opmerking/vraag+gedicht
 

Het valt me op dat veel mensen hier gedichten scrhijven met de rijm aan het einde, een AAAA, ABAB of een ABBA rijmschema. Drukt iedereen zijn emoties zo standaard uit? Bezit iedereen hier een soort geglobaliseerd gevoel?
Als jullie een gedicht schrijven, laten jullie mensen dan raden wat de betekenis is, of is die er niet. Een goede compromis lijkt mij om de betekenis aan het einde te zetten, dan kan de lezer eerst zelf bepalen welke emoties hij/zij ontwikkeld in de loop van het gedicht.

En dan nu het praktijkvoorbeeld. Het gaat over: zie onder het gedicht.

liggend op een bed
luisterend naar de regen
kletterend vertelt ze mij
kabbelen doe ik later

donder klapt knalt rommelt
draag me weg van hier
eenzaamheid mijn naam is legio
geen spaat tijd om te treuren

rivier: waterstroom magnus
plezier in dromen 's avonds
peinzen over scheppingen
grijnzen naar de maan

het is herfst


Mijn emotie die ik hier probeer uit te drukken/op te wekken is lichte melancholie.

Nog Groeten,
t

waarom moet je je verplicht houden aan regels voor het dichten ---> zijn die er dan
iedereen heeft een eigen betekenis...overal voor....dus ook voor gedichten

De grote grap van dit gedichtenforum is juist dat ondanks dat poëzie voor iedereen anders zou zijn iedereen de zelfde rijmschema's gebruikt. Volgens je redenatie (ratsja) zou dat nog vreemder moeten zijn, maar het enige wat je doet is vraagtekens bij mijn opmerking plaatsen.

ik kom hier nu al (bijna) anderhalf jaar en ik vind toch echt dat iederren hier anders dicht.
en zelfs als iedereen hetzelfde dichtte, dan zijn hun emoties (en dus hun gedichten) toch nog anders, omdat iedereen nu eenmaal anders denkt.