Spijt!
 

Van welke gebeurtenis door jouw toedoen heb je nog steeds spijt? Wat loopt als een rode draad door jouw leven?

Ik zou zo één, twee drie niets kunnen opnoemen.

Als ik goed nadenk, zijn er best veel dingen waar ik spijt van zou kunnen hebben. Stoppen met mijn studie, om te vluchten. Om een tweede keer naar het buitenland te vluchten met vele nare gevolgen van dien. Naar de universiteit gaan, om zo nog een jaar achterstand op te lopen in mijn huidige studie. Mensen die ik ontmoette, mensen waar ik relaties mee had, of vriendschappen. Er is zoveel waar ik spijt van zou kunnen hebben.

Maar een van de mooiste eigenschappen die ik wel bezit is de kracht om uit alles wat achteraf niet goed voor me bleek, te zien als een les. Ik roep altijd: over een jaar weet ik waarom alles zo liep, of zo gebeurde. En dat klopt vaak. Kortom: ik heb geen spijt. Van niks. Elke ervaring is er één. Ook als die negatief is.

Ik heb sowieso nergens spijt van. Alle dingen die ik doe, doe ik bewust. Dus ik kan nergens spijt van hebben. :).
Als dingen niet goed gelopen zijn of anders hadden gekund, dan is dat vervelend. Maar geen man overboord. :)

Mezelf tekort doen.

Ja. Dat zou misschien het enige kunnen zijn. Dat was ik vergeten.
huhu. Over 'mezelf te kort doen' gesproken.:d

Ik kan zo een paar dingen waar ik heel veel spijt van zou kunnen/zou moeten hebben, maar als ik zo over je vraag nadenk dan heb ik er geen spijt van. Ik heb misschien mensen (veel) pijn gedaan, maar de dingen die ik heb gedaan en de beslissingen en dingen die daar weer uit voortgevloeid zijn hebben me gebracht waar ik nu ben, en die plek bevalt me wel. Zelfstandigheid komt niet zomaar, als je (op een bepaalde manier) je leven wilt veranderen en daarom moet 'breken' met dingen uit het verleden dan is dat nooit makkelijk, maar je komt er wel sterker uit. Ik had in sommige dingen misschien eerlijker moeten zijn (of zou dat nog steeds moeten zijn) maar ik denk dat die eerlijkheid de dingen uiteindelijk alleen maar nog pijnlijker en ingewikkelder zou maken voor de mensen waar het over gaat, en of dat nou beter is?

Van zoveel dingen die beter hadden gekund, of anders hadden gekund. Maar alles is toch wel weer via een omweg daar gekomen waar ik het hebben wilde.

Dus ach...

Dat vind ik eigenlijk onlogisch, ik heb bijvoorbeeld een keer veroorzaakt dat iemand moest huilen door te veronderstellen dat ze wel wist dat de zon groter is dan de maan, maar dat deed ik onbewust, voor mij was dat zo'n logisch feit dat ik er geen rekening mee hield dat het kwetsend voor haar zou zijn als ik mijn verbazing daarover uitsprak. Ik deed haar niet bewust verdriet en daarom kan ik er ook niet echt spijt van hebben. Als ik haar bewust verdriet had gedaan, had ik er juist wel spijt van kunnen hebben.

De dingen waar ik spijt van heb, daar zwijg ik hier mooi over, daar is van geleerd en dienen nu vergeten te worden;)

Vorige week maakte ik nog zo'n domme opmerking tegen een meisje omdat ze altijd paarse lippen heeft. Ik veronderstelde dat ze het altijd koud had en dat ze zich wat warmer kon aankleden... Verkeerde opmerking, nu negeert ze me een beetje (ik ken haar eigenlijk niet, dit was het eerste wat ik tegen haar zei, maar ik heb er nu spijt van want het was niet mijn bedoeling haar te kwetsen en ik kom haar toch zeer regelmatig tegen op school). Maar goed, dat zijn geen levensproblemen, hoewel ik best lang met dit soort dingen kan zitten. Van echt grootse dingen heb ik geen spijt. Trouwens, van 1 ding wel, wat ik hier verder niet ga benoemen, maar dat deed ik in een psychose. Eigenlijk zou ik er geen spijt van moeten hebben, ik was ziek, ik zag de realiteit niet, maar toch. Normaal ben ik niet zo...

