komt kijken

als ik niet constand geslagen was was ik ook wel thuis gebleven want nu heb ik school of werk en ongeveer 4 uurtjes per dag voor mezelf voor ik slapen ga

mijn tip omhels de liefde van je bezorgde ouders

p.s misschien een beetje te veel op eigen ervaring gebaseerd maar hopelijk geeft het wel de bootschap
ooh en ik ben geen probleem kind gewoon ongeluk gehad, en nooit in gevangenis gezeten ik was btw 18 toen ik eindelijk naar politie durfte maar nu ga ik een beetje te veel offtopic

sorry

Je moet er ook aan denken dat begeleid wonen inderdaad begeleid is. Er zijn allerlei (vrij strenge) regeltjes, omdat veel van de jongeren die daar wonen vervelende dingen hebben meegemaakt, in de puberteit zitten en zich willen afzetten tegen alles wat gezag heeft. Je wordt daar des te meer beperkt in je doen en laten en er zijn, naast school, allerlei andere verplichte activiteiten, lessen en taken.

Als ik jou was zou ik het wat minder extreem aanpakken. Ga eens met je ouders praten en als je er echt van overtuigd ben dat je uit huis wilt, kijk dan eens naar een kostschool oid. Dat is net even wat anders als begeleid wonen en dan zit je ook niet standaard tussen (bijna) alleen maar probleemkinderen.

pubers zijn KEI grappig LMAO!! hahahaha

Wat betreft het begeleid wonen; het klopt niet dat dit per definitie pas vanaf 16 jaar is. In de stad waar ik woon heb je inderdaad KTC waar je vanaf 16 terecht kunt, maar ook een begeleide woonvorm waar je vanaf 12 jaar terecht kan. Dit is overigens wel alleen op indicatie van Jeugdzorg en het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg) - er moet dus wel sprake zijn van een problematische/ontwrichte situatie. Ik betwijfel of het niemand mogen in je huis/als klein kind behandeld worden daaronder valt.. Enneh, ik sluit me verder aan bij wat MB al zei; grote kans dat je in een begeleid wonen setting juist meer op de vingers gekeken wordt..