Vriendin met pogingen tot zelfmoord...
 

Weetniet goed hoe ik het moet zeggen enof ik me nou met haar leven bemoei of niet, maar ik maak me zorgen.

Een vriendin van mij heeft vorig jaar haar vader verloren op een vervelende manier. Ze heeft het er heel moeilijk mee , vrij logisch verder. Haar vader mishandelde haar ook vroeger, en nu bij de kleinste tegenslagen heeft ze pogingen, gister ook ik heb haar kunnen tegen houden maar ik denk niet dat dat nog een keer lukt. Wat kan ik er tegen doen?
Ze gaat trouwens al naar psygoloog alleen ze doet alsof alles goed is, ze denkt dat ze het zelf wel kan...

Ik heb echt geen idee wat ik moet doen..

Heeft ze al professionele hulp?

:facepalm:

Een psygoloog is niet professioneel hé ;) ...

OT: Ik denk dat het goed zal zijn voor je vriendin als jij (en anderen om haar heen) haar steunen, opvrolijken en samen haar leed delen. Laat zien dat jullie om haar geven en help haar als ze een (kleine) tegenslag heeft.

"psygoloog" is voor mij een onbekende professie.

En nu weer ontopic!

fail
indeed.
fail
fail

Imo weinig dat je kan doen, en een beetje psycholoog heeft het wel door dat ze liegt, elk mens is namelijk verdomd slecht in liegen. Deze mensen accepteren lichaams taal als waar en niet wat er gezegt word, en lichaamstaal word onbewust aangestuurd. Liegen tegen psychologen is niet heel erg eenvoudig.

Als roep om hulp kan je ofc de politie bellen, maar zelfmoord is niet strafbaar dus die kunnen eigenlijk ook niks doen, anders dan extra aandacht op de situatie brengen.

Hmm... het is vrij eenvoudig tegen psychologen te liegen hoor:o


Stuur haar naar een psychiater.

Haar ervan overtuigen dat ze er zo never nooit uit zal komen. Enerzijds speelt ze mooi weer bij een psycholoog (die ook nog eens duidelijk incompetent is als hij/zij dat niet doorheeft) en anderzijds vraagt ze om aandacht door zelfmoordpogingen. Da's onlogisch.

Kun je haar daar niet van overtuigen, dan is het vaak het beste om afstand te nemen. Als ze niet geholpen wil worden en per se wil falen in het leven, kun je er toch niets aan doen. Je bent iemand die ze kent, niet haar persoonlijke levensführer. ;) Je hebt niet de macht er iets aan te veranderen als zij niet wil.

Les 1 van therapeuten is toch leren dat lichaamstaal de echte bootschap is, niet welke woorden iemand uit z'n klep laat rollen?

Verder moet ik me helaas bij T_ID aansluiten.

Zo, de meeste offtopic reacties zijn weg, nu weer gewoon ontopic reageren dan maar?

OT:
Ik denk dat je vrij weinig voor haar kan doen. Als zij blijft liegen tegen haar psycholoog, maakt ze het alleen maar heel moeilijk voor zichzelf. Het enige wat jij kunt doen is haar proberen te overtuigen dat het voor haar zelf heel fijn is als ze daar eerlijk kan zijn. En verder kan je haar laten merken dat je er voor haar bent en haar wilt steunen. Maar zoals al eerder naar voren gebracht is, jij bent niet haar persoonlijke levenscoach en het is dus ook niet jouw dagtaak om haar in leven te houden oid. Goed dat je om haar geeft en wilt helpen enzo, maar vaak is het wel zo dat mensen die niet geholpen willen worden vrij moeilijk te bereiken zijn.

Tja, dat kan wel zo zijn, maar het is niet zo dat je je lichaamstaal niet kunt beïnvloeden. Zeker als het om dingen gaat waar je zelf mee worstelt en die je niet wilt delen ben je waarschijnlijk al heel lang een leugen aan het leven. Therapeuten kijken daar helaas niet zo makkelijk doorheen als jij doet overkomen.

Verder wat de rest zegt.

Je kan het beinvloeden, niet vermijden. Het is altijd zichtbaar, hoe hard je ook probeerd om dat niet zichtbaar te maken.

Een therapeut hoort dat door te hebben, dat is essensieel aangezien een gemiddelde bezoeker altijd wel een leugen verteld en het voor therapie essencieel is dat hier doorheen geprikt kan worden.