Ik heb helemaal nergens spijt van. Ik denk na voordat ik iets doe en als het niet goed uitpakt dan kan ik daarvan leren. Ik vind dat je beter kunt leren van je fouten en daarnaar handelen in plaats van spijt hebben. Uiteindelijk heeft alles mij ook gemaakt tot wie ik ben. En ik ben trots op wie ik ben want ik kan niemand anders zijn.

Het eerste wat me te binnen schiet is dat ik graag op sommige moment wat minder bewust had willen leven, gewoon eens wat geks had willen doen, maar op andere momenten heb ik dat wel weer goed gemaakt eigenlijk, dus echt spijt heb ik niet.

Een bepaalde persoon die ik in mijn leven heb binnen gelaten, waarbij ik al mijn grenzen onbewaakt heb gelaten. Ik weet niet of het reeel is, maar daar heb ik spijt van als de haren op mijn hoofd.

Er zijn wel wat dingen die ik misschien anders had kunnen doen. Ook wel beslissingen die ik niet had moeten nemen, denk ik. Maar echt spijt heb ik niet. Ik leer overal iets van en uiteindelijk komt alles altijd wel goed, denk ik.

Ik heb eerder spijt van kleine dingetjes (en die kunnen ook echt lang op doorwerken) dan van grote besluiten. Spijt in de zin van, op een verkeerd moment te snelle besluiten nemen. Ik kan er bijv. nog steeds van balen dat ik mijn Franse literatuur niet heb herkanst of mijn wiskunde-examen. Of spijt dat ik af en toe niet wat assertiever ben geweest, of dat ik bepaalde dingen heb gezegd tegen mensen. Maar ja, dat zijn niet hele belangrijke dingen. Natuurlijk zijn er wel grote 'rode lijnen' in mijn leven waar ik minder blij mee ben, maar of ik daar nou spijt van heb, nee. Dat zijn vaak juist de dingen waardoor ik ben gegroeid of mezelf van een andere kant heb leren kennen. Vaak ook waarvan ik nu achteraf denk, dat is nu eenmaal gebeurd en vast wel met een goede reden. Maakt niet dat het op sommige momenten niet heel zuur kan voelen/zijn, maar je zoiets beseffen helpt soms wel om wat meer vrede te hebben met wat er is gebeurd en wat je vaak toch niet meer terug kunt draaien.:)

als je spijt hebt van een beslissing heb je óf er niet over nagedacht óf er te lang over nagedacht. tevens is het een improductieve emotie, dus ik laat mij er niet mee in :)

Ik heb eigenlijk nooit spijt, niet van grote dingen in elk geval. Daarom pak ik ook de unieke kansen die ik krijg, zodat ik later geen spijt heb dat ik het niet heb gedaan. Verder heb ik geen spijt, want meestal ben ik niet degene die zich moet schamen maar een ander. Het gaat dan bijvoorbeeld om ruzies of vriendschappen die op de klippen liepen, naar mijn idee toch niet mijn schuld.

hm
ik zit al heeel erg lang met iets waar ik spijt van heb...
der was een jongen die mij leuk vond
ik hem ookwel.. maar om nou een relatie mee te beginnen?

hij vroeg mij dus een keer..
maar ik zei nee weetje
maar maand later ofso
vroegtie nog een keer (logisch want ik deeed suuper lief trug)
entoen zei ik jaa...
maar het voelde niet goed en maakte het meteen weer uit
het is nu 3 jaar later
maar het doet nog steeds heel veel zeer, en nu doettie best dom tegen me (zoals tegen me vriendinnen)
hij is veranderd. maar als ik dan terug denk aan die tijd
mis ik hem zo erg.
wastie maar me beste vriend ofso

ookal is hij het al lang vergeten en boeit et em niet meer
denk ik er nog elke dag aan

was het echt jouw schuld dan?

ikzelf heb vaak van kleine dingetjes spijt. of van opmerkingen die er zomaar uitflappen. Maar ik heb nog het meest spijt dat ik geen afscheid van mijn stervende opa heb genomen.:'( Ik kon het doen maar ik durfde niet. Als ik iets over zou kunnen doen, zou ik dat over doen.

