wat is een groot keerpunt geweest in jouw leven?
 

Sinds m'n vriendin en d'r familie, iet wat spiritueler gericht enzo, het deed wonderen (y)

+w. ;) En m'n puberteit, maar daar zit ik nog steeds in.

Toen ik veertien was zag ik ineens in dat er zo veel mis gaat bij mensen die 'controle' verliezen dat ik nooit (meer) te veel drink, geen drugs gebruik en ook bijna niet om ga met mensen die dat wel doen.

Toen ik tien werd gaf mijn broer me een cd van Frank Zappa.

Toen ik ineens een kind had.

Dat duurt gemiddeld 9 maanden, wat is er zo 'ineens' aan?

Toen mijn ouders gingen scheiden. Zo'n punt van dat ik altijd dacht dat mij dat nooit zou overkomen. Ik werd een beetje wild. Nog steeds wel, maar wel volwassener en verantwoordelijker inmiddels. ^^

Lang verhaal.:y

Ik heb er een paar:

- Op m'n 8ste verhuizen van R'dam naar een klein kutdorp.
- Blijven zitten in de 3e. (De mensen die in m'n nieuwe klas zaten zijn nog steeds vrienden)
- Stoppen met school in de 5e en gaan werken. (Wist ineens waarom een opleiding belangrijk is en vond m'n motivatie terug)
- Na anderhalf jaar kiosk in Dordrecht overgeplaats worden naar R'dam CS. (Door alle grootmuilen daar ben ik een heel stuk zekerder geworden en gegaan van 'ieeek een klant' *verberg* naar 'hooooi mensen, hier ben ik!')
- Op mezelf gaan wonen in een onbekende stad. (Werd ik erg zelfstandig van)
- Toelatingsexamen gehaald en gaan studeren. Veel nieuwe vrienden gemaakt en een heeeeel ander beeld gekregen van de universiteit en studenten.

Lowlands 2006 is voor mij het grootste geweest.

Ik zat destijds niet op m'n plaats met betrekking op m'n werk (lang verhaal hoop gezeik ;)). Ik had er vrij voor geregeld en dat ging op het laatste moment niet door. Ik heb me toen ziek gemeld en ben gewoon gegaan. Toen ik terug kwam lag er een brief van de Arbo en ben ik eindelijk op zoek gegaan naar wat anders. Sindsdien gaat het een heel stuk beter met me. :)

Nog niks, eigenlijk. Nouja, mijn puberteit wel een beetje, denk ik.

Een echt groot keerpunt? Jeetje, volgens mij heb ik die (nog) niet gekend.

De geboorte van mn jongste broertje, omdat mn moeder rond die tijd chronisch ziek werd en dat heeft nogal veel invloed op mijn leven gehad.
Gaan studeren. Nieuwe, betere vrienden gevonden, veel socialer geworden, eindelijk kunnen erkennen hoe veel ik waard ben, meer uit mijn leven gehaald en nog zo wat clichés die bij deze tijd horen.

Mja ik zou zeggen m'n coming out omdat ik daarvoor enorm gesloten was en daarna opener ben geworden. Is alleen op dit moment juist weer een beetje terug naar het oude. Of dat m'n vader ging verhuizen naar Thailand. Op zich but, maar op de een of andere manier zijn we wel closer geworden, voordat ie ging hadden we niet echt een heel hechte band. Mja

Pubertijd, toen trok ik een beetje naar beneden en daarna het wegvallen van een belangrijk iemand. Toen had ik eigenlijk toch wel zoiets van euj en nu gaan we er eens wat van maken en initiatief en doen wat ik wil en doelen maken en nastreven!

Geen idee, nooit echt tegenslagen gehad ofzo. Het is gewoon gegaan zoals het is gegaan.

De scheiding van m'n ouders 6 jaar geleden. Opeens had ik de kans om mijn gevoelens te uiten en heb ik de knoop doorgehakt en het contact met m'n echte vader verbroken. Sindsdien voelt het alsof er een wond genezen is of zo. In ieder geval een hoop rust in m'n hoofd.

