donor worden/zijn
 

Ik zou hier graag een discussie willen starten over het wel of niet donor zijn. Omdat er naar mijn mening te weinig echt over gesproken word, en ik er zelf ook nog wat vragen over heb.

Vragen:
1) Ben jij zelf donor, of ga je dit nog worden?
2) Waarom ben jij wel/niet donor?

De reden waarom ik hierover een topic wil starten is omdat ik het altijd al zo dubbel vind. Kijk. Als mensen een orgaan nodig hebben, dan willen ze dit wel krijgen. Maar zelf hun organen afstaan na hun dood willen ze weer niet. Dit is dus zo iets als: Ik wil het wel hebben, maar ik wil niets geven. En dit vind ik nogal egoïstisch eigenlijk. :bloos:

Dus daarom zou ik hierover ook graag de meningen van andere mensen willen horen.

:D TS begint:

1) Ben jij zelf donor, of ga je dit nog worden?

Ik ben sinds mijn 16e donor.

2) Waarom ben jij wel/niet donor?

Ik ben donor omdat ik op dit manier na mijn dood andere mensen een prettig/goed leven kan bieden. Een toekomst. En na mijn dood heb ik toch niets meer aan mijn organen.

Als ik ooit een nieuw orgaan nodig hebt, dan wil ik dat ook graag krijgen. En om iets te krijgen, moet een ander wat geven. Het is voor mij dus ook een logische keuze. En ik snap echt werkelijk niet waarom zo veel mensen GEEN donor willen zijn,.....

Ja, ik ben donor. Met pijn en moeite, want ik heb wel 4 keer me aangemeld voor ik uiteindelijk zo'n vodje kreeg dat mijn donorcodicil bleek te zijn. Dus. Waarom ben ik donor, ja, waarom niet? Ik wilde het eerst heel lang niet, maar ik dacht, als ik mensen er ooit mee kan helpen, waarom niet? Ik heb alleen wel mijn hart en hoornvliezen uitgezonderd, mijn hart omdat ik dat een onprettig idee vind dat er later iemand is die als ik dood ben met mijn hart loopt. Dat is gewoon iets persoonlijks. En mijn hoornvliezen omdat ik dat dat vies vind.
Ik snap wel dat mensen geen donor willen zijn, het is een onderwerp waar je overna moet denken wat te maken heeft met dood, je eigen dood en ik begrijp wel dat je daar liever niet over wilt denken. Mjah, ik ben het wel omdat ik dat gewoon logisch vind.

Blabla

Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist, wat inhoudt dat in principe ik donor ben maar mijn ouders mogen bedenken of ze het leuk vinden of mijn hoornvlies bijv. wel of niet gebruikt wordt. Ik laat m'n ouders kiezen omdat ik er toch niet meer ben en zij wel, mij maakt het niet uit... maar zo kunnen zij opletten of ik niet te snel dood word verklaard :D *beetje paranoide is*

1) Ben jij zelf donor, of ga je dit nog worden?

Ik ben geen donor.

2) Waarom ben jij wel/niet donor?

Omdat ik niet wil dat een gedeelte van mij voortleeft in iemand van b.v. Islamitische of Afrikaanse afkomst. Dat is heel goed denkbaar in multi-cultureel Nederland (zeker of een jaar of 10-20). Als je op dat donorformulier kon invullen dat alleen een 'echte' Nederlander in aanmerking komt voor mijn organen dan zou ik misschien wel donor willen worden. Nu zeer zeker niet.

Jeetje.

Vragen:
1) Ben jij zelf donor, of ga je dit nog worden?
Ja, sinds m'n 15e

2) Waarom ben jij wel/niet donor?
Omdat ik mijn lichaam zie als een omhulsel, als ik iemand anders kan helpen/redden door er wat van te geven na m'n dood des te beter.

Ik vind het zelf ook moeilijk te begrijpen als mensen wel willen ontvangen, maar niet willen geven. Als je beide niet wilt (om welke reden dan ook) dan begrijp ik dat beter.