Dat is achteraf geweest
Je hebt spijt, maar dat betekend nog niet dat je fout was

Ik heb spijt van het rot doen tegen veel mensen
vooral tegen mijn juf in groep 7
Het is al ff geleden maar ik had haar nog een kans moeten geven

Nergens van. Spijt is een van de meest nutteloze dingen die je kan hebben.

Ik zou hooguit dingen anders gedaan hebben maar het heeft geen zin om er bij stil te staan.

Ik heb er spijt van dat ik te jong en onwetend was toen mijn moeder ernstig ziek was. Ze is inmiddels al jaren geleden overleden, maar ik blijf het erg vinden dat ik er niet was voor haar, dat ik zo afstandig was in plaats van veel tijd met haar door te brengen en dat ik geen afscheid heb kunnen nemen.

Ik weet dat ik het me niet al te kwalijk kan nemen, ik was een kind en ik was me niet bewust van de situatie, maar ik zal het mezelf nooit vergeven.

Niet met spijt leven. Denk eerder aan de evolutie die hebt doorlopen, de ervaring doe je erdoor hebt opgedaan, en waardoor je in de toekomst bereid bent die fouten niet meer te maken.

Ik heb op mijn 11de een keer mijn moeder bedreigd met een mes... Schaam me er nog steeds voor :(

Makkelijker gezegd dan gedaan...

Hmm, ik heb een beetje spijt dat ik vroeger niet zo goed mijn best deed voor school. Ik kon best havo aan, maar het leren zat ook niet echt in de familie. Nu doe ik wel een HBO opleiding maar wel eerst een MBO opleiding af moeten ronden om daar te kunnen komen. Toch weer 4 jaar verlies.

En verder heb ik ook wel spijt van een aantal dingetjes in mijn vorige en 1e echte relatie. Wat er misschien mede voor veroorzaakt heeft dat de relatie stuk liep. Maar eigenlijk moet ik het meer zien als leermomenten en bij een eerst volgende relatie zal die spijt snel weg zijn hoop ik!

Het is een kwestie van dat je je bij sommige dingen neer moet leggen maar dat is soms moeilijk.. Spijt hou je ergens altijd wel denk ik.

En spijt dat ik niet gewoon vwo heb afgemaakt want dan hoefde ik niet een jaar sph voor de uni.. )al is de opleiding wel errrrrrrg leuk :)

Oefening baart kunst.

Ik heb vandaag heel veel spijt dat ik m'n mooie, goede en nieuwe ventilator tegen de muur keihard heb stukgeslagen. Ik had hem in de aanbieding gekocht voor heel weinig en was er erg blij mee, vooral zomers. Had ruzie met mijn broer en uit woede, in één flits zonder moment van gewetenshinder, van fuck 1 ventilator meer of minder, stukgeslagen en vertrapt. Al mijn agressiviteit zo in één keer kwijt en het verblijd toen ik mijn ventilator zo openrijd. De lijn was dun tussen onschuldig of een ventilator-moordenaar.

Balen dat ie nu stuk is. En ik heb al geen geld.

Wat een onzin. Als ik iemand heb vermoord, is het dan nutteloos om spijt te hebben? Of als een van jouw vrienden/familieleden wordt vermoord, vind je het dan ook nutteloos als de dader spijt heeft?
Spijt is juist belangrijk om verder te komen, erin blijven hangen is echter niet oke.

Ja uiteraard. Je maakt er niets mee goed.

