Dingen die je liever niet had meegemaakt.
 

Zijn er gebeurtenissen in je leven geweest die je liever niet had meegemaakt? Waarom niet? Of vind je dat gebeurtenissen gebeuren om een reden? Of zijn ze er van om te leren?

Er is een klein aantal kutdingen gebeurd, maar achteraf gezien is dat allemaal prima. Je leert ervan. Het meest recente dat in me opkomt is mijn laatste relatie. Als dat niet zo'n catastrofe was geweest was ik nu nog net als toen, en dat zou ik niet willen.

Er zijn zoveel dingen waarvan ik niet wou dat ze gebeurden. Ik heb er niet echt van geleerd, maar ze hebben me wel gemaakt zoals ik nu ben. Een keiharde buitenkant met een zachte kern.

Ik had graag mijn opa en oma van mijn moeders kant en mijn opa van mijn vaders kant gekend, mja. Ik denk niet dat ik heel anders zou willen zijn op dit moment, dus ik vind het allemaal wel prima.

Ach, er zijn meer dingen die wél hadden mogen gebeuren wat mij betreft. Qua niet meemaken denk ik vooral aan de chronische ziekte van mijn moeder, die heeft ons beider levensloop behoorlijk heeft bepaald. Verder ben ik met alles wel content, om de renenen die hierboven al genoemd worden en omdat een leven vol leuke gebeurtenissen niks voorstelt.

Ik ben dankbaar voor alle kutdingen uit m'n leven, want nu ben ik heel gaaf en als ik ze niet had meegemaakt was ik misschien heel lame geworden.

het ergste wat ik heb meegemaakt was dat ik in een dorpje ben opgegroeid waar niks was om me te ontwikkelen, of misschien is het ergste zelfs wel dat ik nooit iets echt ergs heb meegemaakt.

Niet echt gebeurtenissen, wel bepaalde momenten. Maar die hebben geen enorme invloed gehad op mijn leven in negatieve zin. Ze gebeuren m.i. niet om een reden. Ze gebeuren gewoon. Uiteraard "leer" je ervan, maar om nou te zeggen dat het me wijze levenslessen heeft opgeleverd, nah.

:D En zo bescheiden gebleven ook.

Ot; Ik denk dat iedereen dingen heeft meegemaakt die 'ie liever niet had meegemaakt, alleen is dat voor elke persoon relatief. Ook ik heb dus dingen meegemaakt die ik niet zo leuk vond, maar goed, ik ben er achteraf gezien wel blij mee, het heeft me gemaakt tot wat ik ben, zoals zowat alle mensen boven mij al zeiden.

Nee eigenlijk niet, heb niks meegemaakt wat niet uiteindelijk positief was. Nou ja dat wil zeggen, ik had vast en zeker genoeg kleine dingen kunnen missen als voor paal staan voor een groep mensen en m'n duim kneuzen enzo maar dat soort dingen blijven je niet bepaald bij als dingen die jou of je leven verpesten :D

Precies, ik ben bang als er iets ergs gebeurd ik helemaal in paniek raak, omdat ik het helemaal niet ken. Maar of dat heel erg is weet ik niet.

Het ergste tot nu toe vind ik dat er altijd teveel van mij is verwacht vroeger, waardoor ik gepusht werd en niet echt zelf mocht zeggen dat ik wilde. Daardoor werd ik best onzeker en moest ik mijn best doen m'n eigen zegje te kunnen doen. Ik denk dat ik er ook wel veel van heb geleerd (ik heb mezelf geleerd alles wat ik wil en denk goed te kunnen onderbouwen), maar m'n eerste 3 à 4 jaar op de middelbare school hadden een stuk leuker kunnen zijn. De rest van m'n leven trouwens ook, want er wordt nu steeds veel van m'n verwacht en dat is een last af en toe. (n)

Genoeg dingen. Maarja, "if it doesn't kill you, it will only make you stronger".

nou, dan zou ik jou graag doof, stom, blind en zonder armen en benen willen zien :p

Nou ja als je zelfs daarvan niet depressief wordt en zelfmoord pleegt (...uhm, euthanasie laat doen?), dan ben je wel een sterk persoon ja :D

pfff, wijsneus:p

De meeste stomme dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt zijn allemaal niet zo drastisch dat ik ze liever niet had meegemaakt, het hoort er toch ook gewoon een beetje bij. Zonder zou het allemaal ook maar saai en zo zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, waar ik ook niet het idee bij heb dat het ook maar iets positiefs meegebracht heeft. Al zijn dat er gelukkig niet veel.

Ik heb een keer mijn vinger gebroken en daarvan heb ik geleerd dat ik niet kan volleyballen. (Y).
Ja, ik kan wel zeggen dat ik liever niet had gehad dat bepaalde dingen waren gebeurt, of dat dingen anders waren gelopen, maar ik denk dat ik nu zo ben mede door die gebeurtenissen.
Toch een beetje het "if it doesn't kill you, it makes you stronger"-verhaal.

Ik ben toen ik zeven of acht was een keer heel erg hard gevallen op rotsen aan de kust. Ik was aan het klimmen zonder begeleiding en zonder zekering en toen gleed ik uit en kwam op m'n rug terecht. Ik kan er zelf niet zoveel meer van herinneren maar een visserman heeft mij uit het water gepakt. Ik heb er een flinke berg littekens aan overgehouden en m'n rug is nog steeds niet echt heel relaxed.

Voor de rest zijn er wel een paar kleine kutdingen gebeurd, maar dat was allemaal maar even kut. Nu verder geen last meer van.

Om jullie allemaal een hart onder de riem te steken. Kusje.