Ik denk trouwens dat een groot deel van de mensen of gewoon te lui is om 'r over te beslissen, of er niet aan wil denken (dat ze de dood een eng idee vinden, idee van je kop in 't zand steken).

Ik zit er wel aan te denken. Het idee dat er toch nog iets van mij voortleeft, geeft ergens wel een goed gevoel.
Ja en anderen helpen natuurlijk, maarja je kunt niets doen dat niet ook in eigen belang is, werd in een eerder topic geconcludeerd.

Ik ben donor sinds mijn achttiende.

Waarom? Na mijn dood heb ik niets meer aan mijn lichaam, dus wil ik er graag iemand mee helpen.

Ja, ik ben donor, omdat ik geen klootzak ben.

@ Commando: mag ik vragen waarom je dat niet wilt? Heeft dit met inmenging van rassen te maken of zo?

Ja, ik ben zowel bloeddonor als orgaandonor. Omdat ik denk dat je, als je eenmaal dood bent toch niets meer aan je lichaam hebt en ik wil er dan graag een ander mee kunnen helpen. Ik heb er wel lang over nagedacht omdat ik het idee dat ze dan allerlei dingen uit je lichaam gaan halen eerst nogal raar vond, maar daar heb ik me eigenlijk wel over heen gezet.:) En ik ben bloeddonor omdat 't voor mij een kleine moeite is om even aan zo'n apparaatje te liggen terwijl het leven van sommige mensen van een bloedtransfusie af kan hangen.

Ik ben inmiddels wel donor. Eerst aarzelde ik nog heel erg. Ik zat namelijk met dezelfde soort twijfel als Dommando ( niet zozeer het feit dat het een allochtoon is, want dat maakt me niet uit, maar wel dat het ten goede zou komen aan een zware crimineel ). Maar ik ben uiteindelijk na een aantal zeer goeie gesprekken met collega's overstag gegaan.

Het argument: je moet ook geen donorspullen willen als je geen donor bent, blijf ik een een lafhartig argument vinden om de niet-donoren een schuldgevoel aan te praten. Mensen die geen donor zijn, vind ik nog steeds geen klootzakken.

Zelf ben ik wel donor. Ze mogen van mij alles gebruiken, met uitzondering van mijn hoornvlies. Dat ze mijn hoornvlies niet mogen hebben, heeft enkel te maken met het idee dat ik dat niet prettig vind. Misschien dat ik dat nog wel eens laat veranderen als ik over mijn ogen-angst heen ben.

Ik ben donor geworden omdat ik niet zo goed inzie waarom ik dat niet zou doen. Het is een mooi idee dat je een persoon en waarschijnlijk een familie wel blij kunt maken met iets dat jij zelf toch niet meer gebruikt.

Wat ik me bij dit topic wel af ga vragen: Wat vinden jullie dan van het Belgische systeem? Dus je bent donor, tenzij je aangeeft dat niet te willen zijn?

Ja, ik ben donor. Ze mogen alles gebruiken, alleen mijn hoornvlies en huid niet. Vraag me niet waarom, maar ik vind dat een heel eng idee. Ik ben er ook over aan het denken om bloeddonor te worden, maar daar wil ik eerst een beetje meer vanaf weten. Verder ben ik donor omdat ik na mijn dood toch niets meer met mijn organen kan, en als ik een ander kan helpen door die af te staan, graag. Dan heb ik liever dat daar mensen nog veertig jaar gezellig mee rondhuppelen, dan dat mijn organen worden opgegeten door de maaien. En mij kost het geen extra moeite. (Y)

1. ja, ik ben donor.
2. omdat ik lege flessen ook recycle.

Het verbaast me dat sommige mensen eerder dan hun achttiende donor zijn, ik dacht dat je ouders dan nog over je beslisten en dat je pas op je achttiende zo'n formulier kreeg?

