LAT.
 

Hallo mede-forummers.
Ik zit nogal met een probleem...
Ik heb sinds een maand of 4 een ontzettend leuke vriendin. Maar nu gaat zij straks voor 10 maand weg als au-pair. In die 4 maand hebben we al niet veel tijd gehad om echt iets op te bouwen, aangezien zij veel werkte ver weg, ik veel werkte, zodat we elkaar 1x in de week of 1x in de 2 weken zagen. Maar verder voelt het allemaal hartstikke goed, en is het hartstikke leuk als we bij elkaar zijn.
Alleen weet ik niet hoe het eruit ziet als ze terugkomt. Opzich wil ik gewoon op haar wachten, maar ik vraag me af of dat uberhaupt wel werkt, een relatie op zo'n afstand (Nederland-Canada) en over zo'n tijd, en hoe zoiets gaat... Moet het 'verliefd-zijn' gevoel dan opnieuw komen of gaat het helemaal niet weg?
Hoe groot zien jullie, als nuchtere buitenstaanders, die kans in dat het daarna weer hetzelfde zal zijn? Haar reactie is steeds 'we zien wel hoe het gaat, afwachten', maar daar heb ik niet zoveel aan. Ik wil wel zeker zijn dat het wachten ook echt zin heeft...
Advies?

Ik denk dat je er nooit 100% zeker van kan zijn dat het wachten zin heeft, maar als je haar leuk genoeg vindt is het zeker het proberen waard toch? Mocht het stuk lopen oid, dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Verder heb ik er ook geen verstand van.

Een LAT-relatie is niet hetzelfde als een lange afstandsrelatie.


En verder wat uuuf zegt; je weet het nooit zeker. Ik zou het eigenlijk weinig kans geven, omdat je zelf al zegt dat jullie nu ookal niet een heel erg stevige basis hebben. Ik heb een dergelijke situatie bij een goeie vriend van me gezien en bij hen is het goed gegaan, ze wonen inmiddels samen. Maar zij waren ook helemaal van plan ervoor te gaan en waren ook wat ouder dan jij. Zij is 2x bij hem op bezoek geweest (hij zat in India) en hij is een of twee keer terug gekomen naar Nederland. Het klinkt niet alsof jullie een zelfde soort regeling gaan treffen. :)

Ik ken mensen bij wie het mis is gelopen en mensen bij wie het goed is gegaan, dus op zich kun je er weinig over zeggen. 10 maand op een basis van 4 maand vind ik wel lang zonder elkaar, maar heeft als voordeel dat jullie als het goed is allebei nog knetterverliefd zijn, waardoor je denk ik minder snel aandacht krijgt voor andere mensen dan wanneer je al jaren bij elkaar bent en je bij gebrek aan je liefje opeens andere mensen op gaan vallen. Aan de andere kant mis je dus wel die basis van jaaaa we willen met elkaar verder want het is al zo veel jaar zo fijn.

Het lijkt me wel zaak dat jullie veel contact kunnen hebben en vooral ook dat jullie elkaar nog kunnen zien, dus dat jij halverwege een keertje langskomt bijvoorbeeld (heb je ook nog een vette vakantie erbij). Ik ken een stel waarbij zij uit de V.S. komt en hij uit Nederland, en die hebben het 3 jaar volgehouden op elkaar 2x per jaar een paar weken zien en verder heel erg veel skypen en mailen enzo, maar zijn nu dus wel mooi getrouwd. Maar nog minder dan die 2x per jaar, tja, dan moet je wel heel erg vastberaden zijn denk ik...

Vergeet het maar. Maak het uit en slet in die 10 maanden lekker rond en wanneer ze terugkomt moet je maar eens een goed gesprek hebben, kijk dan of er een toekomst is. 10 maanden wachten is een verspilling van je tijd.

Beetje kort door de bocht, vind je ook niet?

Hmmm... Allemaal moeilijk. Wat ik wel weet is dat we in die paar maanden dat we nu iets hebben allebei knetterverliefd zijn geworden. Dat scheelt dan misschien weer. Nadeel is dat de organisatie die zulke zaken regelt in het reglement heeft staan dat bezoek van vrienden en familie buiten bijzondere gevallen niet toegestaan is.
Op mij komt het over of wil je ze me nergens toe verplichten, maar ik vind haar zo leuk, dat ik gewoon wil wachten. Nog liever wil ik dat ze thuis blijft natuurlijk, maar dat kan toch niet.
Misschien moet ik maar gewoon genieten van de tijd die we nog hebben, en als ze weg is me maar meer bezig gaan houden met zaken als school, vrienden, hobby's en dergelijke. En dan maar weer zien als ze terugkomt.
"Lekker rondsletten" wat RHCP_NAC zegt, dat zit er toch zowiezo al niet in.

10 maanden is wel echt lang, hopelijk kun je flink veel contact hebben.. dat helpt wel. Ik ben na 7 maanden relatie 4 maanden weg geweest en dat is helemaal goed gegaan. Maar 4 maanden weg is zo lang nog niet vergeleken met 10 (al voelde het als een eeuwigheid :o).

Nee, ik spreek uit ervaring.

Zeg, RHCP_NAC, kun je me dan ook vertellen wat die ervaring precies is? Dan heb ik er misschien wat meer aan.

