De wereld uit het raam
 

De wereld uit het raam...

De radio staat zachtjes aan,
zo zacht dat niemand het zal horen.
Ik zie mensen die hun weg inslaan,
ik zie ze lopen, ze zien mij niet,
Want het is donker achter mijn raam.

Zou je niet eens de wereld ingaan,
zegt moeder vanuit de deur.
Ik zwijg en kijk haar peinzend aan,
ze gaat en laat de deur open,
het is veel veiliger hier achter het raam.

Is het vreemd dat ik niet de weg in wil slaan,
die al zoveel mensen hebben gelopen.
Missschien blijf ik hier wel voor eeuwig staan,
veilig en geborgen,
en bekijk ik de wereld vanuit het raam.

Soms slaat dan bij mij dan de woede op mezelf hoog op, en wil ik de vensterramen breken (figuurlijk, natuurlijk, maar toch echt...) Ik ben te lang stil, en te lang nergens. In jouw gedicht lees ik waar ik tegen wil vechten, omdat ik te lang uit het raam te kijken, terwijl iedereen die ik ken buiten is.

Groetjes, Dreampoet

[Dit bericht is aangepast door Dreampoet (23-09-2001).]

wow!!
echt mooi verwoord...

bij het lezen hiervan...net als een stukje uit een boek, alleen vind ik dat mooier
toppieee

het is moeilijk jezelf te zijn als je maar doelloos rondzwerft...

is het veiligheid dat je zoekt, of is het, niet weten welk pad te kiezen en vooral niet dat pad dat iedereen al bewandeld heeft?
het gedicht is mooi!
herken er dingen in, misschien door jou anders bedoeld maar voor mij goed zo.