Ik ben wel donor, maar ik heb van alles uitgezonderd, zoals hoornvliezen, want ik voel me daar niet prettig bij. Ik heb me zelfs even zorgen gemaakt in de trant van: 'wat als de Egyptenaren nu gelijk hebben, dan sta ik daar straks zonder nieren aan de hemelpoort', want je weet maar nooit;) Maar als ik een nier nodig zou hebben, zou ik het ook fijn vinden als er donoren zouden zijn en ik word toch gecremeerd dus dan maakt het allemaal ook niet echt meer uit, dus ik wilde toch wel donor zijn.

ach, over die hemelpoort. ik verwacht dat ik - in het kader van naastenliefde - gewoon nieuwe nieren krijg daarboven als ik er iemand hier mee heb kunnen redden. ik vermoed dat Petrus wel wat connecties heeft;)


grappig (of nou ja, "grappig") dat veel mensen de hoornvliezen uit laten sluiten. die rotten net zo hard weg tot onbruikbaar stof als je onder de grond ligt als je nieren hoor.

Maar daar gaat het niet om, het gaat erom dat het een heel enge gedachte is dat mensen aan je ogen gaan zitten.

Als je dood bent merk je daar toch niets meer van. Ik ben zelf wel donor, en van mij mogen ze na mijn dood alles wat nog bruikbaar is gebruiken. Zelf heb ik er na mijn dood toch niets meer aan, maar anderen mogelijk wel, vandaar dat ik mij dus als donor heb opgegeven.

Oh ik ben ook bloeddonor. Tenminste, als ik eindelijk weer mag, want omg ik was zogenaamd in malariagebied geweest :|

Ik ben donor ja, ruim een jaar denk ik.

Ben echt van mening dat je niks meer aan je lichaam hebt als je dood bent. Ik geloof er wel in dat ze echt niet te vroeg in me gaan snijden en naja dan maak ik in elk geval nog iemand blij met mijn lichaam. Vind het wel een mooi idee.
Bloeddonor wil ik eigenlijk nog worden. Ik heb lang niet aan de eisen voldaan en nu volgens mij wel dus ga er eens een keer achteraan.

Posten niet-donoren gewoon niet of zijn die gewoon erg zeldzaam?

Ik ben in ieder geval geen donor :bloos:. Ik vind 't akelig om erover na te denken en uit gemakszucht heb ik dan maar 'nee' ingevuld op 't donocodicil. Bovendien (kom ik weer met m'n ouders!) willen m'n ouders dat ab-so-luut niet hebben.

Je mag je vanaf je 12e laten registreren als donor, maar tot je 16e kunnen je ouders het nog terugdraaien als het zover zou komen. Van mij mogen ze overigens alles hebben, en mijn ouders zouden het niet hebben teruggedraaid als het ooit zover was gekomen. Het is mijn lichaam, mijn beslissing, daar hebben zij helemaal niks mee te maken (niet dat ze tegen donorschap zijn hoor :))

Maar wil jij dan wel organen als je het nodig zou hebben? En zouden je ouders ook willen dat je organen zou ontvangen?

Overigens hebben jouw ouders niks meer te zeggen over of jij wel of niet donor 'mag' zijn, maar dat terzijde.

Als ik 'n donororgaan nodig zou hebben, zou ik me op de eerste plaats tot m'n familieleden wenden. Ik weet ook heel zeker dat ik al m'n organen beschikbaar wil stellen aan hun, wat ik ook maar kan missen.

Als ik echt alleen geholpen zou kunnen worden met 'n orgaan van iemand buiten de familie, zou ik dat natuurlijk niet weigeren en er juist heel dankbaar voor zijn. Ik weet ook zeker dat ik daarna zelf donor zou worden en dat m'n ouders 't in dat geval wél goed zouden keuren.

@ AzN: Ik snap je punt wel. Maar ik vind het eigenlijk wel gek dat er eerst iemand anders dood moet gaan om zijn organen aan jou af te staan (hypothetisch gezien dan) en dat jij dan pas zelf ook wilt. Dus als jij eerder doodgaat dan dat je zelf een orgaan nodig hebt, gaan jouw organen verloren terwijl jij wel graag gebruik wilt maken van andermans organen.. (Beetje vaag opgeschreven, maar snap je wat ik bedoel?)

Waarom zijn je ouders er eigenlijk zo op tegen dan?

