Angst voor vreemde mensen, hoe denk JIJ daarover?
 

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis :):



Elk mens is wel eens angstig, maar bij een persoonlijkheidsstoornis wordt je leven geleidt door angst.
Bij deze stoornis is er sprake van dat de mensen zich afschermen van de buitenwereld.
Deze mensen zijn bang om afgewezen te worden, ze durven niet met vreemde personen een gesprek aan te gaan.
Ze hebben echter wel contact met hun familie omdat ze zich daar geaccepteerd voelen.

Ikzelf ben een persoon die al snel op vreemde mensen afstapt en een gesprek aangaat.
Daardoor kan ik me niet voorstellen dat mensen bang zijn om sociaal contact te hebben met andere mensen.
Ik heb in een artikel gelezen dat mensen met deze stoornis vooral moeite hebben om contact te leggen met een persoon waar ze heel erg verliefd op zijn. Ik denk dan vooral dat deze personen geen relatie aan kunnen gaan en nooit een echt hecht gezin kunnen stichtten zonder verder te leven in die angst.
Hoe durven zij nou op bezoek te gaan bij hun schoonfamilie, elkaars vrienden te ontmoetten als je toch niet met vreemde mensen durft te spreken?
Het meest vervelende aan deze stoornis is dat deze mensen juist graag met andere mensen willen praten maar het gewoon niet durven.

Hoe denk jij hierover???

Dit is feitenlijk gewoon Sociale faalangst? Dan wel met het niet educatieve aspect van cognitieve faalangst.

Hoe dan ook, het kan inderdaad extreme vormen aan nemen waarin mensen niet meer naar de prijs van producten durven te vragen in de winkel, niks zeggen tegen mensen die oooh zo vervelend voordringen bij de kassa's, niet iemand op durven bellen om wat leuks te gaan doen. Allemaal doordat ze bang zijn iets fout te doen en daarop afgerekend te worden.

Terwijl vaak juist zo is dat iets NIET doen het foute is en je er op afgerekend wordt.

Wat ik wel eens heb is dat als ik 's ochtends naar school fiets ik hoop dat ik geen bekenden tegen kom want ik heb dan geen zin om te groeten. Verder heb ik nergens last van. :P

Ze zouden eigenlijk met behulp van een psycholoog en wat training er best overheen kunnen komen, denk ik. Of dat de ergste angst in elk geval wat overgaat.
Ikzelf vind het alleen een beetje eng om naast vreemde mensen in de tram te zitten, daarom neem ik altijd zo'n stoeltje:)

Ik heb geen diagnose of zo maar ik kan me hier wel vrij goed in herkennen, al heb ik niet het idee dat ik specifiek bang ben voor vreemde mensen. Ik bedoel, ik kan wel normaal in een bus zitten met veel mensen. Het wordt pas een probleem als ik het idee heb dat ik op sociaal vlak iets moet presteren. Maar dat presteren is wel heel breed, als ik in een supermarkt iets moet vragen breekt het angstzweet me soms ook al uit.

Verder heb ik heb een vriend, daar spreek ik wel mee af. Met andere mensen nooit, deels uit desinteresse maar ook voor een groot deel uit angst. Iemand mee naar huis nemen heb ik al jaren niet gedaan, dat legt te veel druk op me. Mensen waarvan ik niet 100% zeker weet dat ze me mogen ga ik het liefst uit de weg uit angst dat ze me afstoten. Wat ik dan dus eigenlijk zelf al doe. Vroeger veel problemen mee gehad, nu kan ik er wel een soort van mee leven omdat er een paar mensen zijn die ik durf toe te laten en ik toch geen behoefte heb aan veel sociale contacten.

Kan bij zoiets een cursus Sociale Vaardigheden niet helpen om enigszins over de angst heen te komen? Of is dat nutteloos?

Ik heb/had een sociale angststoornis en herken me wel heel erg in wat jij schrijft; sociale contacten vind ik gewoon eng, ik heb het idee dat ik allemaal rare dingen doe en zeg (terwijl dat meestal helemaal niet zo is, mensen zien vaak niet eens aan me dat ik angstig ben). En ja, als je verliefd bent is dat moeilijk, schoonfamilie ontmoeten ook, maar ook kleinere dingen kunnen eng zijn, bv. boodschappen doen of in de trein zitten. Volgens mij kom je er nooit helemaal vanaf, maar met cognitieve gedragstherapie kun je wel een heel eind komen, je moet vooral zelf in zien dat falen niet erg is (en dat het vaak zelfs zo is dat wat ik bijvoorbeeld als falen zie helemaal geen falen is, ook dat kan je leren in te zien). Maar daarnaast werkt het vaak al enorm wanneer mensen gewoon een cursus gaan doen, dat kan een cursus Sociale Vaardigheden zijn, maar eigenlijk is iedere cursus al heel goed omdat je dan in het diepe stapt en daar leer je keer op keer heel veel van.