Niemand en alleen.....
 

Wanneer ik mij zo niemand voel, zo klein, zo leeg, zo nietig.
Wanneer ik mij zo eenzaam voel, zo stil, en zo verdrietig.
Wanneer ik uit mijn vel wil kruipen, omdat hij mij versmoort.
Wanneer ik dikke tranen ween, die niemand anders hoort.
Wanneer een duizend zelfverwijten m'n hoofd op hol doen slaan, om dingen die ik anders wou, dan ik ze heb gedaan.
Wanneer mijn wereld maar een slagveld is, en ik ga kopje onder.....

Dit gedicht heb ik niet zelf gemaakt, maar geeft wel aan hoe ik me nu even voel....

zo is hij iets beter leesbaar en ziet er mooier uit vind ik, maar in inhoud blijft even prachtig, ik snap waarom dit je zo aanspreekt... http://forum.scholieren.com/frown.gif