|
Dicht, ggcy8
Een eigenlijk veel te persoonlijk gedicht dat ik net heb geschreven omdat ik opeens inspiratie kreeg bij het horen van een liedje. Ik wil niet te veel erover vertellen maar het gaat hierom: Een vriendin waarvan ik denk dat ze veel te jaloers is op mijn omgang met andere meisjes.
Ik zou graag commentaar/feedback/tips willen over het gedicht zelf, over hoe het geschreven is e.d. ------- Doordachte jaloezie geuit in subtiliteit. Je verbiedt me te houden van anderen, zelfs op jou mag ik niet vallen. Gelukkig ben je daar niet bang voor, want je weet, jou zal ik niet verlangen, al zou het mogen. Afhankelijkheid is je sterkste wapen, je ontwapent mij door zo af en toe je ware jij te laten zien. Verdrietig, meelijdend, veel te sociaal, ik sluit je in mijn armen met woorden, je bent verboden aan te raken. Vrijgelaten, je bent weer blij, opgelucht open ik mijn ogen voor anderen. Ik geniet van mezelf, van wat ik kan met woorden. Mijn zwakste punt, fobie voor onrust, je merkt het en je slaat weer toe. Een traan, mijn aandacht is weer opgeëist. |
Vooral heel duidelijk! Niet om dingen heen gedraaid en niet teveel beeldspraak maakt dit gedicht heet 'hard' en brengt echt een boodschap over.
Ik vind het metrum een :nono: maar dat is misschien heel persoonlijk. |
Citaat:
Maar vind je dat, nu ik geen metrum gebruikt heb, het gedicht een beetje loopt? Of loopt het helemaal niet? |
Ik moet vooral zelf heel erg mijn best doen om het te laten lopen, maar het is zeker niet fout!
En de geen-beeldspraak is juist het mooie van dit gedicht, al zou ik de atoombom weglaten. Supergoed! |
Citaat:
|
Hm, ik vond gewoon dat het kleine stukje beeldspraak niet in het overduidelijke, harde, scherp geslepen geheel paste. :)
|
mooi! ik lees er lekker doorheen ook.
|
Mijn eerdere opmerking over het metrum wil ik enigszins ongedaan maken: Het gedicht heeft geen metrum maar het leest anders heel mooi. geen last (meer) van eigenlijk :P
|
Mijn niet zo beste vriendin
Ik ben er wel, ik luister, vertel het me, ik lach wanneer ik hoor te lachen. Nee, ga door, het maakt niet uit, was niets, geeft niets, ik vertel het wel iemand anders. Ik loop wel mee, het is niet zo heel ver, een kleine omweg, ga door, en toen, wat zei hij? Wees maar blind, ik ben wel een klankbord, laat je horen. Ik? Hah, ik vertel het wel iemand anders. |
Citaat:
|
Citaat:
Ik lees overigens uit mezelf een 'aan' tussen iemand en anders. Dus ik vertel het wel aan iemand anders. Misschien kan je die er wel gewoon tussenzetten, of zie ik iets verkeerd? |
Citaat:
Die 'aan' heb ik met opzet weggelaten, want dan vind ik het meer een 'mij(n )' gedicht. :bloos: |
:Y(Y)
|
:o Zal ik hier maar eens iets posten? Vanavond. :y
|
Je ogen spuwen woede, de
pijn verborgen, bijna niet te zien. Maar ik ben slimmer, af en toe heb zelfs jij, een hater, liefde nodig. Jammer, we hadden vrienden kunnen zijn, dat je vaker haat dan liefde hebt geuit. Misschien had ik, ik had geprobeerd, je niet zo diep gestoken, vroeger. --- Wat vinden jullie van dit gedicht? |
Ik vind het niet storend, maar ik weet niet wat het betekend :D
De vorige keer wel. Maar ik kan wel gokken, dus misschien is het ook wel weer goed juist, dat je erover gaat denken. |
Citaat:
|
Ik vind alle gedichten super mooi. Ik ben misschien wel een meisje, maar ik ken het gevoel als iemand je verteld hoe kut haar leven loopt terwijl ze totaal geen idee heeft of jij wel zo'n zin hebt om te luisteren hoe oneerlijk het leven wel niet is. Super!(y)
|
Citaat:
Citaat:
