jeugdpsychiatrie
 

wie heeft er ervaring met de jeugdpsychiatrie? en wat zijn jullie problemen? ik heb zelf borderline met dysthymie. ik ben vorige maand ontslagen van een open behandelafdeling na 7 maanden. daarna zou ik naar de viersprong gaan, maar dat was niks, dus daar ben ik al weer weg. binnenkort word ik weer opgenomen, als de wachtlijst tenminste niet te lang is. en nu zit ik thuis, beetje te niksen. buiten de kliniek had ik geen leven meer, dus ja.

Heb alleen wat ervaring met jeugdpsychiatrie door mn werk, maar niet door persoonlijke verhalen.
Heb je een specifieke vraag? of wil je vooral ervaringen delen?

vooral ervaringen delen. hoe anderen het hebben ervaren enzo..

heb crisisopname gehad en heb nu deeltijd behandeling.. of bedoel je dat niet?
ik heb ook dysthymie, PTSS, dissociatie en eetproblemen

Ik heb ook in de jeugdpsychiatrie gezeten. Dat is voor mij alweer een tijdje geleden, zit nu in de volwassenenpsychiatrie. Ik moet zeggen dat het in de jeugdpsychiatrie toch een stuk beter is. Veel minder mensen in een groep, veel meer begeleiding. Ik heb veel verschillende diagnoses gehad, nu staat de teller op schizofrenie, ernstige recidiverende depressies en een persoonlijkheidsstoornis NAO.

ja ze willen mij ook in de volwassenpsychiatrie krijgen, maar daar heb ik ook niet zo'n vertrouwen in. maar hebben jullie behandelingen gekregen die echt werkten? ik heb genoeg behandelingen gekregen, maar de enige die echt werkte was een opname voor 7 maanden op een afdeling die eigenlijk voor kortdurende behandeling is, dus dat was niet genoeg. ik ben nu aangemeld voor de viersprong en een afdeling hier in de buurt, bij de instelling waar ik al eerder heb gezeten en me wel op mijn gemak voelde. ik weet nog niet wat ik ga kiezen. ik ben al bij de viersprong geweest en daar voel ik me echt niet op m'n gemak, maar ze schijnen wel de beste behandeling te hebben.

Wat ik vooral geleerd heb in die eerste jaren in de psychiatrie is het praten. Voordat ik in behandeling ging praatte ik nergens over. Al mijn antwoorden waren "ja" "nee" en vooral "ik weet het niet". Verder heb ik niet genoeg geleerd, anders zat ik nu niet nog steeds in de psychiatrie. Ik ben trouwens ook ooit aangemeld voor de viersprong maar niet toegelaten omdat ik te psychose gevoelig was.

ja, dat praten was in het begin ook erg moeilijk voor mij. in mijn doelenbespreking stond zelfs dat ik geen ''ik weet het niet" of "maakt niet uit" mocht zeggen. maarja, het heeft wel wat geholpen.

Ik zat in de jeugdpsychiatrie omdat mijn moeder chronisch depressief is/was, mijn vader PSS had en ik eronderdoor ging. Toen ik daar bijna vanaf was, kreeg ik automotulatieverschijnselen, waardoor ik nog langer moest. Al met al ben ik er nu al een paar maanden vanaf en daar ben ik blij mee, want ik werd grotendeels behandeld alsof ik gek was.