Scholieren.com forum - Daar is hij dan: De winnaar van de verhalenwedstrijd is...

Na lang beraad, heftige discussie, verhuizingen naar het buitenland, lastige patienten, woorden over en weer is de jury eindelijk tot een beslissing en een juryrapport gekomen. Het heeft even geduurt, maar de jury wijst met veel plezier Vogelvrij met Knieen en haren aan tot de winnaar van de verhalenwedstrijd.

De top 3 van de jury zag er als volgt uit:
1 Knieen en haren
2 Michiels oogappel
3 Groot en Poep (gedeelde 3e plaats)

De winnaar van de publieksprijs is:
Lydia Field met Poep

Gefeliciteerd beiden!

Hieronder volgt het Juryrapport:

Aanvallen of rennen

- Inhoud

Het is een leuk gegeven dat de setting van een sneeuwballengevecht plotseling in een paradijs verandert. Waarom dit gebeurt wordt echter nooit verklaard, en het verhaal houdt plotseling op, terwijl niet goed wordt uitgelegd wat er precies aan de hand is.
De vraag die Eva stelt, ‘moeten we nu aanvallen?’ is vreemd. Een meisje (waarschijnlijk van jonge leeftijd) zou niet op het idee komen om opeens twee vreemde wezens aan te vallen.
Al met al een vrij zwak verhaal.

- Taalgebruik:

Ook het taalgebruik laat te wensen over. Er wordt veel gebruik gemaakt van spreektaal, interpunctie ontbreekt. Daarnaast worden er behalve spelfouten verkeerde lidwoorden gebruikt.

Er was eens een meisje

- Inhoud

Bij het lezen van dit verhaal kan de lezer gemakkelijk kippenvel op de armen krijgen. Niet zozeer vanwege de kwaliteit, maar doordat het de indruk wekt een persoonlijke ervaring van de auteur te betreffen. Het vertelt over een pubermeisje dat haar moeder heeft verloren, en sindsdien alleen nog haar vader, broertje en tante heeft. Het meisje moet niets van haar vader en tante hebben. De manier waarop de gevoelens van het meisje worden weergegeven laat zien dat dit verhaal een zeer realistisch karakter heeft.
Het verhaal wordt afgewisseld met een gedicht wat niet veel lijkt toe te voegen. In het gedicht worden dezelfde gevoelens weergegeven als in de rest van het verhaal. De laatste dichtregels vormen wel een mooie samenvatting van het geheel.

Kijkend naar het geheel mist het verhaal diepgang. Het drama is al snel duidelijk, maar er wordt niet afgeweken van de malaise waarin het meisje verkeerd. Het lijkt het voor de hand te liggen dat het pubergedrag tezamen met het verdriet over de moeder ervoor zorgt dat het meisje de mensen die nog in haar leven zijn van zich afstoot. Hierdoor is het moeilijk sympathie voor haar op te brengen, daar ze zelf het verlies geen plek kan geven; dat wat ze haar vader verweet. Al in het begin van het verhaal wordt dit vermeld, met behulp van een metafoor over een autotootje van het broertje. De scene waarin de kaas op blijkt te zijn geeft des te meer aan dat het meisje het verdriet niet heeft kunnen plaatsen.

Terugkijkend op het verhaal: de dramatiek is wat overdreven, maar het realisme en de manier waarop duidelijk wordt gemaakt dat het meisje het verdriet zelf niet kan plaatsen is knap gedaan.

- Taalgebruik

Hier en daar wordt te veel spreektaal gebruikt, maar over het algemeen is het verhaal goed te lezen. Er wordt veelvuldig gebruikt gemaakt van staccato (korte zinnetjes), en hoewel dit passend is voor het verhaal is de timing niet overal even sterk.
Er komt een aantal slordigheden in het verhaal voor. Dit kan voorkomen worden door de zinnen na te lezen.

Groot

- Inhoud

Het verhaal over de reus en de jonge knaap die als enige mens twijfelt aan de wijsheid van de kolos wijst subtiel de vinger in de richting van de religie. Het feit dat de jongen twijfelt aan wat iedereen gelooft maakt dat de reus voor hem niet meer bestaat. Het verhaal lijkt hiermee een metafoor uit te beelden voor de religieuze/filosofische discussie.