Als ik weer inspiratie heb zal ik hier nog een gedicht posten, op dit moment besteed ik m'n inspiratie jammer genoeg aan schoolprojecten!(n) |
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
En ja, metrum is niet echt mijn ding, maar ik probeer wel gedichten op één of andere manier te laten 'lopen'. Ben blij dat dat gelukt is. :) Dat laatste zinnetje, vind je niet dat 'stating the obvious' iets toevoegt? Mijn bedoeling was niet om het een soort uitsmijter te laten zijn, maar meer van het hele geidcht in dat zinnetje samen te voegen. Niet gelukt? :o Citaat:
Citaat:
Hoe zou je het gedicht vinden als ik dat woordje in het Frans vervang door 'vroeger'? |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
Ik vind dit echt een mooi gedicht! Vooral omdat je het vanuit 1 persoon (jezelf) beschrijft terwijl het eigenlijk om een dialoog gaat, met dan vooral de inbreng van de ander. Ook de manier waarop je komma's plaatst waardoor je zinnen opdeeld in korte stukjes vind ik prettig om te lezen. |
@Quis: Ik heb lang nagedacht en ik heb net een paar dingen veranderd. :)
@Franserevolutie: Bedankt! :bloos: Het was ook de bedoeling dat het uit mijn perspectief beschreven werd, want zoals je aan het gedicht ziet maakt het mij 'gesprekspartner' niets uit hoe ik me voel. O, en ik hou(d) van komma's! :o |
Omdat het gedicht wel bij de titel van dit topic pas en ik lang niet in dit topic heb gepost:
Ik Niet verder, hier stop ik, jij ook! Openhartigheid heeft een limiet, jij niet, maar ik hou ermee op. Vraag niet verder, ik wil het niet weten, vergeten dat jij het niet mag weten. Zo dichtbij, je adem tergt mijn geduld. Ik wil het niet, jij weet het, het kan niet, het mag niet, ik wil het, jij weet het. Jij bent open, spiegelbeeld, niets verhullend. Ik draai me om. Zie mij niet! Ik wil, laat me verdrinken in mijn leugen. Waarheid, mijn grootste angst. Vraag niet verder. Mijn leugens raken op! Twijfel, mijn raadgever, waarom doet zij mij dit aan? Je hebt gelijk, of niet? Ze wil alleen maar aardig zijn, of is het een dramaslet op jacht naar mij? Paranoia, mijn rechter, wat moet ik doen? Hoever mag ik, wil ik gaan, durf ik mezelf open te stellen, mijn liefde te geven, de waarheid te onthullen? Durf ik? --- Mijn inzending voor de afgelopen gedichtenwedstrijd. Feedback is welkom |
Levitatie
Hooggehouden verbeeldingen, ingetogen verdenkingen, verborgen blunders en zoveel verschillende gelaten, precies gelijk aan elkaar. Behalve het masker. Hindoes uit diepe dalen en Jelles uit verre zeeën, kinderlijke mysterie, volwassen fantasie. Vlijmscherpe woorden, nietzeggende daden, verhullen monotone kernen van vlugge vingers. Oh, horde welwillend verleide stem-mee-tv publiek. Een stukje pretentieus toneelspel, de sms-berichten stromen binnen. “Wij weten wie goed is en wie vanavond ons helaas gaat verlaten.” Elke week weer opnieuw, vrijdag vullend wij-doen- ook-maar-alsof-tv. Herhalen is de weg tot weten. Zou je zeggen, gelden doet dit alleen als je volledig openstaat. Voor de realiteit. De kern is miezeriger dan de hosts, elke week een goed verborgen, staalhard ingestudeerde gok, met snelle monden en schrandere timing. Mentalisme, de sleutel van van vandaag. Het podium is van jou! --- Van afgelopen wedstrijd, dus. Ik zou heel graag feedback willen. :) |
Titelwijziging is doorgevoerd, van Mijn beste vriendin naar Dicht, ggcy8. reden: Op aanvraag
|
Citaat:
|
Citaat:
Edit: Hmm, of het beter zou lopen...Nee, vind ik eigenlijk niet :o. (Waarom) Vind jij van wel dan? |
Ik dacht, laat ik mijn gedichten hier op DoP maar eens gaan verzamelen.
Onder de spoiler mijn gedichten uit het Kettingreactie-topic 3.