Puur het idee;) Maar volgens mij heb ik mijn hart ook uitgezonderd.

is het minder eng als je eerst zelf een donororgaan hebt gekregen? en is het niet eng om een donororgaan te krijgen?

ik snap ook wel dat het een eng idee is hoor:) maar als je over de eerste drempel stapt en er even logisch over nadenkt...

als ik een orgaan nodig heb, hoop ik niet dat mijn donor het ook eng vond en dus met kwaliteitsonderdelen en al begraven wordt.

overigens vind ik niet dat mensen verplicht donor moeten worden of zo. maar ik vind het een morele verplichting naar je medemensen toe om er iig over na te denken.

Als ik 'ja' had ingevuld op die donorcodicil, zou ik rondlopen met de gedachte dat ik op m'n einde werd leeggehaald (even overdreven gezegd). Ik zou waarschijnlijk vaker over de dood nadenken en allerlei beelden bij 't doneren zelf bedenken enzo. Nu ik 'nee' heb ingevuld, hoef ik er verder niet meer bij stil te staan en kan ik dat hele donorgebeuren laten rusten..

Als ik straks zelf 'n donor nodig zou hebben, zou ik 't niet over m'n hart kunnen krijgen om niet hetzelfde voor iemand anders terug te doen. Dat zou mijn manier van dankbaarheid tonen zijn, zeg maar. 'n Rare kronkel in m'n gedachtegang dat ik eerst moet krijgen voordat ik zelf geef, ik kan zelf ook niet uitleggen waarom ik 't zo wil. Ik hoop in ieder geval dat niet iedereen zo denkt, anders zullen we niet ver komen :D.

_{En m'n ouders.. Tsjah, m'n familie gelooft dat je in 't hiernamaals begint zoals je hier op aarde eindigt. Bij de begrafenis krijg je 'n mooi outfit aan (voor 'n goede eerste indruk op de mensen daar), comfortabele schoenen (omdat de weg naar de hemel zo lang is) en geld/sieraden (om daar iets moois op te kunnen bouwen). Ook worden al je andere spullen waaraan je gehecht was, zoals je kleren, voor je verbrand (zodat je je eerder thuisvoelt daar). Wat je verbrand, gaat verdampen en zal opstijgen naar de hemel, is de gedachte daarachter. Maar goed, je begrijpt dat je zonder bepaalde organen dus niet bepaald 'n goede entree zal maken daarboven.}

Ehh, de meesten van jullie die "ja, ik ben donor" zeggen, maken een foutje. ;)

Tenzij je bloeddonor of beenmergdonor bent, denk/hoop ik dat je bedoelt "ja, ik ben geregistreerd als potentiele donor". Anders zou je een vampier moeten zijn. ;)

Wat mij betreft: nee, ik sta niet geregistreerd. Het is binnen mijn religie onderwerp van discussie, en ik ga er maar even van uit dat ik nog lang genoeg blijf leven om de afloop van die discussie af te kunnen wachten.

router kan blijkbaar niet zelf nadenken.

precies :) van mij mogen ze ook alles hebben wat ze nog kunnen gebruiken. ik ben ook plasmadonor, daarmee zijn nu ook al een hoop mensen geholpen (y)

Daar ben ik het ook helemaal mee eens:) Anders had ik me misschien wel helemaal niet geregistreerd, maar nu kreeg je toch zo'n brief. Dat zou toch eigenlijk ook genoeg moeten zijn. Hoewel het andersom natuurlijk ook mogelijk is, mensen automatisch registreren nadat je ze een brief hebt gestuurd waarin staat je dat je je ook niet kan registeren en dingen uit kan zonderen. Misschien is dat toch wel beter omdat je mensen dan nog meer laat nadenken.

Ja, ik ben donor sinds mijn 18e. Ik heb als ik dood ben toch niets meer aan mijn organen en als ik daar iemand heel gelukkig mee kan maken doe ik dat graag. Hopelijk overlijd ik dan wel in het ziekenhuis, want anders hebben ze nog niet zoveel aan organen als hart en nieren.

