God?
 

Ik ben niet overtuigd dat u bestaat
Want wat weet ik daar nou van?
Maar iets moet toch de rede zijn,
De rede van mij.

Een mens bent u blijkbaar niet
Heeft u dan wel een hart?
Is het erg dat ik daar aan twijfel
Want alles blijkt zo moeilijk

Hoeveel macht heeft u
Beslist u hoe het allemaal gaat
Bent u dan de gene die heeft besloten
Naar welke kant de aardbol draait?

Als u de schuld van alles bent
En alles gebeurd hoe u het wilt
Zoals het u ‘t beste lijkt
Hoe komt het dan, dat ik er ben?

Ik voel me uw grootste fout
Of eigenlijk die van mezelf
Dat ik besta is het bewijs
Dat u blijkbaar verzonnen bent

---
sorri voor de mensen die ik hiermee heb beledigd

misschien een beetje ongepast bij dit gedicht, maar wil het toch zeggen:

GEWELDIG GEVONDEN!!!

ik hooop dat ik je daar niet mee kwets ofzow, want het gevoel is echt klote, maar dat stukje vind ik echt heel knap, jammer, of nee, triest, dat het er op zo'n manier moet staan...

ohnee je kwetst me er absoluut ni mee, en het gaat ni over mij persoonlijk.. ik vin de mensheid zoiezo een beetje geragt... was alleen bang dat ik hier mensen mee zou kwetsen, omdat niet iedereen zo over god denkt als ik .. dus...

owkee, dan ist goed
goed dus!

goD = Dog

ieder z'n eigen mening http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Mooi! Goed bedacht! Het einde maakt het af, en goed dat je er bij zet van: sorry als ik hier iemand mee kwets. Heel mooi!

dank je wel http://forum.scholieren.com/smile.gif

Waarlijk prachtig geschreven uit het diepste en één van de meest deprimerende gevoelens. Ik heb me eerlijk gezegd ook al zo gevoelen, meer dan eens. Maar telkens haal ik de kracht uit de overtuiging dat ik ben zoals ik moet zijn in elk moment van leven, soms droevig, soms gelukkig... en altijd wachtend op tijden dat ik eindelijk één iemand kan zijn, wiens weg naar de deur mag zijn zoals ze is en wiens deur opkan voor anderen, zie één van de laatste gedichten van één van die andere enorm getalenteerde dichteressen en dichters: Woodstock.
Het allermooiste beeld uit jouw gedicht is inderdaad dat laatste... dat ik besta, is het bewijs dat u blijkbaar verzonnen bent. Volgens mij bestaat God wel, want wij hebben hem bedacht: hij was de bezieling voor mensen, hij was een band die mensen zelf weefden tussen elkaar: opdat we in harde tijden bleven leven. Het westen heeft het echter beter en beter gekregen, en daardoor denken steeds minder mensen aan die band (waaronder ik ook, heel erg vaak). God is een universeel gevoel waar iedereen van kan houden: liefde. De ster waarop we ons kunnen richten. Dat zou moeten de kern zijn van een godsdienst. God bestaat, want wij hebben hem bedacht. De hemel bestaat, want wij hebben hem bedacht. Zij zijn dingen die iedereen kent, die daardoor in ons collectief geheugen komen en een eigen leven krijgen. Jij bent deel van ons, en wie jou heeft gewild? Dat zijn wij, alle mensen rondom jou en de mensen die je lief hebben. En je hoeft niet perfect te zijn, je hoeft niet de populairste van de klas te zijn, je hoeft niets te zijn, je mag zijn wie je wil zijn of bent. Ik bedoel maar: er zijn altijd mensen die jou graag hebben.
Sorry aan de forumbazen, ik ben misschien teveel op de psychologische toer gegaan. Maar weet dit: poëzie is gevoel, en dus komt alles hier in aanmerking om naar Psychologie verplaatst te worden, niet? Of heb ik het fout? Nee, een reactie op een gedicht gaat over alle aspecten: gevoel, inhoud, beelden, vorm...

Groetjes, Dreampoet

onzettend mooi gesproken dreampoet! eerlijk waar!