Spoiler
:O Ja, een lange spoiler. Maar het is ook meer voormezelf, zodat ik weet wat ik allemaal geschreven heb. Ik zou het leuk vinden als ik er commentaar op kreeg, maar het hoeft niet. Wel zou ik graag commentaar/kritiek/tips/feedback willen op de twee onderstaande gedichten. Het zijn mijn inzendingen voor Rommel en April wedstrijden. --- Stof Herbegraven vondsten, na zwart-wit tv doodnormaal gevonden, nu weer als nieuw beplakt. Sensatie recyclet voor een hoger egoïstisch doel. Door de rood ondergaande zon verlichte politiek. Langere lichtgolven gaan verder dan blauw zorgend voor al uw vandaags bijzonder sterrenkijk-in-de-horizon plezier. Geniet nu de lava nog stroomt. Tijd wordt voor u wel vrij gemaakt, de treinen verdubbeld, de vliegers vertraagd. IJslandse genot staat voor u klaar Schade vergoed, het is weer bewezen, ze zijn de wereld nog niet beu. Al gaan ze de verkeerde kant op, die wonderen. --- Herschikken Als verblind door de routine, vanzelfsprekend raap ik op, alles wat jij hebt bestempeld, als niet nuttig of verknopt. Halsoverkop, zoals altijd, ik ben het gewend, maar de verrassing doet zijn plicht, besluit jij dat het weer tijd is om te slaan. Smijten doe je met je armen, zo heen en weer, niets raak je niet. Geluk, oh god, is dit geluk? Jij smijt niet, maar jij slaat. Met je woorden sla je breuken in mijn – afgekeken, heus, van jou! – zelfverzekerdheid. En je grijns lacht mijn geweten uit. Als verblind door de routine, vanzelfsprekend raap ik op, alles wat jij hebt bestempeld, als niet nuttig of verknopt. --- Graag commentaar :bloos: |
Ok, een grote up.
Net geschreven, zou er heeeel graag commentaar op willen: --- Kan ik mijn geheimen bij je kwijt? Ik twijfel. Elke keer als we bijna elkaar veinzen te vertrouwen, doen alsof het ons iets kan schelen, zuchten van medelijden en het leven, val ik weer achter- over en is de magie gevlogen. Jouw, met verward haar alle kanten op vluchtend hoofd boven mijn, uit de plooi gevallen glimlach doet me denken dat de wereld aan jou een illusie rijker is. Lieg jij ooit? En als het zand onze ogen weer heeft betoverd, en we denken dat we kunnen wat we niet echt willen, mijn mysteries het onze worden, voelt het weer zoals het is; enkel ik ben geraakt door de goochelaar, jij bent nooit een aanhanger van vriendschap geweest, en ik hang ook weer los. --- |
Is er niemand die ook maar enigszins een mening kan vormen over mijn gedicht(en)? :(
|
Citaat:
Maar als ik jou was zou ik de eerste zin veranderen. Ik vind hem wat afgezaagt ofzo, maar 'ik twijfel' maakt hem wel mooier. Hmm, nu ik een paar van je gedichten door heb gelezen valt me iets op. Misschien heb je er wel te véél beelden in. Te veel (mooie) woorden. Snap je wat ik bedoel? Citaat:
|
Abzg, 3 posts achter elkaar is wel wat overdreven :P met 5 minuten tussen 1 en 3. voortaan even editen!
|
Citaat:
Citaat:
Als je bedoelt dat ik de te veel beeldspraak heb in m'n laatste gedicht klopt het wel een beetje. Ik heb express geprobeerd om niets letterlijk neer te pennen (wat ik bij gedicht nummer 1 wel heb gedaan). Stoort het? :o Citaat:
|
Citaat:
~ Ik ben moe, ik heb de laatste tijd geen mening meer, maar oké, ik begrijp dat de nood dringend is? ;) ~ I'll try. Kan ik mijn geheimen bij je kwijt? Ik twijfel. Elke keer als we bijna elkaar veinzen te vertrouwen, doen alsof het ons iets kan schelen, zuchten van medelijden en het leven, val ik weer achter- over en is de magie gevlogen. Waar ik niet zo heel erg van houd, zijn niet-beeldende stukjes. Ik bén wel een woorddenker, maar wel 'n geïllustreerde - of maakt dat niets uit? In ieder geval, ik begrijp geen ruk van gedichten die alleen bestaan uit 'ik mis je en ik wilde dat je niet weg was en ik houd voor altijd van je want wij horen bij elkaar het is gewoon jij en ik en niemand anders want niemand (...)' en meer niet-beeldende dingen. Ik krijg er hoofdpijn van en lettertjesduizeligheid. En van dat gevoel krijg ik een zeer licht aftreksel bij: 'elke keer als wij bijna elkaar veinzen te vertrouwen / doen we alsof het ons