The leap
 

eigluk helemaal niet mijn stijl, maar leuk om te experimenteren...

You are beyond recognition.
Yet I recognise you.
I touch your clothes soaked in blood.
It doesn't feel the same.
Your legs lie in a strange position.
Broken legs I once felt around me.
Fingers who stroked my cheeks
now lie spasmodic on the pavement.
Your cracked skull with empty eyes stares at me.
They used to give me hope.
I liked your lips.
How they moved fluently when you talked.
I could stare at them for hours.
Now they are dry and hard.
It doesn't matter.
I forgive you.
I will walk off this edge
and follow you...

koewl :) vooral dat einde...je vraagt je echt af wat der gebeurd is enzow (y)

danku danku...
Tis wel moeiluk om het een beetje vaag te houden...

Wel leuk, maar niet heel speciaal, vind ik... Wel met freakjuh eens dat je je afvraagt wat er is.....

Liefs Kimry

Jah, ik ben er niet exeptioneel trots op ofzo... Gewoon ffies in 10 minuutjes geschreven en klaar...

Mooi gedicht, als ik het lees kan ik me er ook iets bij voorstellen, ik zie het voor me (y)

Jah, ik heb et ook best wel confronterend geschreven...

Dat merkte ik, je benadert de lezer met behoorlijk herkenbare gevoelens in een negatieve context. Het speciale ervan is, dat je ermee weet te raken, mij althans.

(y)

mooi.
op het begin lijkt het alsof jij het hebt gedaan maar daarna lijkt het alsof je niet zonder diegene kan die het zchzelf heeft aangedaan maar er zijn zoveel soorten situaties die er zouden kunnen zijn gebeurt.. erg freaky/apart/gaaf!
je zit het voor je al weet je niet precies wat er is gebeurt

Moooi!!
Ik vind alleen deze zin nie helemaal kloppen

Your cracked skull with empty eyes stares at me

Ist nie stare at me of staring at me ofzo
Ik weet t ook nie

nopez...
'your skull stares'
:)

dat kan natuurlijk ook, ik bekeek t vanuit eyes