Nu zijn er...
 

Nu zijn er de wanhoop en de tranen
Van het misschien wel nooit meer zien
Van het misschien niet in dit leven
En daarna ook niet misschien

Nu zijn er het gemis en het niet weten
En dat je hoopt dat je niets zal vergeten

Nu zijn er het langsfietsen en het verlangen
Dat je gewoon zult durven en het doet
Dat je je trots en eer durft te verbannen
En dat het weerzien dan dat alles vergoedt

Toen waren er de boze boer en zijn boze vrouw;
Verbazingwekkend - van één laken een pak -

(hun pony's)

Toen was het dat zij je doodleuk negeerde
Toen was het dat hij een ander voortrok
En dat jij dat maar moeilijk verteerde
En dat hij dan liever had dat je vertrok

(jouw verdriet)

Beetje te vaag hm? Ikzelf vind het gedicht namelijk een beetje vreemd maargoed zo kwam ie eruit... En als ik eerlijk ben vind ik m ook wel weer wat hebben, het is namelijk precies zoals het is.

Btw, meningen zijn welkom hoor...