Moeder heeft slechte eetmanieren.
 

En ik erger me er aan.

Tja misschien zit het wel tussen mijn oren, maar als ik er op let heeft mijn moeder echt verschrikkelijke eetmanieren.

Als we s'avonds voor de tv zitten en zij eet wat hoor je dat gesmak nog boven de tv uit, terwijl ze wel met mond dicht eet.
Die geluiden die er af komen zijn verschrikkelijk en ik word er echt chagrijnig van.

Zelf heb ik niet het idee dat ik me aanstel, want als ik naar de eet geluiden van een ander luister is dat aanzienlijk wat minder dan bij mijn moeder.

Als ze drinkt dan likt ze eerst haar lippen af, met een verschrikkelijk slurpend geluid, wat ook verschrikkelijk in de oren klinkt.

Al met al word ik hier zo chagrijnig van en het word als maar erger, dat ik me aan die geluiden erger is zeker niet iets van de laatste tijd, maar het speelt al ongeveer 5 jaar.

Maar ik moet zeggen dat ik er wel steeds chagrijniger van word, soms eet ik zelfs niet eens mee.

En als er vriendinnen blijven eten, moet ik het naar de tijd ook wel eens horen dat ze echt verschrikkelijke geluiden maakt, en dat is niet leuk om te horen.

Nu word ik door haar eet manieren altijd behoorlijk chagrijnig, waardoor we dan ook ruzie krijgen.
Terwijl we verder eigenlijk wel goed met elkaar over weg kunnen.

Mijn moeder zegt dat ze probeert zo netjes mogelijk te eten, maar het niet beter kan.
En ik blijf me er gewoon aan ergeren, wat kan hier nu aangedaan worden?

Eventueel zou je moeder naar een logopedist kunnen om te leren zonder geluid te eten. Smakken komt namelijk doordat je telkens met je tong het eten tegen je gehemelte zuigt en dan krachtig weer loslaat, en je kunt ook best eten zonder dat zo hard los te laten. En slurpen komt doordat je naast het drinken ook lucht naar binnen zuigt, en je kunt ook best drinken zonder dat te doen (als je geen hazenlip oid hebt). Maar als je al vijftig jaar op dezelfde manier eet en drinkt, is het ook wel logisch dat het niet makkelijk is om het ineens helemaal anders te doen, ze moet dan helemaal leren haar tong en mond anders te gebruiken.

Wat betreft je chagrijnigheid en het niet aan tafel willen eten: daar kun je je ook gewoon wel overheen zetten. Eventueel zet je muziek op tijdens het eten, dan hoor je het niet zo. En probeer je er niet te veel op te focussen, want als je er op let kun je iedereen wel horen eten, hoe netjes ze het ook doen; en als iemand dan wel met geluid eet, wordt dat enorm uitvergroot.

Bedankt voor je reactie!

Mijn moeder krijg ik echt niet naar een logopedist, zoiets zou ze echt nooit doen.
Maar ik kan inderdaad wel muziek op zetten, dat ga ik ook zeker proberen.

Ik herken het wel; mijn moeder heeft dat ook een beetje (er is bv. een duidelijk verschil met mijn vader, die je eigenlijk nauwelijks hoort tijdens het eten). Vooral vervelend is dat zij eigenlijk altijd wel iets te eten heeft. Maar ik merk wel dat als ik dan op iets anders let (bv. de tv of radio), het minder vervelend is. En zelf ook eten helpt vaak ook; dan hoor je vooral jezelf kauwen.

Ik zet altijd de radio aan tijdens het eten om zo'n geluiden te maskeren -O-

Hetzelfde probleem bij mij thuis dus, ik kan mij er ver-schrik-ke-lijk aan irriteren! En inderdaad, ongelofelijk hard smakken (zelfs bij het eten van iets droog, ik heb het geprobeerd, 't lukt mij niet!), slurpen, tijdens't drinken zo hard slikken dat de overburen kunnen meeluisteren,... Ik haaaat het echt :) M'n vader heeft trouwens ook de neiging om z'n tong een beetje uit te steken als hij iets in z'n mond steekt waardoor je dus zijn vorige hap nog wat kunt bewonderen op z'n tong. Echt héééél gezellig :) En dan die blik terwijl ze daar zo zorgeloos zitten te smakken! Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! Ja ik word'r agressief van :nono:

De radio aanzetten is voor mij de beste oplossing, én dan zo dicht mogelijk bij de radio gaan zitten natuurlijk! Ik zing ook vaak liedjes aan tafel of ik speel drum met m'n vork en mes, als't maar lawaai maakt ;)

Wat bij mij wel opvalt, is dat ik het vaak minder erg vind bij andere mensen (er zijn wel grenzen natuurlijk). Maar als m'n vriendin 'n beetje smakt dan vind ik het meestal helemaal niet zo erg terwijl't in't geval van m'n ouders echt moordneigingen opwekt *O*

Buiten radio en drummen weet ik niet meteen'n oplossing eigelk...

Ik heb hetzelfde met mijn vader, dan span ik echt al mijn spieren aan en krijg ik spontaan moordneigingen:p Echt waar.
Ik probeer altijd een liedje heel hard in mijn hoofd zingen of de tv aan te zetten;)

Precies hetzelfde hier, alleen is het dan echt alleen mijn moeder, ook dat ranzige geluiden maken en tong uitsteken op dezelfde manier. Fijn topic, ik dacht altijd dat ik de enige met deze afwijking was ;) Haha!
Wat bij ons scheelt is dat er inderdaad vaak een cd opstaat en dat er nogal veel gediscussieerd wordt aan tafel, waardoor er vaak hard gepraat wordt (gelukkig hebben ze hier wel het fatsoen om niet met volle mond te praten ;)) en dan valt het wel weer mee.
Dat zijn de enige tips die ik je kan geven.. Verder herken ik je situatie heel erg, vooral inderdaad dan zelf niet eens meer willen eten. Lijkt me ook logisch, als degene tegenover je zo walgelijk zit te eten, is het eten niet echt meer aantrekkelijk, toch?

heeft dit niet ook een beetje met de puberteit te maken vraag ik me af? dat je je sowieso al ergert aan je ouders en als ze dan inderdaad wat lawaai maken tijdens het eten, of je storen tijdens een computerspelletje, of je constant vragen hoe t zit met je huiswerk, etc., dat je je nog meer gaat ergeren?:p

Ja, ik merk wel dat ik er als puber sowieso meer last van had. Maar nu nog steeds merk ik dat mijn moeder gewoon luider kauwt/eet dan mijn vader, dus kennelijk was het niet allemaal puberteit. (Het feit dat ik nu niet meer bij mijn ouders woon helpt ook wel mee, natuurlijk, als ik nu nog bij ze zou wonen, zou ik me er denk ik nog steeds wel aan ergeren; nu valt 't me nauwelijks op als ik bij ze ben, alleen als ik er heel bewust op let.)

Bij mij heeft het niets met de pubertijd te maken, ik kan namelijk heel goed met mijn ouders.
Maar zodra ze gaat eten word ik opeens heel chagrijnig.