In het begin gaat de auteur met zijn poging gevat uit de hoek te komen wel direct de mist in:

‘De grootte van zijn wijsheid stak de draak met de grootte van zijn lichaam’.

‘De draak steken met’ betekent bespotten, belachelijk maken. De grootte van wijsheid kan dit niet, mensen kunnen dit. Bovendien, wat valt er te bespotten? Er moet worden gezocht naar een uitdrukking als ‘verbeelden.’ Dit omdat zowel de reus als de wijsheid blijkbaar groot zijn.

Het verhaal is interessant, de lezer wil weten wat er gaat gebeuren. De strekking is echter vrij kaal, de dialogen en omschrijvingen zijn niet variërend, er worden geen personages uitgewerkt. Toch blijft er na afloop wat om over na te denken, en voor een kort verhaal is dat best knap gedaan.

- Taalgebruik

De schrijfstijl is aangenaam, het verhaal bevat weinig taalfouten.

Michiels Oogappel

- Inhoud

Michiels Oogappel vertelt over een jongen en zijn onbereikbare liefde. Toevallig of niet heeft dit verhaal veel overeenkomsten met de filmklassieker ‘The Last AmericanVirgin’, waarin het meisje ook kiest voor de jongen die haar eerst slecht heeft behandeld.

De manier waarop de jongen het goed kan vinden met de ouders van het meisje is geloofwaardig, het tekent zijn karakter. Ook het karakter van het meisje, hoewel ze geen dialoog heeft, wordt al snel duidelijk. Het is knap hoe deze personages met weinig woorden al snel een uitgesproken karakter krijgen. De naam Heleentje is goed gekozen, en ook de moeder is een goede toevoeging aan het verhaal.

De poging van de jongen om het hart van zijn oogappel te winnen ondanks dat hij weet dat hem dit niet zal lukken is hartverscheurend, medelijden opwekkend en zelfs een beetje schlemielig. Echter, het goed opgebouwde karakter wordt finaal doorbroken in de laatste paar losse zinnen van het verhaal. Het realisme wordt hier tenietgedaan. Het geeft een zure nasmaak en is onnodig.
In de hierboven genoemde film rijdt de jongen met tranen in zijn ogen weg nadat hij het meisje, waarvan hij dacht eindelijk het hart veroverd te hebben, met de jongen zag die haar eerst had verlaten toen ze een abortus nodig had. Een dergelijk einde had dit verhaal beter gestaan.

Niettemin is het verhaal goed opgebouwd en getuigt het van een auteur die weet waar hij of zij over schrijft.

- Taalgebruik

Of de losse zinnen een meerwaarde zijn valt te betwisten, maar er zit een logische structuur in. Er worden geen opvallende taalfouten gemaakt.

Veranderingen

- Inhoud

Dit verhaal gaat over de gevaren van de huidige levenswijze met betrekking tot bankrekeningen en online gegevens. Er gebeuren vreemde dingen met Emile, en tot overmaat van ramp verdwijnt haar familie van de aardbodem na een korte ontspanningspoging.

Het idee achter ‘Veranderingen’ is leuk gevonden, maar niet goed uitgewerkt. Er gebeuren onwerkelijke dingen, en het personage onderneemt acties die in een dergelijke situatie niet realistisch zijn. Er wordt niet verklaard waarom Emile moet verhuizen na wat gesjoemel met acceptgiro’s en vreemde sms’jes. In een dergelijk geval is de politie de helpende hand. Ook het feit dat de ouders van de aardbodem verdwijnen schept slechts verwarring.

- Taalgebruik

Er wordt veel gebruik gemaakt van spreektaal. Af en toe is het wat rommelig, maar het leest niet onprettig.

Titel: De jeugd van vroeger

Ten eerste is het raar om voor de titel het woord ‘titel’ neer te zetten, tenzij dit echt de titel is.
Vervolgens wordt in dezelfde lettergrootte een hoofdstuk genoemd, als ware er meer zouden volgen. Dit is echter niet het geval.
Verder lijkt dit niet een verhaal te betreffen, maar een beknopte samenvatting van een levenservaring van de auteur. Het kan een manier zijn om emoties op papier te zetten, of een manier om deze te delen met anderen.

Poep

- Inhoud

De titel zal sommige mensen afschrikken. Dat deze later verklaard wordt neemt dat eerste gevoel niet weg, daarom is het niet altijd even handig hiervoor te kiezen.