Het heeft gewoon geen zin om 10 maanden te wachten. Je betrapt jezelf erop dat je de andere persoon regelmatig mist en dat komt je algemene levenskwaliteit niet ten goede. Je kan er naar mijn mening beter een punt achter zetten en na die 10 maanden weer kijken of er een basis is om op verder te gaan. Daar doe je haar uiteindelijk een plezier mee, omdat ze dan in het "geheel" daar is in plaats van half daar en met haar gedachten nog in Nederland bij jou. Voor jou geldt hetzelfde; je leven gaat aan je voorbij in die 10 maanden. Ik heb zelf niet echt geweldig kunnen genieten van het leven.

Als jullie elkaar echt leuk vinden kom je toch wel weer samen.

Kijk aan. Wat een goede reactie. Misschien heb je wel gelijk. Aan de andere kant... Zou mijn levenskwaliteit alleen beter worden als ik in die 10 maanden lekker rondslet? In principe kan ik gewoon gaan en staan waar ik wil al die tijd, alleen niet met andere meisjes wat beginnen, so what... Daar heb ik toch niet zoveel behoefte aan.
Verder denk ik dat zij het straks druk genoeg gaat hebben om mij echt te kunnen missen, ik bedoel, 10 maand Amerika met school en aller erop en eraan is ook niet niks. Bovendien heb ik het hier ook druk zat, dus dat echte missen zal denk ik iets zijn waar ik in mindere mate rekening mee kan houden, bovendien, 10 maand zijn immers zo om!? Ik denk dat het het allemaal wel waard gaat zijn, en blijf gewoon wachten.

Het gaat niet alleen om het sletten, dat is zelfs vrij onbelangrijk. Meer het elkaar missen voor een lange tijd kwam mij niet ten goede. Daarom hebben we het onlangs weer (voor de 2e keer) verbroken, je wordt er niet gelukkiger op. Maar het voordeel bij jou is dat ze na die 10 maanden in NL terugkomt en er weer woont.

Praat er met haar over dit specifiek probleem zou ik zeggen.

Tijd om te praten is er niet meer.
Na 10 maand is ze weer terug, en ik verwacht dat het weer zo wordt zoals het was. Zoals het nu is. Ik wacht, die keuze heb ik voor mijzelf al gemaakt.

Als je het uitmaakt mis je elkaar toch net zo goed :confused: Ik snap de redenatie niet helemaal.

Ja, maar als je het uitmaakt dan kan je, althans ik, voorbij dat gevoel groeien.

Hmm..

Ik denk dat het heel erg uit maakt hoe jij als persoon bent. Heb je het nodig om iedere dag contact te hebben? Of kan je er vrede mee hebben dat je elkaar misschien maar 1 keer per week spreekt?

Als ik naar mezelf kijk, 10 maanden zou ik NOOIT volhouden. Ik zit nu 1 maand in Nederland en mijn vriend zit tijdens deze maand in Duitsland. Ik ga volgende week naar hem toe, maar dit had echt niet langer moeten duren want die afstand maakt mij helemaal gek....... Voor mij is het belangrijk om elke dag eventjes contact te hebben, en ik kan me er moeilijk bij neer leggen als dit niet mogelijk is omdat hij het bijvoorbeeld te druk heeft met andere (sociale) dingen. Deze maand is het me gelukt, maar 10 maanden op deze manier verder...... nee, dat zou ik vooraf al stoppen. Maar goed, dit kan ik nu zeggen omdat ik van mezelf weet dat ik zo ben en omdat ik het nu ook echt ervaar.

Wie weet ben jij een stuk makkelijker (dat hoop ik voor je, anders komen er tien stomme maanden aan voor je;))

Ben benieuwd wat je uiteindelijk beslist! Maar vergeet niet, proberen kan altijd :)

Proberen doe ik al. En ik hoef echt niet elke dag contact te hebben. Elkaar 1x per week spreken, of nog minder zelfs, is voor mij niet echt een probleem. Ik heb zelf ook genoeg hobby's, drukte en andere sociale aangelegenheden waarin ik leuke afleiding kan hebben. Ik merk wel dat ik wel iets te doen moet hebben, anders ga ik zitten piekeren. Maar ik denk het wel vol te kunnen houden. En een retourtje Amerika is ook 'maar' 500 euro. Direct een vette vakantie toch?:)

Natuurlijk komt dat wel goed! Zij komt hoe dan ook na 10 maanden terug naar Nederland. Ze kan misschien wel iemand tegenkomen in de VS, maar ze kan daar toch niet blijven ivm immigratiebeleid. Je raakt haar niet kwijt, dus daar hoef je niet bang voor te zijn. Het ergste wat je kan overkomen, is dat zij het uitmaakt als ze terugkomt. Dat risico loop je ook als ze hier in Nederland zou blijven. Als je niet het risico durft te nemen en je eventueel denkt dat je in die 10 maanden iemand anders tegen zou kunnen komen, zijn jouw gevoelens voor haar misschien niet sterk genoeg!

Dankje Cenerentola. Wat een opkikker;)!

Hoi. Ik geef even een dikke schop om de stand van zaken, zo na 10 maand.

Ze is inmiddels terug, en ja, ik heb op der gewacht. En ja, alles is weer goed! Heb haar opgehaald van Schiphol, en één blik naar elkaar was genoeg, toen wisten we allebeide dat 'het weer wordt zoals het was, en we weer samen zijn...'.
En guess what, het is het écht allemaal waard geweest. 10 maand, niet altijd leuk natuurlijk, maar leuk genoeg, ik heb nog steeds genoten, alleen niet met haar. En dat ga ik nu weer inhalen:). Eerst even wennen natuurlijk, we zijn weer samen, maar alles komt goed:).

(y)

(y)

Leuk om te horen!

Zeker leuk, maar gebruik ajb de term LAT niet meer voor een lange afstandsrelatie. :p

'k Zal het niet meer doen...