"...je kan wel aan ze trekken en het in hun oren gillen
maar ze komen pas uit die put als ze het zelf willen
daarom kun je maar het beste die depressieve mensen
goed duidelijk maken wat wij nou van ze wensen
en op die manier de hulp bij hun gaan zoeken
en als ze die niet geven willen, dan vervloeken
zij alleen zichzelf, en jij hebt je best gedaan
en dan kun je ze alleen nog maar laten gaan
en hopen dat ze ooit op hun eigen kracht
zullen vechten voor hetgeen waar op jij wacht
het is moeilijk om een vriend of een vriendin te vergeten
maar wie geen hulp wil, die moet het zelf maar weten..."

Niemand wil dood...
echt waar.
maar als je geeen uitkomst meer ziet..
dan is dat de enige weg.
en voor jou vriendin is dat uitkomst,.
maar dan weet ze nog niet wat ze achterlaat qua vrienden, familie, iedereen die haar kent.
maar voor jou is het nu heel moeilijk.
jij kan haar niet dwingen blijven leven.
boos worden helpt al helemaal niet, want dan denkt ze al helemaal dat niemand om haar geeft.
en als je zo depri ben.
dan wil je alleen maar van de wereld.
weg weg weg.,
het nieuwe of niets te gemoed...
en haar opvrolijken kan heel moeilijk.
je kan haar wel veel meenemen naar iets, dat ze opvulling in haar leven heeft.
haar proberen op te vrolijken.
maar voorderest, het is ook haar leven.
ze maakt ook haar keuzes.
keuzes die niet altijd goed zijn,
maar wel goed lijken.

ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijk gezegd heb.
maar ik heb ook in zo'n situatie gezeten, en ben er door veel en lange behandelingen
en opname's uitgekomen...
zo was mijn ervaring..

Haar vriendin is gewoon overstuur, ze wil Zelfmoordplegen omdat ze het leven niet meer ziet zitten.
Zelfmoord is je zelf van het leven beroven, dr moeder zou overstuur zijn jij haar andere vriendinnen vrienden.
Ik denk dat jij en haar andere goeie vriendinnen met haar moeten praten dat is een beter idee dan haar naar een pshycholoog sturen.
Ik weet zeker dat jullie haar beter kunnen overtuigen dan die Psygoloog(ken ut nejt typen..)
Mischien de moeder inlichten ook samen met die moeder gaan praten.

En het zo snel mogelijk doen. Ik hoop dat dit je helpt

Maar doet ze ook echt pogingen? En wie houdt haar dan tegen?

onzin. als iemand echt vastberaden is (wat ik hier niet helemaal in kan schatten) zal dat echt niet zomaar even helpen.

als je het echt wil, dan houd niemand je tegen.

ik heb inderdaad ook in zo'n situatie gezeten, alleen was ik degene die voor de trein wilde springen. Nu niet meer hoor.
Ik vertelde het uiteindelijk mijn beste vriendin, het was heel moeilijk maar ik moest maar eerlijk zin waar ik aan toe was. Daarna was ze heel afstandelijk naar me toe en sloot me helemaal buiten, terwijl ik juist op haar steunde.
Dit was echt heel moeilijk, we wisten niet meer hoe we met elkaar om moesten gaan. Nu hebben we geen contact meer.

Met mij gaat prima, door mijn eigen doorzettingsvermogen en wil om te 'leven'.
Ik zou haar echt steunen, het werkt écht!

Ik ben nog steeds opgenomen, maar ik word wel beschermd!

Is een opname niet iets? Daar heeft ze óók rust.

Ga meer met haar om, laat de leuke dingen van het leven zien zoals uhh...naar de bioscoop of een avondje uit gaan met vrienden..

Geloof me, uit eigen ervaring weet ik dat dit soort dingen niet helpen. Een luisterend oor dát heeft ze nodig.

Ga eens apart met haar praten en praat alleen over positieve dingen, ook over haar, waar ze goed in is en waarin je haar bewondert. Luister daarnaast naar haar verhaal. Maak een afspraak voor de bioscoop met haar en behandel haar als een 'normaal' persoon.
Zorg dat jij een uitlaatklep van de problemen en ook een positief aspect in alle narigheid kunt zijn. Hier zal ze echt meer aan hebben dan dat jij de moed ook opgeeft omdat ze zogenaamd niet omkeerbaar is. Uit eigen ervaring is dit zeker omkeerbaar!!
Zo zal ze zich belangrijk voelen en geloof me: dat heeft een mens nodig!
Sta alsjeblieft voor haar klaar. Het is een situatie die zij ook niet gekozen heeft.

Hoe gaat het nu met haar?