Zonder mijn ex was mijn leven en vooral mijn zelfvertrouwen/eigenwaarde waarschijnlijk wel ietsje beter geweest.

Leren schmeren (n)

Bedankt.

Nu heb ik trek in koekjes -O-

Spijtig genoeg wel ja. Ben in mijn jeugdig leven al te vaak geconfronteerd geweest met overlijdens van familieleden (waar die van mijn moeder het ergste was). Spijtig genoeg heb je zo'n zaken niet in de hand, maar je leert er wel veel uit.
Je leert de kleine dingen apprecieren, leert relativeren, hect meer belang aan vrienden en familie en je gaat van dag tot dag leven en er steeds het beste uithalen.

De tijd terugdraaien kan spijtig genoeg niet en daar ik heb me al mee verzoent, ook al doet het verdomd pijn. Nu is het aan mij om er toch een fantastisch leven van te maken zodat mijn moeder trots op me kan zijn.

Ik heb niks heel ergs meegemaakt, alleen de standaard dingen als de dood van familie.

Ja je weet wel, van die extreem genante dingen waar je nog steeds een beetje rooie wangekes krijgt als je eraan terug denkt, dat zijn echt dingen die ik wil terugdraaien ofzo. Maar de echt heftige dingen, dode naasten enzo, ze zijn verschrikkelijk vervelend maar nou niet bepaald zaken waarover ik graag nadenk in de categorie van: 'wat als ik dat allemaal niet had mee hoeven te maken?' Neh.

http://rofl.wheresthebeef.co.uk/Crus...ans%20Mind.jpg

Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Ik kán het niet veranderen en heb al enige tijd terug geleerd om niet teveel om te kijken naar 'wat als'.

Ja, er zijn wel dingen die ik liever niet had meegemaakt - voornamelijk de dingen die direct of indirect ervoor gezorgd hebben dat ik nu bij een psycholoog loop. (n)

Ik denk het niet. Wel dingen die ik achteraf liever niet had willen doen, maar dat zijn geen gebeurtenissen die je overkomen want je doet het zelf.

tuurlijk zijn er dingen die ik niet had willen meemaken. Maar een jaar erna weet je vaak waar het goed voor was, denk ik altijd maar. En natuurlijk vraag ik me af waarom dingen nou weer precies mij moeten overkomen, blijkbaar moet ik er dan iets van leren.

De islamisering en het naar Nederland toe halen van gastarbeiders.

Helaas kun je er niets aan doen en is het dweilen met de kraan open. Helaas weer 40.000 asielzoekers naar Nederland toegekomen. Wanneer worden de grenzen eens hermetisch afgesloten? Hoge hekken met razorblade lijkt me wel een goede optie.

Je bent je ervan bewust dat we tegenwoordig ook vliegtuigen hebben en dat sommige mensen het land ook nog wel eens uit willen?

:rolleyes:

ik zou wel willen dat er niet zulke kortzichtige mensen als jij rondliepen.

Er zijn best dingen die ik achteraf anders had willen aanpakken, maar goed, toen wist ik niet beter en nu heb ik er van geleerd. Dus alles is wel goed zoals 't is, eigenlijk :)

Gastarbeiders doen ten minste arbeid, in tegenstelling tot, ik noem maar iemand, jou.

het is eigenlijk wel een beetje grappig om een soort suffe manier hoe iedereen altijd "getekend is door het verleden" of "bepaalde dingen meegemaakt die..." en "door schade en schande wijzer is geworden" en daar dan zo emo over gaat zitten doen "ik praat er liever niet over, maar..."

iedereen is altijd de enige die zo zwaar gehavend is volgens zichzelf en de rest heeft geen levenservaring

alles is relatief hoor, denk maar niet dat je zo exceptioneel bent want je bent gewoon een mens net als de rest

zo, om maar eens even uit de hoogte te doen.

Als jij Nederland hermetisch wil afsluiten wil ik liever ergens zitten waar niet iedereen aan de honger zal sterven ;)

Goed, weer ontopic.

Kan dit topic niet gesloten worden als iedereen het volgende (of in die strekking) antwoordt: 'Ja wel wat vervelende dingen meegemaakt maar het was een heus leerproces en achteraf ben ik er sterker door geworden'. Om maar te zwijgen of het niet beter op Psychologie thuis hoort. :confused:

Als er niks meer te melden valt zakt het vanzelf wel, daar is geen slotje voor nodig.

O, ik weet wel iets wat ik liever niet had meegemaakt, de kortstondige 'vriendschap' met een meisje wiens naam ik vergeten ben. Het enige wat we gemeen hadden was dat we allebei rookten en vijftienjarige alto's waren. Zij rookte een stuk meer dan ik en in de twee nietszeggende maanden waarin ik met haar omging ben ik van gezelligheidsroker naar vaste roker gegaan, dat is op zich wel jammer. Maar goed, verslavingen zijn voor ruige bikkels, zullen we maar zeggen.

Offtopic reacties verwijderd, graag weer ontopic nu.

Valpartij met fiets -> gebroken jukbeen -> wekenlang niet fatsoenlijk kunnen eten, veel pijn, nog altijd raar gevoel in mijn gezicht. Waarschijnlijk een zenuw beschadigd, is maar de vraag of dat ooit weer helemaal normaal wordt. En daardoor ook wat littekentjes in mijn gezicht.

als ik lach heb ik kuiltjes in mijn wangen, sinds die valpartij zijn het links twee kuiltjes ipv één :s

Ik zal er ongetwijfeld wat van geleerd hebben :confused: (voorzichtiger zijn) maar ik had het toch liever niet meegemaakt. Of minder erg meegemaakt, een weekje schaafwondjes op mijn gezicht was meer dan genoeg geweest.