Mijn ouders zijn geen donor en zijn er eigenlijk tegen (waarom zijn ze niet duidelijk over), maar volgens mij hebben ze er nu wel vrede mee dat ik wel donor wil zijn.

Ik hoorde gister van iemand dat directe familie altijd het donorschap mag tegengaan als ze het echt niet willen, ook al heeft diegene aangegeven donor voor alles te willen zijn. Weet iemand hier meer over? Dit is toch niet zo?

@ Duivelaartje: het lijkt me niet dat dat kan toch? Je geeft toch bewust op wat jouw keuze is mbt donorschap? Jij hebt toch soevereiniteit over je eigen lichaam. Iemand kan bij wijze van spreken toch ook niet tegen jouw testament ingaan omdat 'hij het er echt niet mee eens is'. :p

@ Ganralph: Ja, daar ben ik het mee eens. Het minste wat je kunt doen is er in ieder geval serieus over nadenken om donor te worden.

@ Duivelaar, dat heb ik ook gehoord, dat directe familie uiteindelijk alsnog bezwaar kan maken waardoor de hele donatie niet doorgaat.

OT. Ikzelf ben vanaf mijn 15e donor. Tijdens een vak op het voortgezet onderwijs werd er een voorlichting over donor-zijn gegeven. Ik heb daar direct een vervolg aan gegeven door een formulier te regelen en mijn organen ter beschikking te stellen. Ik heb getwijfeld over mijn hoornvlies, omdat ik ogen als 'spiegels van je ziel' zie. Aan de andere kant geloof ik niet dat mijn lichaam na mijn overlijden nog enige waarde heeft, dus heb ik alles ter beschikking gesteld. Mijn ouders zijn geen donor, zij hebben nooit de moeite genomen het formulier op te vragen/ in te vullen. Ze zijn er ook niet uit wat ze willen. Want, zo stellen zij, stel dat wij overlijden en onze organen ter beschikking stellen, heb je misschien meer moeite met het verwerkingsproces. Omdat je dan afscheid neemt van een niet compleet mens.

Ikzelf denk dat ik herinneringen meer koester dan een lichaam in een kist, maar zeker weten doe ik het niet. Lekker wazig.

Over dat verhaal van AzN: is het niet zo dat je zelf geen donor kunt zijn als je een donororgaan ontvangen hebt? Ik weet het niet zeker hoor, maar zoiets staat me bij.

Vanaf mijn zestiende was ik bewust geen donor; ik vond het een naar idee en vertrouwde het 'doodverklaringsproces' niet. Ook was ik er nog niet uit wat ik geloofde over eventuele leven na de dood en in hoeverre je hart hiervoor nog een functie zou kunnen hebben (hier hebben mijn ouders zeker invloed op gehad; voorlichting op school heeft me niet kunnen overtuigen. Achteraf vind ik de informatie die ik kreeg te gekleurd, maar misschien stond ik zelf niet open voor het donorschap).

Sinds vorig jaar ben ik wel donor; omdat ik niet geloof dat je lichaam nog ergens voor nodig is na je dood. Ik vind het nog steeds een naar idee dat je het ene moment een patient bent en het volgende moment een product, maar aangezien anderen er erg mee geholpen denken te zijn heb ik dat er wel voor over. Mijn vriend is zelf ook donor dus ik denk niet dat hij een andere beslissing voor mij zou maken. Mocht hij het echt een verschrikkelijk idee vinden dan heroverweeg ik mijn besluit. Ook mijn angst voor verkeerde diagnoses is erg verminderd; stel dat ik eigenlijk nog niet dood was, dan sterf ik wel bij het verwijderen van mijn organen. Ik ga ervan uit dat ik dat niet merk, aangezien ik toch wel ver heen moet zijn wil een dokter denken dat ik overleden ben. :p

Of ik organen wil ontvangen weet ik nog niet. Dat kan ik in mijn situatie (jong, gezond) niet beslissen. Een nier van een familielid stuit me veel minder tegen de borst dan het hart van een vreemde.

