Wie kan zich voorstellen dat iemand hem/haar leuk kan vinden?
 

Als je ziet hoeveel mensen dat niet kunnen ga je toch denken dat het niet alleen aan die personen zelf ligt. Misschien is het net zoiets als dat je je niet kunt voorstellen dat je ouders het ooit hebben gedaan.

Wat denken jullie ervan?

euh nou goeie vraag... ik kan me alleen voorstellen dat iemand me aardig vind... want 'k doe nouja... geen vlieg kwaad.... maar leuk... dat is nogal wat hoor... nee kan ik me niet voorstellen...

Ik kan het me niet voorstellen omdat ik wéét dat meisjes hier niet naar op zoek zijn. Ook hier weer, ik kan me wel heel goed voorstellen dat mensen me aardig vinden (zonder arrogant over te komen - en we hebben het even over IRL, niet over forum-imago's) maar ik kan me niet voorstellen dat iemand me echt léuk zou vinden, omdat meisjes nou eenmaal op jongens met een vlotte babbel en grote bek vallen, ook al ontkennen ze het altijd zelf.

Ik kan het me eerlijk gezegd wel voorstellen, vooral omdat iemand leuk vinden niet alleen om het uiterlijk gaat maar ( vind ik ) ook om karakter. het moet gewoon klikken en dat merk je vanzelf. en met bepaalde mensen klikt het enorm zowel qua innerlijk als uiterlijk.

Nare man dat is niet waar ( ja ook ik ontken het ) Als een jongen een beetje verlegen is , hoeft dat geen probleem te zijn. mijn vriendje is verlegen en ik vind het persoonlijk erg schattig ( maar ja wie ben ik :o )

Als een meisje jou leert kennen zal ze merken dat ook jij leuk kan zijn

Ik acht de kans dat meisjes mij echt leuk vinden erg klein. Aardig zal best, maar aantrekkelijk is iets anders.

Het is dan ook moeilijk voor me als iemand zegt mij leuk te vinden. Ik geloof het dan gewoonweg niet en blijf me afvragen of het dan wel of niet gemeend is .. en of ik het verkeerd begrijp :s (je kan leuk immers verschillend opvatten; leuk als in aardig en leuk als in aantrekkelijk)

Bah, komt ook omdat nog nooit iemand echt voor mij gevallen is.

Ik kan me dat helemaal niet voorstellen. Ik geloof zelfs niet dat iemand mij uberhaupt aardig kan vinden.

-Desecrator

Overigens meer ontopic en minder op mezelf betrokken: je zou het kunnen verklaren door het feit dat mensen bijna nooit helemaal tevreden met zichzelf zijn. Er kan altijd wel iets beter .. waarom zou een ander jou dan leuk vinden?

Iemand anders kijkt natuurlijk weer met andere ogen naar jou, waardoor het ineens wel mogelijk wordt (diegene hanteert andere normen).

Waarom heb je zo'n laagbeeld, doe je steeds zo negatief en kwets je jezelf?
Bemin jezelf en je zal bemind worden!

Ik kan me het van binnen namelijk ook totaal niet voorstellen dat een meisje me leuk zou kunnen vinden. Terwijl ik een vriendin heb gehad al en ik toch wel een redelijk vertrouwen wel dat het met mij goed gaat komen in de liefde.

Simpelweg nooit iets positiefs meemaken.

-Desecrator

Dat kan ik niet geloven.

Laat ik het dan zo formuleren: Zoveel negatieve dingen meemaken, zodat je door je depresie de positieve dingen niet meer opmerkt.

-Desecrator

Dat is zo oud als een koe, en zo onwaar als ik-weet-niet-wat. :p

(is nu ook extreem maar) Denk je dat er iemand jou zou kunnen beminnen als je alles zwart ziet, jezelf verwerpt, zielig maakt en afzondert?

-mi.