Ten tweede het moment dat ik ziek werd in 2007 en te horen kreeg dat ik nooit meer beter zou worden. Dat maakte me opeens wel een stuk volwassener, of sowieso realistischer.

Hoe triest het eigenlijk ook is: Het moment dat ik me aanmelde op dit forum.

Voor mij ook het scheiden van mijn ouders. Ik denk dat doordat zij opeens zo'n beslissing bleken te mogen nemen, ik ook vond dat ik dat mocht. Daardoor ben ik ook meer dingen gaan doen omdat ik ze leuk vind, zoals gitaar en toneel spelen en vooral stoppen met hockey.
Ook mijn overgang van de basisschool naar de middelbare school is heel belangrijk geweest, het waren allemaal nieuwe mensen en ik heb een hele fijne klas gehad. Ennemmm ohja. Mijn komst hier op het forum is ook best wel belangrijk geweest, omdat ik nog maar zo'n dingetje van 12 of 13 was en ik me niet heb laten wegpesten enzovoort.
Ik weet niet wat het belangrijkste keerpunt is geweest, dat kan ik echt niet zeggen.

Box, ouwe.

van ath 3 naar havo 4 gaan, tussen die twee jaren zat echt een wereld van verschil :o

Ik bleef maar dikker en zwaarder worden, totdat we op vakantie gingen naar China. Om daar te ontdekken dat er vrijwel géén dikke Chinese meiden waren, draaide bij mij de knop om. Pakweg 3 jaar later was ik dan ook ruim 50 kg afgevallen :o.

In negatief opzicht: het moment, ongeveer 7 jaar geleden, dat ik chronische vermoeidheid kreeg. Het heeft ervoor gezorgd dat ik veel dingen niet kon doen die leeftijdsgenoten wel deden. Ik moest en moet nog steeds veel vooruit denken, en kan me maar weinig veroorloven spontaan te zijn.

In positief opzicht: het moment, een paar maanden geleden, waarop ik besloot om tóch op kamers te gaan. Dat was de beste beslissing die ik de laatste jaren heb genomen. Ik heb veel meer contact met vriendinnen, kan af en toe toch uitgaan. En het heeft ervoor gezorgd dat ik een stap heb genomen in het volwassen worden en het losmaken van m'n ouders.

:)

Eh, mijn geboorte. Dat was wel een flinke verandering. :p

Maar eigenlijk denk ik dat mijn moeders nieuwste vriendin een keerpunt is. Ik weet niet of het komt omdat mijn moeder weggaat en we nog maar kort bij elkaar zijn nu of omdat ik bijna klaar ben met school en minder aan het puberen ben, maar mijn moeder en ik kunnen echt veel beter met elkaar opschieten.

Blijven zitten en vervolgens naar 5 havo. En ik denk dat dat best positief is. :Y Sowieso ben ik de afgelopen jaren veel veranderd. Maar dat is niet één groot keerpunt.

vandaar je bikinifoto's enzo ;)
Maar knap hoor (y) :y

Zo rond de 3e klas middelbare school was wel een keerpunt in mijn leven, toen ik me bedacht dat het allemaal niet langer kon zo. Ik was namelijk een lastige puber die zn ouders overal buitenhield wat bij mn ouders natuurlijk voor kopzorgen zorgde. Toen ik in 3havo in een totaal andere klas kwam ging ik eens uitproberen hoe mensen op mij zouden reageren als ik zou zeggen wat ik dacht en een zelfverzekerde houding aannam. Naja, dat werkte wel positief :y

Een ander keerpunt is geweest toen ik voor mn studie naar het buitenland ging (ik kan het allemaal best zelf regelen :)) en ook toen ik ging samenwonen met mn vriend.
De laatste anderhalf/twee jaar zijn ook de leukste in mn leven tot nu toe (laat ik de knallende koppijnen even vergeten). Ik had zes jaar geleden niet durven denken dat ik nu een huis, vriend, baan, auto, vakanties, vriendschappen en zelfverzekerdheid had :)