Neemt niet weg dat het verhaal over Lydia die door een meisje wordt herinnerd aan haar jeugdliefde een zeer vernieuwend idee voor de dag brengt. Het gebeuren staat op zichzelf en laat zich niet beïnvloeden door welbekende verhalenlijnen over jeugdliefdes. Het gevoel van een regenachtige namiddag in een anonieme faculteit geeft een herkenbaar gevoel en ook de vergelijking tussen Michelle en de jeugdliefde van de hoofdpersoon is een aangename verrassing.

Een dergelijk verhaal vraagt om een goed uitgewerkt personage, waarvan het gedrag te verklaren valt uit het omschreven karakter. Dit blijft echter achterwege. Er wordt veel over de hoofdpersoon verteld, maar het blijft oppervlakkig, er komen weinig emoties naar boven. De hoofdpersoon lijkt koud. De jeugdliefde die nog vurig in haar hart had kunnen voortbestaan is naar de achtergrond verdreven, en pas na lang nadenken herinnert ze hem weer. Veel weet ze echter niet meer, ze had ook geen liefdesverdriet. Eigenlijk laat hij haar koud. Natuurlijk, dat soort dingen gebeuren. Er wordt echter niet verklaard waarom het meisje dan zoveel aan de jongen deed denken (het was immers een meisje) en waarom het dan toch blijkbaar een grote rol voor de hoofdpersoon speelde.

Concluderend is het verhaal door zijn vernieuwende karakter zeer aangenaam, maar een betere uitwerking van de karakters was op zijn plaats geweest.

- Taalgebruik

Er wordt erg veel gebruik gemaakt van spreektaal, maar doordat dit vaak om gedachtebeschrijvingen gaat is het niet heel storend. Toch komen er woorden en zinsconstructies in voor die niet in een dergelijk verhaal passen. De reden hiervan is dat het verhaal een minder serieuze uitstraling krijgt. Bijvoorbeeld:

‘Wie de neuk is dat meisje vraag ik me af.’
‘What the hell is this.’
‘SECURITY’ (het is niet gebruikelijk om woorden uit te beelden zoals ze ergens te zien zijn).

Zeg maar Zaar

- Inhoud

Het is mooi dat een meisje uit haar klas Roos doet denken aan haar tweelingzusje, in zo’n mate dat ze bijna verliefd wordt op Zaar. Er volgt een sympathieke, warme omschrijving van de gevoelens die Roos voor Zaar heeft, en waarom ze die heeft.
Vervolgens wordt geprobeerd een verrassend effect hieraan te geven door Zaar het halfzusje te laten zijn van Roos, voortgekomen uit een totaal naamloze gebeurtenis die de sympathie van het verhaal wegneemt. De verrassing komt niet goed uit de verf, de reden dat er een echte verklaring is voor de gevoelens van Roos voor Zaar verbreekt de magie van het verhaal.
Vervolgens is het laatste gedeelte wel weer erg mooi omschreven. Dat is ook direct de kracht van dit verhaal, de zinnen en de verwoording van de gevoelens is sterk. De verhaallijn laat echter te wensen over.

- Taalgebruik

Zeer aangenaam. Af en toe wordt echter gewisseld van tijd (eerst tegenwoordige tijd, vervolgens verleden tijd etc.), dit schept verwarring.

Knieën en haren
- Inhoud

Het is altijd moeilijk om de gevoelens van kinderen te doorgronden, laat staan ze te omschrijven. De schrijver van dit verhaal komt een heel eind, en weet heel gevat een situatie te beschrijven waarin zeer jonge kinderen de hoofdrol spelen. Zonder deze letterlijk te beschrijven legt de schrijver doormiddel van dialoog en gebeurtenissen de karakters van de kinderen bloot. Ook met een paar simpele maar doeltreffende zinnen wordt duidelijk wie de moeder en de vader van Esther zijn. De geniepigheid van Susie, de onwetendheid van Esther en de dommigheid van moeder Particia worden subtiel duidelijk, en de hardheid van een vader met een laagbetaalde baan die Esther probeert voor zichzelf te laten opkomen is tekenend voor de toekomst die de kinderen te wachten staat.

- Taalgebruik

Treffend voor de personages, aangenaam om te lezen.