iets kan schelen' en omdat ook 'kan ik mijn geheimen bij je kwijt? ik twijfel' niet heel erg beeldend is (goed, ik zie iemand met 'n kistje in z'n handen met geheimen erin en een twijfelend blik, dus het valt wel mee) maar ik vond die bovengenoemde regel dus niet zo prettig. Ik vat 'm niet. Als wij 'bijna elkaar veinzen te vertrouwen' en dat dan in combi met 'doen we alsof het ons IETS kan schelen', heel leuk, de normale niets door iets vervangen, maar ik snap er alleen maar nog minder van. Elke keer als we BIJNA VEINZEN doen we alsof het ons IETS kan schelen. Ik geloof dat die HOOFDLETTERDINGEN struikelpuntjes zijn in mijn hoofd. Leest prettig hè, hoofdletters? :D En: 'val ik weer achter- over en is de magie gevlogen.' Die loopt heel prettig, vind ik heel leuk. (: Jouw, met verward haar alle kanten op vluchtend hoofd boven mijn, uit de plooi gevallen glimlach doet me denken dat de wereld aan jou een illusie rijker is. Lieg jij ooit? Ik dacht eerst dat 'jouw' eigenlijk 'jou' moest zijn, tót ik besefte dat het geen aanspreekvorm-iets was, maar 'n bezittelijke voornaamwoord - of hoe heten die dingen - dat bij hoofd hoort. Er staat nogal veel tussen jouw en hoofd, met verward haar alle kanten op vluchtende hoofd. Ik zou het al duidelijke vinden als: 'Jouw, alle kanten op vluchtende hoofd, met verward haar boven mijn, uit de plooi (...)' ofzo. Maar het is niet echt een probleem, het las alleen een beetje vreemd, in eerste instantie. En ook hier vind ik het einde heel leuk. Die illusie rijker en dan 'lieg jij ooit?' Leuk! En als het zand onze ogen weer heeft betoverd, en we denken dat we kunnen wat we niet echt willen, mijn mysteries het onze worden, voelt het weer zoals het is; enkel ik ben geraakt door de gochelaar, jij bent nooit een aanhanger van vriendschap geweest, en ik hang ook weer los. Hé, NIET UITVALLEN. Oeh, pfoeh, m'n reactie is er nog. Anders had ik niet-echt zin gehad in opnieuw typen. ;D Maargoed. Volgende strofe dus. Gochelaar? Het is weer erg veel woorden. Ik ga het eventjes rustig over lezen. :3 Je begint met 'en als', maar er komt geen 'dan'. Ik vat hem nog niet, wacht even. Moet 'dan' voor voelt? En 'mijn mysteries DE onze worden', misschien? Je einde snap ik niet helemaal. Het begin doet me eraan denken dat je betoverd bent, alletwee weer betoverd zijn en dat het dan goed gaat. Het einde lijkt me een 'maar' te moeten inhouden, maar ik snap de 'maar' dan niet. 'voelt het weer zoals het is' -> dus dat het weer goed oké en prima is, tussen jullie twee 'enkel ik ben geraakt door de gochelaar' -> dat lijkt me een maar, máár hoe bedoel je die? Is het goed of fout dat je door de goochelaar geraakt bent? Wat zijn de gevolgen? Ik lees het als 'enkel ik ben weer betoverd door liefde' en dan vat ik ' jij bent nooit een aanhanger van vriendschap geweest' dat op alsof de jij-persoon de vriendschap niet wilt die de ikpersoon wel wilt? Hmmm. Of moet ik uit de rest van het gedicht opmaken dat de jij-persoon nogal 'magisch' is? De jij-persoon betoverd de ik-persoon maar laat 'm dan weer vallen omdat diegene helemaal niet zo in vrienschap geloofd? Als ik het zo weer herlees moet ik zeggen dat je hele gedicht wat duidelijk wordt. /okay, toen moest ik hoognodig avondeten, maargoed. Kleine pauze. x] Ehm, nou ja, over het algemeen vind ik dat er mooie vondsten inzitten, maar de lijn van het gedicht is me wat onduidelijk, die mag wel wat meer naar voren komen in plaats van 'ondergesneeuwd' te raken tussen allerlei dichterlijke pogingen en verder gezochte dingen. Maar stukjes als: 'Kan ik mijn geheimen bij je kwijt? Ik twijfel.' ' val ik weer achter- over en is de magie gevlogen.' 'doet me denken dat de wereld aan jou een illusie rijker is. Lieg jij ooit?' 'En als het zand onze ogen weer heeft betoverd' Vind ik mooi ~ de mooiste stukjes van je gedicht. ;) |
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Nou klinkt het net alsof ik heel negatief ben over je gedichten, maar dat ben ik juist niet hoor! ;) |
@Em.: Misschien begrijp je het beter als ik het uitleg.