Ik kan wel geloven in welke situatie je zit, heb zelf ook moeilijke periode gehad maar na verloop van tijd mindert die pijn, en is er toch weer hoop die bovenkomt? De tijd heelt de wonden (ja sorry, is weer zo'n domme cliché redenering).
Misschien kan je er zelf iets aan veranderen door eerst en vooral meer positief te denken.

Natuurlijk wel. Alleen dat staat zo raar, een kakkerjongen met een gothicmeisje. :p

och lijkt me toch best kunnen.

Neuhj k snap ronduit niet wat er in mij "te zien" zou zijn, daarbij komt dat ik zeker van tijd tot tijd een echte hufter ben, en dan heb ik het nog niet eens over uiterlijk. (toch wel heerlijk zown beeld.. maar ok k geeft toe.. misschien ben ik soms wel een geile kerel.. :D)

Ach ik weet dat ik niet een populair karakter heb. Ik ben van mijzelf uit ook niet heel erg aardig. Ik kan op een hoop mensen neerkijken. Maar ik ben wel erg trouw aan vrienden of mensen waar ik om geef. Kwa uiterlijk snap ik het niet echt eigenlijk. Tja ik ben niet heel dik, maar dan nog. Er zijn (schaarse) momenten dat ik me toch kan voorstellen dat iemand me wel leuk vind, maar ja... Ik kan het ook niet geloven als een ander het zegt, het zit in mijzelf...

?

'ben jezelf en je zal bemind worden' .. dat maakt hij ervan.

ahja oké maar dan past 'wees jezelf' beter.
sorry voor offtopic

Ik vind het ook vaak moeilijk om te geloven dat iemand me aardig vind, laat staan leuk. Ik heb altijd het gvoel dat er iets achter zit, zodat ze me later heel erg onderuit kunnen halen. Is me nog nooit overkomen, maar heb het toch heel erg

Nounou iedereen heeft weer enorm veel zelfvertrouwen hier...
Ik vind het een beetje stom om te zeggen dat ik me totaaaaaaal niet kan voorstellen dat iemand mij leuk kan vinden.. niet dat ik mezelf geweldig vind ofzow, helemaal niet, maar ik ga niet net doen of ik het verschrikkelijkste wezen op aarde ben ofzow.. Volgens mij gaat iedereen dit verkeerd opvatten, maar ik vind het onzin dat je jezelf per se onderuit moet halen omdat je anders als arrogant wordt bestempeld. Kortom: als ik iemand leuk kan vinden, kan iemand mij ook leuk vinden.

Dit wou ik dus ook zeggen! :)

ik ben best happy met mezelf en ik kan me ook wel voorstellen dat iemand mij leuk kan vinden! Alleen bij de jongen waarmee ik pas heb gezoend, waar mee ik de dag er na 4 uur op t terras kon zitten, kon ik dat niet! Waarom nou juist HIJ! En nu hoor ik niets meer van hem terwijl hij juist zei dat hij zou bellen! Zie je, van mijn zelfverzekerde 'me' blijft niets meer over :( :o

Ach, ik ben toch zo'n ongelooflijk leuke, slimme, knappe, toffe en coole meid, dat moét iedereeen toch wel met me eens zijn?!:D:D

Nee hoor, grapje. Ik vraag me heel vaak af hoe iemand mij in godsnaam leuk kan vinden, want ik bén gewoon helemaal niet leuk!

god jij hebt altijd zo'n interessante posts!! om heel eerlijk te zijn, jou zou ik wel eens willen leren kennen, wie heeft je in je leven zo gekwetst dat je nu altijd zo negatief doet?

om op de vraag te antwoorden: nee ik kan het mij dus echt absoluut nie voorstellen dat iemand mij leuk zou kunnen vinden. ik bedoel, leuk in de zin van aantrekkelijk.

ow ja en nare man, ik val dus persoonlijk echt niet op vlotte jongens of zo he. daar neem ik altijd automatisch van aan dat ze te populair of arrogant zijn (niet altijd hoor, er zijn er ook aardige tussen natuurlijk ;) ).
trouwens, ik ben zelf ook helemaal niet vlot of sociaal, dus verlang ik dat ook niet van mijn medemens.

