het leven...
 

Dagen tussen hoop en vrees,
dagen van een te kort leven,
de hoogste top van het geluk,
werd moeiteloos gegeven.

Het diepste dal,
volgde snel,
medogenloos verdriet,
tijd stond stil,
voorgoed voorbij,

Het leven geeft,
het leven neemt,
een leven,
nog zo pril,
niet onderhevig,
aan liefde of kracht,
en stuurloos,
voor het geen ik wil

Leven, wispelturig,
neemt wendingen die je niet verwacht,
onvoorspelbaar leven,
verdriet als een wanhopige klacht.

Ik vind hem goed (y)!

niet onderhevig,
aan liefde of kracht,
en stuurloos,
voor het geen ik wil

Allereerst is dit een van de mooiste stukjes, maar ik zou er wel een paar kleine veranderingen in brengen. Onderhevig als Onderheven schrijven en Het geen als Hetgeen of Hetgene. Verder heel mooi, diep en leest lekker weg.

Dagen tussen hoop en vrees,
dagen van een te kort leven,
de hoogste top van het geluk,
werd moeiteloos gegeven.

Ook een mooi stukje, ik zou alleen [mierengeneuk] die punt weghalen, omdat het dan meer een deel van het geheel is.

Leven, wispelturig,
neemt wendingen die je niet verwacht,
onvoorspelbaar leven,
verdriet als een wanhopige klacht.

Het minste van alles. Het eindigt zwak, ik snap het verband tussen de eerste drie zinnen en de laatste zin ook niet.

meschien snap je het beter als ik zeg dat het over iemand gaat die ik verloren heb