diamanten hart
 

levensloos verlaat de laatste druppel regen
het eeuwige wolkenveld van hemel onder de zon
en rijkt naar de aarde
waarin hij zich verdrinkt

banend een weg door de droogte van het zand
verliest hij langzaam elk gevoel
enkel hartheid van het zout vergaat niet in de ondergang
en langzaam ontstaat mijn diamanten hart


owkee, hijs niet zo goed... maar wel mijn gevoel, wat daarvan over is

het klinkt mooi op zich maar misschien met een beetje uitleg erbij dat we hem mee kunnen voelen?

ja wel mooi, snap je idee, maar dat van zout naar diamant... mwah, toch heeft ie iets heel erg moois, zo droevig je gedichten de laatste tijd, iets van cynisme, je gaat er niet aan onderdoor ookal voelt het wel zo, sja hoe leg ik goed uit wat ik erin lees?
zoiets maar dan anders
succes
liefs Prinsesje

hmmm... ik hou het in dit geval liever neutraal
probeer er een eigen gevoel bij te krijgen?

wel zoiets, maar niet anders
volgens mij begrijp je me beter dan ik begrepen wil worden

dank je