Echte liefde en dus ook het zwakkere broertje genaamd leuk vinden is nooit 'omdat', maar 'ondanks'.
Als je dit in je achterhoofd houdt kan iedereen je leuk vinden.

Ik niet.
Laatst vertelde iemand me dat hij ooit verliefd op me was geweest..Ik: :confused: :confused: huh? heh?

Ik dacht echt, wattttt??..
Hmm, misschien was ik ook wel blind, want ik had maar oog voor 1 jongen..:o (ik hoop niet dat bekenden dit zullen lezen :o :p)..

Nu nog steeds niet. Misschien komt het voort uit onzekerheid, maar ja, ik moet ooit uit de spiraal komen..Hoe en wanneer is mij nog niet duidelijk..

Hmm, dit is vaag..Maar ik post het toch maar :p

Ja ik kan me voorstellen dat iemand mij leuk zou vinden ja... dit is niet bedoeld als kapsones maar ik vind mezelf niet lelijk en niet onaardig... :D

waarom zegt iedereen toch dat ze zich dat nie kunne voorstellen??? tuurlijk kunnne ze dat wel!!!! :mad:

Niet allemaal

Ja ik ook wel.

Trouwens, het is logisch dat veel mensen zeggen "nee, niemand zal mij leuk vinden".
Niemand is 100% tevreden met zichzelf, daarnaast ken jij je eigen minpunten als geen ander, en ken je precies al je nare/smerige gewoontes, terwijl een ander die niet in 1x ziet. Zo kunnen mensen veel negatiever over zichzelf denken dan nodig is.

ik heb een gigantische hekel aan jongens met een grote bek. Kijk, ze mogen best wat zeggen, of een grapje maken, maar echt arrogant... nee. da's echt irritant.

Bietjeeeeee wazige topic

Maar ok
Ik kan me wel voorstellen dat iemand me aardig zal vinden
Omdat ik vrijwel bijna nooit erg weinig alleen als het nodig is iets fout/misselijks zeg.
Maar ook als ik een vriend heb dan denk ik van..Jeeeez hoe kun jij nou verliefd op mez ijn? en dan he ik ook het gevoel dat ik me wel 100% geef maar die persoon dan weer niet ofzo

Laat maar
:D

Ik ontken het niet
Ik vind het heerlijk als een jongen een vlotte babbel heeft

MSN ?

Zo'n beetje iedereen tijdens mijn middelbare school tijd. Altijd buiten gesloten worden. Continue voor monster en dergelijke uitgemaakt worden. En als je moeder net een paar maanden overleden is en je zit te huilen omdat je haar zo mist, met de hele klas gaan zitten treiteren :(

-Desecrator

Dan heb je een bewijs van het tegendeel ;)

Snap :)
Maar jij hebt toch ook moment dat je helemaal 'nieuw' ergens bent? Een studie waar je niemand kent, ander werk waar geen bekenden zijn.... als je daar met een lach en pósitief ingesteld binnenkomt wordt je geaccepteerd en gewaarderd... als je daar binnenkomt met 'ik ben een loser, sorry, maar ga me álsjeblieft niet aardig vinden' dan wordt t sowieso niks...
Worth a try?
En kom alsjeblieft niet aan met het verhaal 'ik heb al heel vaak...'. Probeer t nóg s? En minder met je neus in computers wil ook nog wel s helpen....


Ontopic:
Ja ik eerlijk gezegd ben ik arrogant genoeg omdat te kunnen geloven. Niet dat ik sowiets heb van iedereen vindt mij leuk/aardig/...., maar als iemand zegt dat zij me leuk vindt of what-the-heck, heb ik niet sowiets 'What the fuck, me??'

Als je te vaak gekwetst bent, en je alleen maar eenzaam kan voelen dan lukt dat niet. Dan zul je eerst een beetje liefde moeten krijgen, voordat je weer een beetje een positief zelfbeeld kan hebben.