Dat ik mijn afdelingsgenootje niet had bedreigd met en mes. Maar ik was gewoon echt klaar met zijn gedrag. Hij heeft niks aan zijn gedrag van toen niks overgehouden, maar ik heb 4 dagen cel en 5 dagen separeer achter de rug. In het hospital van Schevingen bajes werd ik zelfs 's nachts vastgelegd. En dan lig je in je eigen zeik, want ze kan niet bellen. Komen ze de volgende dag "Ja, over een uurtje gaan we je bed verschonen en mag je als het goed gaat los."

Na dit voorval heb ik een psychose gehad. Ik dacht bij elke politie auto die ik zag, dacht ik dat ze mij zochten. En ik hield mijn gordijnen dicht en deur op slot, want was bang dat het Arrestatie team weer zou komen. Zes weken ben ik in Voorhout opgenomen geweest. Ik ben sinds anderhalve week echt uit mijn psychose en ben nu drie weken weer op mijn oude afdeling, maar fijn is het niet, behalve dat mijn cavia's weer bij me mogen zijn sinds gister...

Er zijn dingen waar ik zo'n spijt van heb dat ik er wakker van lig, dat kan al iets kleins zijn zoals iets op een niet-zo-lieve manier zeggen tegen iemand die lief is, ik onthou die dingen terwijl anderen het allang weer vergeten zijn. En daar terg ik mezelf erg mee, met die spijt. Maar zelfs de hele erge dingen die ik heb gedaan, hebben ook wel weer goede dingen opgeleverd, zoals een hechtere band met bepaalde mensen nadat we elkaar vergeven hadden.

Even twee dingen uit het begin van mijn middelbare school tijd..

-De enige paar meisjes die mij leuk vonden vroeger negeren, omdat ik te verlegen was. Nu ben ik 19 en heb ik nog steeds heb vriendinnetje gehad (natuurlijk komt het niet alleen daardoor, maargoed..)

-Uitnodigingen van mijn vrienden om met ze te gaan chillen en socializen afslaan, omdat ik liever wou gamen en geen nieuwe mensen wilde leren kennen.

Maarja, ik heb geen haast meer. Het leven duurt nog wel even. Live your own live.

(y)

Spijt van 3 dingens

- Als grootste belofte van Belgie in het wereldje van Atletiek 'verspringen' had ik besloten om te gaan voetballen. Atletiek dus verlaten...

- Op mijn 18e heb ik in eerste klasse gedebuteerd KSK Beveren... Na verschillende jaren gewerkt te hebben met de Belofte trainer Danny Pfaff (broer van Jean-Marie Pfaff) was ik zijn racistisch gedrag kotst beu en als kleine jochie in de grote voetbalwereld besloot ik te stoppen bij deze ploeg. SPIJT DAT IK DIE KEUZE HAD GENOMEN want contract lag klaar.

- Tijdens mijn laatste schooljaar nam ik deel aan de traditie voetbal tegen de leerkrachten. Mijn vader zei nog: Ga niet spelen !!! Maar omdat ik zo van voetballen hou ben ik toch gegaan. Ik belandde in het ziekenhuis met een gescheurde kruisband en miniscus! Dat was 5 jaar geleden. Tot heden speel ik nog maar ben enorm veel kwaliteiten verloren. Ben inmiddels al 5 keer geopereerd geweest aan dezelfde knie.

3 KEER SPIJT GEHAD VAN DIE KEUZES !

Dus das tamelijk F*ck'd Up!

Erg knap, aangezien 90% van je gedrag aangeleerd en onbewust is. :p

Ja, deze ik ook wel een beetje. Ik herken me eigen wel in deze uitspraak. Het waren bij mij nog niet eens lelijke ofzo (maar ook geen superknappe, nou ja 1tje wel dan) Maarja, fock it. Nu denk ik af en toe wel: kut is kut weetje, maarja niks aan te doen. Ik ben 24 dus, dus nog minimaal 5 jaar alleen, maat.