verkeerde timing
 

Stel je voor: je hebt alles voor elkaar, hebt het naar je zin en staat op het punt te verhuizen naar een andere stad, nieuw leven oftewel studente worden! Dat wil je graag in je eentje doen maar dan ineens

zoen je met de jongen waarvan je een paar maanden geleden had gehoopt dat het iets zou worden, nooit had dúrven dromen en ineens spreek je daar de volgende dag mee af (wat ook nooit spontaan gebeurt) en zit je er 4 uur mee op het terras wat erg gezellig is.

Wat nu.. het schiet niet op om weer iets nieuws te beginnen, ik ben er net vanaf alles gaat perfect en je gevoel zegt jaa

Gevoel/Verstand? Wie heeft gelijk?

Ik zou voor mijn gevoel gaan! :)

Gewoon over je heen laten komen. Het is trouwens ook niet zo dat als je een nieuw leven begint als studente, dat meteen perfect gaat of moet gaan. Dat gaat ook heel erg met vallen en opstaan. Ik heb een beetje het gevoel dat jij bang bent dat het fout gaat lopen met die jongen en dat dat de perfectie van je nieuwe leventje verstoort, maar het hele leven - inclusief dat - is toch trial and error, uitproberen, vallen en opstaan. Je weet nooit van tevoren of je de goede keuze maakt, en door altijd op safe te spelen mis je misschien wel een heleboel.

Ik zou gewoon kijken hoe het gaat. Dit is echt een kwestie van: time will tell. Misschien wordt het wel niks en dan heb je even verdriet, maar het risico op liefdesverdriet is toch niet uit te schakelen. En misschien loopt het wel heel goed en ben je over een paar jaar blij dat je deze keuze hebt gemaakt.

Als je diep in je hart echt geen relatie wil dan is het een ander verhaal, maar wees niet te snel bang dat beslissingen als deze bepalend zijn voor je hele leven, of dat je het nú perfect moet doen omdat het een nieuw begin is, want zo werkt het niet en zo moet je ook niet denken, want dat levert alleen teleurstellingen op.

Volg hier je hart maar een beetje en wees niet bang.

gevoel.. definitely

anders zou ik me altijd blijven afvragen: what if...

maar mijn gevoel zegt ook dat ik heel erg gelukkig ben zonder en net blij ben dat ik even van alle jongens/gezeur af ben, want ik heb wat aangeklooid de laatste tijd!

weet je zeker dat dat je verstand niet is?

Je hoeft ook niet meteen heel hard van stapel te lopen. Leer hem een beetje kennen, ga niet te snel en kijk even de kat uit de boom. Zorg dat je je er niet meteen té hard in stort - en vaak kom je juist een leuke jongen tegen als je er niet op uit was, zoals nu.

dat is wel een goed advies. het enige is nog wel dat mijn ouders er onwijs op tegen zijn, dat laten ze me vaak merken, ze willen niet dat ik nu een vriendje krijg, net nu

Maar het is uiteindelijk jouw keuze. Zij kunnen dat niet voor je bepalen. En allicht hebben ze het beste met je voor, dat is logisch, maar toch ben jij degene die beslist wat te doen. Dat hoort ook bij het volwassen worden.

En denk maar eens aan wat de Poema's zingen in "Zij maakt het verschil":


...Ze kwam niet op het juiste moment

Ik denk dat dit soort dingen vaak gebeuren op een moment waarop je er totaal niet op bent voorbereid. Jouw ouders willen het beste voor jou en dat is logisch, maar nogmaals, als je verstandig handelt en je er niet meteen te veel bovenop stort dan is het toch goed?