nieuw gedicht net gister geschreven
 

ik,
ik mag dan niet mooi zijn,
of niet helemaal normaal zijn,

maar,
ik ben blij met mijzelf,
want ik ben mezelf,
ik laat mijn leven niet veranderen,
als je mij niet mag zeg dat dan gewoon,
maag ga niet aan mijn kop lopen zeuren dat ik veranderen moet,

want,
ik mag dan niet mooi zijn,
of niet helemaal normaal zijn,
maar ik vind mezelf goed,
ik hoef niet perfect te zijn,

want,
ik ben ik,
en dat wil ik zo houden.

Het doet me niet echt wat. Er mist zoveel, ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik mis rijm, metrum, beeldspraak. Ook geen mooie opbouw.

Het is meer gewoon een in stukjes geknipte tekst. En niet eens een mooie tekst.

Hoewel de strekking natuurlijk goed is. Goede instelling.

Precies. Er zijn zoveel gedichtjes over jezelf zijn dat je er niet goed van word.
Toch vind ik de herhaling van

"ik mag dan niet mooi zijn,
of niet helemaal normaal zijn,"

wel leuk, daar hou ik van