Vergelijkingen tussen de negatieve effecten van drugs en alcohol blijven interessant discussiemateriaal, maar dit topic ging over de spanningen tussen Colombia en Venezuela. :nono:
De aanleiding voor de spanningen zou de Amerikaanse aanwezigheid in Colombia zijn, ten einde drugsvervoer en rebellie tegen te gaan. Het BBC-artikel geeft verder weinig (nuttige) informatie.
Over Colombia is bekend dat het al jaren worstelt met rebellie/ terreur van de beweging Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia (FARC), wiens kas deels wordt bevoorraad met
drugsgeld. Door de stationering van Amerikaanse soldaten in Colombia willen Colombia en de VS het drugsverkeer uit de controle van de FARC brengen (of ze het drugsverkeer vervolgens vernietigen of zelf gaan occuperen laat ik even in het midden).
Waarom neemt Venezuela het eigenlijk voor de FARC op? In 2008 trad Chavez als bemiddelaar tussen de FARC en Colombia op en zorgde hij ervoor dat enkele gijzelaars vrij kwamen. Daaruit blijkt al dat hij een bepaalde invloed op de beweging heeft. En nu toont Venezuela haar afkeer tegen 'de strijd jegens drugs en rebellie' door het leger in staat van paraatheid te stellen. Is dit alles geen bekentenis van medeplichtigheid?
Wanneer je deze vraag aan een nationalistisch ingestelde Venezolaan stelt, zal hij vermoedelijk antwoorden dat de FARC vecht voor een of ander goed doel, en dat Venezuela dus indirect het hogere goed dient. Dat rechtvaardigt al het geweld.
Wanneer je deze vraag aan een nationalistische Colombiaan stelt zal die antwoorden dat de FARC een pion is van Venezuela: als Colombia zich niet aan de directieven van Caracas houdt, gaat de FARC morren. Amerikaanse soldaten die op hun grondgebied de dienst uitmaken zijn een noodzakelijk kwaad. Zelf kunnen de Colombianen het niet af.
Laaggepositioneerde FARC-guerilla's/ terroristen denken vermoedelijk netzoals de nationalistische Venezolaan dat een superieure ideologie beide partijen bindt in de strijd tegen de Colombianen.
De topleiders van FARC kun je vermoedelijk in twee groepen indelen. Enerzijds de ideologen die echt geloven in de doelen van FARC, en de Venezolaanse bemoeiing accepteren omdat ook zij net zoals alle andere terreurbewegingen afhankelijk zijn van externe steun. Daarnaast zul je ook een groep infiltranten van Venezolaanse afkomst hebben, die voor meerdere eer en glorie van het vaderland ten strijde trekken.
Het laat mij koud wat de ideologische basis van de FARC is. Tegen elke staat bestaat wel ontevredenheid onder bepaalde groepen. Dat die ontevredenheid vervolgens gekanaliseerd wordt in gewelddadige paramilities, toont aan dat een buitenlandse mogendheid met geld/ informatie/ wapens heeft zitten strooien. Want nogmaals: zonder buitenlandse steun kan een terreurbeweging niet voortbestaan. De ontevredenheid is dus slechts van ondergeschikt belang. De allesbepalende factor is hier dat de ontevredenheid wordt gevoed met fysieke middelen.
Amerika vecht tegen de drugsbaronnen en terroristen, omdat zij de zeggenschap van Venezuela in Zuid-Amerika wil beperken. Venezuela probeert door middel van haar aanlokkelijke, linkse, anti-imperialistische ideologie het verzet tegen Amerikaanse inmenging in het Zuid-Amerikaanse continent te realiseren. En zelfs daarbuiten probeert Chavez de Amerikaanse belangen te hinderen, daarom kan hij het zo goed vinden met Ahmadinejehad.
Nu kun je je afvragen waarom Venezuela het opneemt tegen de grote almachtige VS. Ik vermoed dat dat komt door de steun van een andere grote speler, Rusland. Wanneer je googlet op Rusland en Venezuela kom je allerlei uitingen van een verbond tegen: gezamenlijke militaire oefeningen, onderlinge wapenhandel, toenemende economische relaties, enzovoort. Tegen de Balkanlanden die merendeels onder Amerikaanse invloed staan voelt Rusland zich genoodzaakt om het zelfde in de achtertuin van Amerika te doen door Venezuela te steunen. Dus eigenlijk is de Farc een pion van de pion Venezuela.
De laatste vraag kan dan zijn, waarom Rusland en Amerika zo onvriendelijk tegen over elkaar zijn. Der wille zur macht, zoals dat in het Duits zo mooi heet, die zich in ons allen heeft genesteld, dwingt alle mensenlanden ertoe om zo machtig mogelijk te zijn. De Amerikanen, Russen (alsook Chinezen) zijn de gelukkigen die deze drang momenteel weten te bevredigen. Dus in wezen zijn wij allen pionnen van onze instincten. Jawel.:p
Citaat:
Is het weer Chavez die zich macho op de borst klopt, of kan dit escaleren tot een open oorlog?
|
Ik denk dat de Amerikanen dit niet laten escaleren tot een oorlog, omdat ze momenteel al vele oorlogen voeren en in een economische crisis zitten. Ze zullen in het vervolg dus iets minder hard optreden tegen de FARC, en misschien her en der drugsplantages/ vervoerders van de FARC door de vingers zien.
Amerika zou wel in een bijzonder lastig parket komen te staan als Venezuela Colombia binnenvalt. Als ze samen met de Colombianen strijden zullen veel mensenlevens en geld verloren gaan, terwijl het niet helpen van de Colombianen voor gezichtsverlies zorgt, waardoor ook andere landen die conflicterende belangen met de VS hebben meer zullen eisen, en landen die een verbond hebben met de VS hun vertrouwen zullen verliezen in de grote broer VS die je komt helpen als je ruzie hebt. Het is niet makkelijk om een wereldmacht in verval te zijn.