Ik vind overigens niet dat donorschap van iedereen verwacht moet worden. Het blijft een gift, en ik ben van mening dat je die onvoorwaardelijk moet schenken, dus of je er nu iets voor terugkrijgt/geeft of niet. Toen ik zelf geen donor was wilde ik ook niets ontvangen, maar dat is een persoonlijke keuze en niet iets dat ik van iedereen verwacht. Wel ben ik met Ganralph eens dat je het ten minste moet overwegen; maar de beslissing maakt iemand m.i. geen beter of slechter mens

Ik ben donor sinds mijn 18e, en om eerlijk te zijn: ik heb er niet eens over nagedacht en gewoon 'volledig donorschap' ingevuld. Waarom? Omdat...Ik weet het niet. Misschien vind ik het wel logisch.

Ik heb altijd tegen mijn ouders gezegd dat ik donor van alles wilde zijn, en toen het kon heb ik dat ook laten registreren. Ik ben ook bloeddonor. Ik geloof zelf dat er na de dood niets is, of in ieder geval niets waar ik mijn organen voor nodig zal hebben. Dus ik sta ze dan net zo lief af; als mij organen iemand kunnen helpen, vind ik niet dat ik ze zelf het graf mee in kan nemen, dat is echt pure zonde. Maar ik heb wel respect voor mensen die iets anders geloven en daarom geen donor zijn; het is volledig hun eigen keuze, ik reken niemand er op af ofzo. Ik vind het wel een beetje een raar idee dat er mensen zijn die wél voor het ontvangen van organen zijn maar tegen het doneren ervan, maar goed, ik ga mijn keuze daar niet op aanpassen.

Dat is heel moeilijk hoor. Het kan volgens mij alleen bij zéér ernstige bezwaren, zoals bijvoorbeeld religie (en dan moet heel duidelijk aangetoond kunnen worden dat de donor ook die religie aanhing, en waarom het dan niet zou kunnen). Over het algemeen heeft de familie na je 16e gewoon niks meer er tegenin te brengen.

http://www.donorvoorlichting.nl/inde...onen&pagina=88

Ik ben wel donor.. waarom? Nou ja als ik er niet meer ben en ze kunnen er anderen mee helpen, prima! :)

Nee, dat heeft niets met raciale aard te maken. Ik ben wel voor Xenotransplantatie en alle andere dingen (IVF, noem maar op) Van mijn part mogen mensen hun eigen baby creeren door goed zaad of eicel (van man en vrouw) te selecteren, genen aan en uitschakelen etc.

Dus jij zou er geen enkele moeite mee hebben als een Mohammed Bouyeri (allochtoon en zwaar crimineel) of een Volkert van der Graaf (crimineel), Rodney G (Veelvoudig moordenaar), de straatterroristen van Kanaleneiland of Samir Azzouz jouw organen krijgen? Misschien wel Bin Laden? Jij wil die mensen nog wel helpen zodat zij hun misdadige, allochtone en terroristische leven nog even kunnen voortzetten en anderen pijn kunnen doen? Als diegene dan een terroristische aanslag pleegt nadat hij volledig is herstelt na jouw donatie, dan ben je toch ook mede-plichtig?

Kijk als sommigen donoren niet-donoren uit gaan maken voor klootzak, dan schrijft iedereen natuurlijk dat ie donor is of durven niet-donoren niet meer te posten.

Bovendien schijnt het tegenwoordig stoer te zijn als je donor bent. Dus ja, dan wordt iedereen het maar. En moet je er ook zeker mee pronken en tegen alles en iedereen vertellen. Zeker na die k*nk*r donor-show op BNN hoor je er eigenlijk niet bij (en ben je een klootzak) als je geen donor bent.

Dat ja..

Ik kan me overigens niet meer herinneren of ik bepaalde opties ook uitgevinkt heb..

Het liefst zou ik hebben dat ze alleen 1 van de organen eruit halen waar ik er toch 2 van heb. Ik ben niet gelovig maar stel dat er toch een hiernamaals is, dan valt daar met een halve lever, 1 nier en 1 long en 1 hoornvlies ook best te leven denk ik.

