heimwee op kamers
 

Hallo,
ik zit nu 3 maanden op kamers maar heb nog steeds erge heimwee naar huis en wordt daar best ongelukkig van.
Ik ben dan ook erg blij als ik in het weekend weer terug kan gaan.
Ik heb op zich wel aardige huisgenoten, maar echte vriend(inn)en zullen het niet worden. Op school ken ik wel wat aardige mensen, maar die hebben nog geen kamer dus daar kan ik niet mee afspreken.
Iemand tips?

Waarschijnlijk is het gevoel dat je nu hebt voor veel mensen herkenbaar; dat is het voor mij ook. Maar bij de meesten van hen (bij bijna iedereen!) gaat dat gevoel vanzelf na een tijdje over! Ik vind het nog steeds fijn om thuis te zijn bij mijn ouders, maar ook op mijn kamer vind ik het superfijn (het heeft allebei zijn voor- en nadelen).
Het is natuurlijk even wennen dat je ineens helemaal "alleen" bent (althans, zo voelt het).

Die vriendinnen van school kunnen toch alsnog naar je toe komen, ook al hebben ze geen kamer? Ik vind het een beetje te gemakkelijk gedacht dat dat niet zou kunnen, omdat zij geen kamer hebben! Je kunt toch gezellig samen koken bij jou thuis? Of lekker eten in de stad? Of een filmavondje houden en dat ze dan blijven slapen? Genoeg mogelijkheden, geloof me.
Verder kan het altijd helpen te leren je eigen bezigheden te hebben, dat je jezelf kunt vermaken. Zo kijk ik graag Gossip Girl, lees ik graag en zap ik graag nutteloos tv. Of ga lekker sporten, dat kost je ook al gauw een halve avond en daar kun je mensen leren kennen!
Ga bij een studievereniging, die hebben vaak borrels en ik ben zo altijd iedere woensdag bij de borrel geweest, gezellig onder de mensen.
Genoeg mogelijkheden!

Succes, het komt allemaal goed!!

Edit: Oja, en het is natuurlijk zo weekend! Als je probeert bezigheden te hebben doordeweeks, "moet" je alweer naar huis voor je het door hebt ;)

Bedankt voor je reactie en tips!
Ik heb eigenlijk vooral heimwee als ik net thuiskom. Vroeger zat mijn moeder dan namelijk klaar met wat drinken,
en kon ik mijn verhaal bij haar kwijt. Mijn moeder is dan ook de persoon naar wie ik het meeste heimwee heb.

Bij een studievereniging zit ik ook al, maar ik vind het zo raar om alleen naar zo'n borrel te gaan.

Hoe denk je dat mensen anders anderen leren kennen? Maar je kunt ook met een paar aardige mensen van je studie afspreken dat je die zult zien op zo'n borrel :)

idd, die borrels zijn er juist voor bestemd; zeker zo vroeg in je studie.

je moeder kun je helaas niet meenemen op kamers;) maar heb je je kamer al helemaal naar wens ingericht? je moet zorgen dat het echt jouw plek wordt. zie het niet als een logeeradres voor doordeweeks, maar zie je ouderlijk huis als een logeeradres voor het weekend:)

Mijn schoonzus had dat ook enorm, ze wilde als ze bij haar ouders was écht niet naar haar kamer toe en ze wilde ook altijd zo snel mogelijk weer naar huis. Ik heb haar een paar keer huilend aan de telefoon gehad enzo. Bij haar heeft 't erg geholpen dat ze steeds meer te doen kreeg in haar huis met huisgenoten enzo, dat gaf afleiding, daarnaast werd haar kamer ook steeds meer háár kamer en voelde ze zich daardoor dus ook steeds meer thuis. Ze had eerst haar kamer bij haar ouders helemaal gelaten zoals 't was, en tja, dan is dat natuurlijk echt je kamer, je moet wel écht verhuizen. Heeft wel een tijdje geduurd, maar uiteindelijk is alles helemaal in orde gekomen :) Dus: afleiding zoeken (ga naar die borrels met studiegenoten bijvoorbeeld, nodig vrienden bij jou uit, doe dingen met huisgenoten) en richt je kamer in zodat jij je er thuis voelt.