Stiefbroers
Evan

Evan werpt woeste blikken op zijn moeder en stiefvader; reden? Hij mag morgen niet uit, al weet hij nog steeds niet waarom, “Hé? Waarom niet?” vraagt hij terwijl hij zijn mond afveegt met een servetje.
Evans moeder kijkt naar zijn stiefvader die weer een blik naar haar terug werpt, “Vertel jij het maar, het gaat om jou zoon,” zegt ze terwijl ze een slok van haar wijn neemt.
Evan kijkt met een verwarde blik naar zijn stiefvader Peter.
“Zoals je weet heb ik ook een zoon,” zegt Peter terwijl hij enkele borden op elkaar stapelt, “Abel heeft in Londen een tijdje op een in het internaat gezeten, hij zat een beetje in de knoop met zichzelf. Hij komt dus bij ons wonen, morgen, als de vakantie voorbij is zal hij ook gewoon naar school gaan,” Peter werpt weer een blik op Evans moeder.
“We zouden het erg op prijs stellen als je hem een beetje wegwijs maakt, Abel heeft al twee jaar niet in Nederland gewoond en kent hier in Arnhem ook verder niemand.”
Evan kijkt de twee een voor een aan, “Dus ik moet een dagje uit met mijn vriendin missen die ik al vier weken niet heb gezien, omdat ik iemand die ik niet eens ken wegwijs moet maken?!” zegt Evan met ongeloof, “Jullie zijn gek!” hij pakt de borden en zet die op het aanrecht waarna hij boos naar zijn kamer loopt. Peter en zijn moeder kijken elkaar hopeloos aan.

Evan heeft nu wel tien keer gecheckt of hij zijn wekker wel goed heeft staan. Hij heeft zijn vrienden al een tijdje niet gezien en is aan de ene kant toch wel blij dat de school weer begint, dit jaar gaat hij namelijk naar de derde, eindelijk af van die onderbouwkleutertjes.
Het frustreert hem dat hij door die stomme Abel niet weg kan met Eline, hij kent dat joch nog niet eens maar die heeft nu al zijn maandag verpest, “Hm, als’ie me verder maar met rust laat,” en met die woorden sluit hij zijn ogen.

“Moet je niet naar school? Je hebt nog een half uur om je klaar te maken,” roept Evans moeder Evan toe.
Evan draait haar de rug toe om weer in slaap te vallen, maar schiet dan opeens uit zijn bed, “Shit ik kom te laat!” zegt hij terwijl hij vluchtig zijn broek aan doet.
“Trouwens, Abel is er al, vertrekken jullie samen? Dan weet hij gelijk hoe hij moet lopen,” zegt moeder als ze weer even om de deur kijkt.
“Ik dacht het niet,” mompelt Evan terwijl hij een klodder gel in zijn haren doet. Als hij klaar is en zijn tanden heeft gepoetst rent hij meteen de trap af en opent de deur. Hij hoort het praten van Peter tegen Abel die hem iets uitlegt.
“Hé, Evan mag Abel met je fietsen naar school?” vraagt Peter als hij de gang binnen komt.
Uit nieuwsgierigheid werpt Evan toch even een blik in de keuken maar Abel is net buiten zijn zichtbereik, “Sorry, ik moet nu weg!” roept Evan terwijl hij op zijn fiets springt en richting school rijd.

Samen met zijn twee vrienden zit Evan achter in de klas de nieuwe gezichten te observeren. In de derde komen veel leerlingen in een andere klas te zitten, Evan en zijn twee vrienden wisten in de zelfde klas te komen.
“Moet je dat sukkeltje zien! Die gaan we zo pesten,” zegt zijn vriend Ronald terwijl hij een klein ventje uitlacht.
“What the fuck, heeft ze nou kauwgom aan d’r bil?” zegt zijn andere vriend Lesly als een volslank meisje plaats neemt op haar stoel.
De jongens schateren het uit van het lachen.
“Hé, moet je die flikker zien!” zegt Evan terwijl hij grijnzend seint naar een jongen die net de klas binnen komt lopen.
De jongen is modieus gekleed met een glad kapsel, sjaal en een wolk van parfum om zich heen.
“Zou die vaak in zijn reet z’n geramd?” schatert Ronald uit.
“We gaan die gast zo hard in elkaar slaan als hij in onze buurt komt hé!” roept Evan terwijl hij zijn vuist in zijn hand slaat, “Hé flikkertje!?”
De jongen voelt zich waarschijnlijk aangesproken want kijkt met een onzekere glimlach naar de drie om. De jongen pakt zijn boeken en draait zich weer om.
“Mooie sjaal heb je zeg!” roept Lesly, “Alleen mag je wel wat minder parfum gebruiken, ruik het al helemaal hier poeh!” zegt hij er nog achteraan.
Opeens staat de docente op, “Oke allemaal stil, dit is jullie eerste lesuur in de derde. Natuurlijk zullen we vandaag niet zoveel werken, ik ben jullie mentor en zal jullie voornamelijk veel uitleg geven voor wat dit jaar allemaal zal gaan komen. Pak allemaal het rode boekje met ‘Tumult’ erop dan zullen we meteen beginnen.”

Het was geweldige vandaag, peinst Evan in zichzelf, wat zal het toch heerlijk zijn om dat homo’tje te pesten. Denkend aan wat hij en zijn vrienden allemaal bij de jongen zullen uithalen hoort hij dat er iemand achter hem fietst. Evan werpt een blik naar achteren en ziet tot zijn schrik dat het die zelfde jongen uit zijn klas is! Onee, denkt hij bij zichzelf. Gehaast fietst hij verder, jammer genoeg is er maar een weg naar zijn huis waardoor hij geen andere route kan nemen, ondertussen fietst de jongen nog steeds enkele meters achter hem. Als Evan dan al bijna zijn straat heeft bereikt schiet hem opeens iets te binnen, “Shit, nee hè,” mompelt hij frezend, denkend aan wat zijn stiefvader zei ‘Abel zat een beetje in de knoop met zich zelf’ hij voelt de schaamte al in zijn buik borrelen. Met tegenzin stapt Evan van zijn fiets en legt die tegen de schutting in de tuin. En zijn pijnlijke vermoedens komen uit, want niet veel later komt ook Abel de tuin binnen rijden waarna hij afstapt en Evan met dat zelfde onzekere Glimlachje als te vore aankijkt.