Ik.
 

Laatst, toen zat ik muziek te luisteren, twas een best wel sad liedje..:( Ik begon me opeens alleen te voelen enzo,.. Nu heb ik er af en toe terugvallen in, ik heb het gevoel dat ik hier alleen zit, voor me gevoel mis ik iets, maar weet niet wat.
Ook zei iemand laatst (vandaag nog), dat ik er erg moe uitzag. Waarschijnlijk klopt dat ook, want ik slaap niet echt goed meer.. Ik kan niet slapen, iig, ik moet heel vaak, heel lang 'wachten'. En dan moet ik de volgende dag weer om 10 voor 7 opstaan, de hele dag op school zitten, (gymnasium, veel te veel hw ect) thuis ook weer aan huiswerk, nog ff internetten, slapen..
Maar ikvoel me af en toe echt alleen, ik wil er met niemand over praten, gewoon omdat ik geen zin heb in gezeur. Like, als ik naar me ouders toe ga en iets zeg van dat ik me alleen voel, gaan ze gelijk allemaal vragen stellen, waar ik dus geen zin in heb om ze te antwoordden. Daarom post ik het hier, ik moet het toch ergens kwijt, vandaar.

Ook heb ik een hartstikke eentonig leven, vind ik zelf dan, school, huiswerk, internetten/msnnen/ect, slapen.. En dan begint het weer opnieuw. (Behalve in weekend dan... Haha)

Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt. :(


Greetz,
Angeltj'

Dat is een rotgevoel, maar dat hebben we allemaal wel eens. Ik weet niet precies hoe oud je bent, maar dat is ook een onderdeel van de puberteit (wel een hele rotte idd :o)
Wat je misschien kan doen om je minder 'alleen' te voelen, is om een sport te gaan doen, of werk te zoeken (ligt natuurlijk aan je leeftijd). Je hebt dan doordeweeks ook eens iets anders dan alleen school en internet. Je bent dan wrsch ook moeier aan het eind van de avond en dan val je beter in slaap. Je leert bovendien ook veel meer nieuwe mensen kennen waar je mee om kan gaan.
Verder kan ik je aanraden om het van je af te schrijven, zoals je bijvoorbeeld nu even deed. Ik heb ook zo'n hele tijd gehad dat ik echt alleen maar gedichten enzo schreef. Als ik ze nu teruglees, zijn ze best crap, maar ik snap wel waarom ik ze schreef zeg maar. En er zitten ook hele goede tussen, vind ik zelf. Het is wel een mooie uitlaatklep.
Maar wees gerust, dat gevoel gaat vanzelf weg, maar je kan het versnellen door je sleur proberen te doorbreken. Succes. :)

hey
is dat normaal op dees leeftijd om je zo te voelen?
k heb dat gevoel van eenzaamheid echt vaak, maar zeg ook nix tegen men ouder.
dan krijg k weer zow een hele discusie of ze zeggen dat k wat vaker uit moet ofzo.
k heb dat gevoel pas gekregen toen t al een tijdje uit was men vriendin, heeft dat er mischien wat mee te maken?
voorderest is het echt een klote gevoel.
k hoop echt dat t bij jou snel weg gaat angeltj' ,(en dat zeg k uit de grond van men hart, k weet hoe t aanvoelt!)

Heej, bedankt allemaal. :)

Dat werk zoeken gaat niet echt, hooguit een krantenwijk oid, maar daar staan weer hele wachtlijsten voor, en voor andere baantjes moet je weer ouder zijn. (Ik ben 14 btw)
Ik zit ook op een sport, twee zelfs. :) 2x in de week.
Maar doordeweeks sporten, dan krijg ik het echt verschrikkelijk druk. :| Daarom sport ik op maandagavond en vrijdagmiddag.
Ik moet nu eigenlijk ook aan me boekverslag, dus ik heb niet echt veel tijd om een lang bericht te schrijven.. Haha.

Heel erg bedankt voor de reacties! :)

Angeltj'

Ja dat had ik vroeger ook dat ik dat liever niet met mijn ouders wilde bespreken :P
maar je moet zorgen dat je ook kan ontspannen naast die kutschool ;)
Doe zoveel mogelijk dingen die je leuk vindt en zorg dat je niet in een depressie terecht raakt!
Carpe diem!
en het is bijna vakantie

Je kunt er niet veel aan doen ben ik bang. Behalve geduld hebben. Ik vind het leven nu veel fijner dan destijds rond de middelbare school tijd. Is geen garantie dat het voor jou net zo gaat veranderen. Maar hoe dan ook ben je in een periode dat je veel meer geconfronteerd wordt met wat ik noem 'het echte leven'.
Niet langer een klein kind waar veel vanzelfsprekend voor is.

Wat je wel zou kunnen proberen is een goede vertrouwenspersoon te vinden waar je goed mee kunt praten en genieten. Maar ik weet dat dat moeilijk is op die leeftijd, ben het zelf ook geweest, en ook soortgelijke twijfels en gevoelens meegemaakt.

Ik heb ook best vaak dat ik me alleen voel maar het word wel wat minder als je ouder word en ik denk ook dat het heel normaal is iedereen voelt zich wel eens alleen toch?

Ik herken het heel goed, ik ben 13 en zat ook op een gymnasium (nu doe ik vrije school, veel kunstzinniger en gezelliger) en ik voel me soms bij een droevig liedje of zelfs zomaar opeens erg alleen, alsof er een soort leegte in mijn hart zit...
Ik geloof zelf ook wel dat het met de puberteit te maken heeft. Mijn stemmingen zijn met hoge pieken en diepe dalen. Het ene moment ben ik ontzettend druk en het andere moment stil en verdrietig.

Puuuuberteit.