|
I hate the world
ODE AAN DE DODE
Ik ben bedrogen Ik vertrouwde je! Je hebt gelogen Je moet mij niet, Je kreeg genoeg van mij. Je hebt me verlaten Alleen gelaten. Jij loopt door Ik blijf staan Versteend in mijn geloof in jou. Toen moest ik verder. Alleen… Ik kan niet leven zonder jou Jij bent nu daar En ik ben hier Een kloof, Niet te overbruggen Loopt nu tussen ons Tussen de dood en het leven. Tussen jou en mij Eenmaal nog samen In liefde en pijn Ik zag je liggen Koud en stijf Dat was jij niet! Zeg dat het niet waar is, Sta op en zeg iets! Word wakker en beweeg Zeg dat het een droom is En dat ik zo weer wakker word Laat me niet alleen Blijf bij me Ik kan niet zonder jou, Snap je het niet? Ik heb je nodig Je hoort in mijn leven Je bent een stuk van mij Jij bent een deel van mijn hart Zonder jou leef ik maar op halve kracht Je moet terug komen! Jouw ogen waren dicht, Je was dood. Ik kon het niet geloven Jij, zo levenslustig. Jij, de levendste op aarde, bent dood. Ik houd me flink, Dat zeggen ze… Maar zij zien niet de wond In mijn hart. Zij horen niet mijn kreten van pijn. Zij voelen niet het gemis Zij kenden jou niet eens Ja, nu willen ze je kennen, Nu ben je interresant. Maar nu ben je dood. Waarom deed je het? Waarom was je daar? Waarom stond je op die rand tussen leven en dood? Waarom koos je voor dood? Waarom bleef je niet leven? Waarom, ik was er toch? Zij kunnen het niet begrijpen, Er valt ook niets te begrijpen. Je bent dood. Dood, een beklemmend woord. Dood, een griezelig iets. Waarom was je niet in die ene seconde hier? Inplaats van op die stoeprand? Ik moest je nog zoveel vragen, Nog zoveel met je praten. Waar ben je? Hoor je me? Blijf bij me, alsjeblieft! Waarom deed je niet die ene stap Achteruit Waarom zag je het niet? Het aanstormende gevaar, Die moordwagen. Kon je niet meer leven? Wou je niet meer door? Waarom…? Ik wou je helpen Want jij hielp mij. Ik kan dit niet alleen Ik heb je nodig Jij bent dood Ik kan je niet helpen Jij bent er niet Ik wil met je praten Luister je? Ik wil met je lachen Hoor je het? Kom terug! Een van de vele verkeersslachtoffers Een cijfer in een rij Een lange, lange rij Maar jij bent meer dan een cijfer Jij hoort bij mij. GEVANGEN Gevangen tussen de vier muren, de vier muren van je cel. Met als meubilair een klok, waarop de tijd langzaam wegtikt, Een tafel, waarop je brood ligt. Een stoel, om bij die tafel je brood op te eten. En een bed, om in te slapen. Gevangen in je eigen zelf, alleen met je verdriet en woede. Maar ook alleen met blijdschap en vrolijkheid, met niemand om die dingen te delen. Vrienden in je leven, echte vrienden die om je geven. Dat mis je als je gevangen zit. Gevangen in je eigen zelf. |
woooow *ge-emotioneerd*
|
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:40. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.