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Hmm, het kan kloppen dat ik over het algemeen moeilijke (overbodige?) woorden gebruik. :o Misschien snap je het gedicht nu ik het heb uitgelegd? :o |
Een poging tot haatdicht :o :
--- Och, godverdomme, verloekt zij ik, mijn lafheid en jouw genen! Jij hebt het aan één stuk door over jezelf niet verliezen, jezelf afschermen voor het kwaad en niet toegeven aan de lusten van het leven. “Sommigen zien zelfs minder dan een kip zonder kop.” Vervloekt zij je scheve vergelijkingen en je hoofd vol zorgen en je hoofd vol egoïsme! Eén moment bezorgd, de hele wereld moet en kan echt veel beter. En snel weer verder met tirannie. Soms vraag ik me af, is het jouw schuld – kun je er wel iets aan doen dat jij altijd gelijk hebt in jouw hoofd? Vervloekt zij mijn concentratie, het gebrek eraan en jouw genen! Vervloekt zij mijn medelijden, de dag dat ik je iets kwalijk neem is de dag dat jij inziet dat ook wij mensen zijn. Nu lijken de wonderen de wereld voorgoed verlaten te hebben. --- |
De herhaling van "en jouw genen" vind ik leuk. :)
Verder zou ik misschien iets minder uitroeptekens gebruiken. Het stoort een beetje, en ik denk dat je gedicht van zichzelf al sterk genoeg is ;) |
Citaat:
Ik heb er 3 weggehaald. :) |
Oh maar ik vond juist "en jouw genen!" dat uitroepteken daar heel mooi staan :bloos:
Ik denk dat het die zin juist benadrukt, en ook duidelijker maakt dat het er twee keer staat. |
:bloos: Zo dan? Nu staat in de eerste zin van elke strofe er één.
|
Citaat:
|
Citaat:
Het kutte is dat het met de dag erger wordt! |
Wat een haat, nijd en woede, poeh, zou er bijna zelf boos van worden :o Degene wie het betreft mag hier niet trots op zijn.
Gooi het eruit :) |
Citaat:
Maar hoe is het als een gedicht? |
Citaat:
Het is beter dan waar ik doorgaans bij uitkom. ;) |
Ik vind de herhaling erin leuk. Dat wil zeggen, de herhaling van 'en jouw genen!' - die komt heel leuk terug in je gedicht. En:
'en je hoofd vol zorgen en je hoofd vol egoïsme!' Die vind ik ook leuk. Alleen de derde keer hoofd in die strofe ('dat jij altijd gelijk hebt in jouw hoofd?') vind ik dat weer niet mooi. Dan denk ik, hè, weer hoofd, terwijl het bij 'en je hoofd vol zorgen en je hoofd vol egoïsme' véél meer bewust en expres gedaan lijkt te zijn, en me daarom niet zo stoort. (Tenzij het voorspelbaar wordt, maar daar had ik het niet over. ;p) En ik vind: 'de dag dat ik je iets kan kwalijk nemen is de dag dat jij inziet dat ook wij mensen zijn.' Een beetje lang. Ik moest hem twee keer lezen, en ik ben nogal lui enzo. :'D Daarnaast lijkt 'de dag dat ik je iets kwalijk kan nemen' me een logischere volgorde dan 'de dag dat ik je iets kan kwalijk nemen'. ;) Oké, eigenlijk valt de lengte van de zin reuze mee, maar ik vind hem niet logisch. Ik zou iemand juist eerder iets kwalijk nemen als diegene níet doorhad dat 'ook wij mensen zijn'. Volgens mij lees ik de laatste tijd ook raar en vreemd enzo, lees ik dingen die er niet staan. Heel hinderlijk. =.= Over het algemeen vind ik het 'n mooi gedicht, je 'voelt' de haat erin heel goed, zonder dat het een zeikerig gedicht wordt van iemand die het allemaal beter weet en blablabla. Goed gelukt! (: |
Citaat:
En deze Citaat:
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:14. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.