Ik ben ook bloeddonor. Met veel pijn en moeite overigens, want ik ben moeilijk te prikken en ik ben ook al 2 keer van mijn stokje gegaan. Maar zolang de bloedbank er geen problemen mee heeft wil ik er wel mee blijven doorgaan.

@ Commando: wat als jij op sterven ligt omdat je een nieuw orgaan nodig hebt en er is wel een donororgaan beschikbaar, maar dat is van iemand van Afrikaanse of Islamitische afkomst? Wat doe je dan?

Ik zou niet weten waar mijn organen na mijn dood naar toe gaan, dus kan ik er ook moeilijk moeite mee hebben hm? :p Kijk, ik snap je bezwaar wel, tenminste dat gedeelte van misdadigers/criminelen enz. Dat over allochtonen ben ik het niet mee eens, want als het alleen daarom gaat is dat gewoon een puur racistisch uitganspunt. Crimineel is crimineel, of je nou Turk, Chinees of Nederlander bent.

Ik heb daar ook wel over na gedacht en natuurlijk wil je het liefste dat je organen naar iemand gaan die al heel lang ziek is, ligt te wachten op jouw lever en waarvan je zijn/haar goede leven zult redden. Maar feit is, dat weet je gewoon niet. Ik neem het 'risico' dat mijn organen bij een crimineel terecht komen dan maar voor lief, als ik namelijk besluit dat ik daarom mijn organen niet beschikbaar wil stellen, dan heb ik sowieso al geen kans meer om die ene persoon te redden die al jaren ziek is, snap je? Daarbij, een arts laat een moordenaar/crimineel ook niet op tafel sterven en zal er ook alles aan doen om zijn leven te redden. Wie ben ik om dan te oordelen en te zeggen dat hun leven minder waard is dan dat van een ander?
Ik vind absoluut niet dat jij mede-plichtig bent als een crimineel na het ontvangen van jouw donatie nog een aanslag/moord/whatever zal plegen. Jij hebt daar niet bewust aan meegewerkt dus jij bent daar niet schuldig aan. Zijn/haar ouders zijn daar toch ook niet schuldig aan omdat zij hem/haar hebben verwekt? Als we er zo over gaan praten zijn donoren dus of 'helden' of 'medeplichtigen' aan misdaden, dan kunnen we het hele donorsysteem wel uitschakelen.

jij bent bereid om duizenden chronisch zieke kinderen te laten sterven, omdat er een uiterst kleine kans is dat je een terrorist "helpt"? (wat ik bedoel is dat het aantal terroristen op de wachtlijst misschien wel verwaarloosbaar klein is, maar de vraag naar donororganen enorm.)
je beslist zo niet alleen over de overlevingskansen van de terrorist ("ik word geen donor want...") maar ook over die van alle anderen.

kortom, de terrorist heeft het nu voor elkaar dat jij onschuldige mensen laat sterven. joepie, vergeet jezelf niet een schouderklopje te geven voor je heldendaad.

Waarschijnlijk is hij ook niet eens geschikt als donor voor mensen van Afrikaanse/Islamitische afkomst want die hebben ook weer een andere weefselsamenstelling.

+1

Ik mis alleen de keuze op het donorformulier om je organen alleen ter beschikking te stellen aan geregistreerde donoren, maar goed, dat er klootzakken rondlopen die andere mensen graag zien lijden en doodgaan, is geen argument om dat dan zelf ook maar te doen.

Maar dat gebeurt niet, want 'jij' bestaat niet meer als je dood bent.

tja, als je bereid bent iets uit handen te geven (je organen), dan moet je ook accepteren wat er allemaal mee kan gebeuren. als je een cd-bon geeft, zeg je er ook niet bij "maar je mag geen plaat van de Beatles kopen" ;)

het zijn idd je eigen motieven die moeten gelden, en misschien help je daarmee mensen over de streep (zoals het slachtoffer en diens familie)


zou wel wat zijn als er na een ernstig ongeluk moet worden opgezocht of het slachtoffer zelf een donor is voordat hij een bloedtransfusie oid krijgt :D