Verstrooing in een Pluisje
 

VERSTROOING IN EEN PLUISJE
(in de trein, op weg naar huis, zittend tegenover een meisje)

Langzaam vult mijn blik zich met een pluisje
Met zachte voetjes dansend over de grens
Trillend tussen warm en koud, hoog en laag,
Om dan neer te dwarrelen op de harde bank

Van de trein naar huis en gewoon terug

Het pluisje herneemt de weg naar haar lippen
Laat het mijn ogen nooit tot haar ogen brengen
Ik weet dat liefde mijn leven overdadig kruidt

maar, he...

Alles is goed, als ik maar niet kan ontdekken
Hoe het pluisje op haar gevoelens stuit
Ooit zal het pluisje mij in die val strikken
Maar tot dan, die dag, argwaan ik pluis

Groetjes, Dreampoet


[Dit bericht is aangepast door Dreampoet (29-09-2001).]

[Dit bericht is aangepast door Dreampoet (29-09-2001).]

[Dit bericht is aangepast door Dreampoet (30-09-2001).]

ik vind het een wazig gedichtje, het heeft zeker iets.
Het is zeker niet mijn stijl maar het spreekt me wel aan op een wazige manier.

Mooi gescrevn dat zeker

[Dit bericht is aangepast door Dawn (29-09-2001).]