-Desecrator

Ik kan het me ook niet voorstellen dat iemand mij leuk kan vinden, het komt vooral door onzekerheid en dingen die ik meegemaakt heb. Ik hoop zelf dat ik wel wat minder kritisch naar mezelf ga kijken alleen wilt dat nu nog niet echt lukken. Ik heb vooral zoiets dat het gewoon niet echt kan zijn omdat ik naar mijn gevoel niet goed genoeg ben voor diegene. En dan niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter/persoonlijkheid. Uiterlijk, dat is dus vooral het laatste wat iemand leuk aan mij zou kunnen vinden, tenminste zo ervaar ik het en ik kan me ook gewoon niet in de gedachtegang van iemand plaatsen die mij ook boven andere uit zou kiezen. Gewoon ook omdat ik dan het gevoel heb dat die iemand veel beters kan krijgen enzo en tsja.. dat heb je wel eens:D Op vriendschappelijk gebied verbaast het me niet zo als mensen me mogen, vooral omdat ik meestal wel goed met mensen mee kan praten en ze ook graag probeer te helpen. :)

Eerst nooit, toen heel erg, daarna niet, nu weer wel

Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand mij leuk of aardig vindt, waarom niet. Sterker nog, ik vind mijzelf ook leuk. En daar is helemaal niks mis mee. Zolang ik niet op andere mensen neerkijk is het toch prima. Ik heb liever een positief zelfbeeld dan een negatief zelfbeeld, en als mensen me arrogant vinden omdat ik mezelf niet waardeloos vind dan moet dat maar.

Zolang ik zelf maar weet dat dat onzin is. Maar je mag best jezelf leuk vinden, hoor. Het zou mooi worden als dat niet meer mocht.

nee.. ik kan t me niet voorstellen..

Tot zover herken ik het ook. Werd niet voor monster uitgemaakt, maar wel voor hele andere dingen..

Lag echter ook deels aan mezelf, ik kon destijds amper respect opbrengen voor anderen.

Dat is fucked-up.

Denk niet dat zoiets bij mij had gekund .. dan zouden bij mij alle stoppen doorslaan, vrees ik.

Als ze dat nu zouden doen bij me, zou ik echt gaan moorden vrees ik,
maar dat gebeurt me niet,
ik besef ook wel dat je ze je er net zover onder laat krijgen als je zelf toelaat,
ik ben vroeger ook regelmatig gepest,
en ik zie het als groot compliment. Zonder dat was ik niet wat ik nu ben, wie of wat dat dan ook moge zijn.
Wees juist trots, desecrator, er zijn weinig mensen die durven huilen met klasgenoten om zich heen!

Dat is idd moeilijk.

Ik kan me ook niet zomaar vrolijk voordoen als ik me echt rot voel. Dat patroon herhaalde zich vorig jaar bij mij ook voortdurend. Elke keer dat ik uitging, begon de avond leuk .. maar na een uurtje oid zakte mijn stemming de grond in en wou ik altijd naar huis en kon het amper nog uithouden tussen de mensen.

Het gevoel achtervolgt me nog steeds een beetje .. maar ja, ik kan eigenlijk alleen maar hopen dat anderen mij eruit trekken, want zelf lukt me het niet volledig.

Het enigste wat ik eraan had, was dat ik een periode onderdook in mijn eigen puzzelwereldje; was de hele dag allerlei dingen aan het uitvogelen, programmeren, leren voor mijn studie, etc, etc..

Ik heb veel geleerd in die periode, door me uitsluitend met die zaken bezig te houden in de tijd die anderen in hun 'sociale leven' stoppen.

Trots ben ik er niet op. Psychisch ben ik voor altijd beschadigd. Want ook al lukt me het meestal wel normaal te functioneren (ik ga gewoon naar mijn werk, praat daar met iedereen .. ook zit ik op Taekwondo, gaat ook prima), ik heb altijd nog mijn momenten waar ik me even afsluit van alles en letterlijk geen mens meer kan zien..

[edit]
Ja, en ik ben niet meer zo oppervlakkig als ik toendertijd was..