Algemeen Inspiratietopic
 

Tijd voor iets nieuws! Wat geeft jou inspiratie? Welke dingen geven jouw schrijversgeest altijd nét dat extra zetje?
Dit topic is bedoeld om inspiratie te geven en te krijgen, om de blokkades in je hoofd weer even open te gooien voor nieuwe ideeën.
Dingen die hier zouden passen:

• Foto's
• Teksten (citaten)
• Muziek
• Woorden (vergeet de definitie niet!)
• Gebeurtenissen waarop jij ineens inspiratie kreeg
• Dilemma's

Tevens als je een gedicht geschreven hebt en die is op een hele aparte manier ontstaan: Dit is de plek!
Als je graag wilt weten van een andere forummer hoe hij of zij op een gedicht is gekomen: vraag het hier!

Mocht je inspiratie gebruiken uit dit topic, is het altijd leuk om het hier even neer te zetten als bedankje voor de inspiratiegever :)

Ik heb een keer gelezen dat een gedicht al bestaat, dat je het alleen maar opschrijven moet. Vond ik een mooie uitspraak om lekker over te denken.

Ik zou wel willen weten hoe fissle-fluffie aan haar inpiratie komt. :)

Als ik voetbal trainen heb gehad, op maandagavond, fiets ik s avonds om half 10 altijd door ons dorp naar mijn huis. Dat geeft me inspiratie.

Mensen hebben het er altijd over dat ze beter dichten met muziek op. Maar als ik muziek op heb word ik alleen maar afgeleid, vreselijk vind ik dat.
Ik krijg inspiratie als ik ga douchen, waarschijnlijk omdat ik dan even alleen ben, en ik krijg ook altijd inspiratie tijdens het uitlaten van mijn hond.

Ik begin meestal mijn gedichten met 1 woord, of 2 woorden. Bijvoorbeeld gedicht 22 in mijn dump, ik begon met de woorden scheppen zonlicht. Dan schrijf ik er verder gewoon een gedicht omheen. De woorden vallen zomaar uit de lucht meestal, deze 2 kwamen toen ik in de bus stapte, en ik schreef ze gelijk in mijn mobiel.

Flyaway is mijn muze, de meeste gedichten schrijf ik voor haar. Mijn eerste goede gedicht ooit hier, is ontstaan doordat mijn eerste zin de laatste zin van haar gedicht was. ('Het adagio uit mijn handen in mijn hoofd vertaald')

Ik zal eens nadenken over wat mij nog meer inspiratie geeft! :)

Dit heb ik ook, verschrikkelijk. Ik kan dan niet meer nadenken gewoon. Het enige wat dan op papier/op het scherm verschijnt, zijn de woorden van het liedje dus niet helemaal de bedoeling.

Ik krijg inspiratie van een bepaald gevoel wat ik heb, van een mooi verhaal of van mooie muziek. Van klassieke muziek eerder dan van metallica, haha. Van metallica komen gedichten als:

Ben ik duivels? JA JA JA!
Moet jij branden? IN DE HEL!
Whoaaaaaaaaaaaaaa!

/prut dus :D

hahaha Etmakas :D:D

Ik krijg inspiratie door wat mensen tegen me zeggen.
Dingen die pijn deden, of me hielpen

Of door kerst, gezellig met familie. Maar waarom een boom met ballen.
Oké, dat wordt meer filosofie!

:bloos: Oooooh

Bij mij komt er meestal een 'gevoel' binnen, van een boodschap, of juist een woordencombinatie. Het loopt meestal vanzelf. Wel helpt het om in 'de goede stemming' te zijn, het lezen van een goed gedicht van iemand anders helpt. Of het bewust zijn van een gevoel. Of als de zon opeens schijnt, of het juist opeens regent.

/pervers :') ;)

Ik merk echt dat vlak voor ik onder de douche stap, dat ik dan allemaal zinnen bedenk die wel mooi zijn.

Fijn, dan is mijn mobiel niet bij me en is het te nat voor papier xD

Ik las: ben jij duivels? ik ben hels!

Wat nog best poëtisch is ;)

Ik begin ook graag met gedichten als ik onder de douche sta of aan het wandelen ben (jammer dat mijn hond nu dood is...). Verder heb ik een keer een gedicht geschreven naar aanleiding van dit nieuwsbericht:

http://www.nrc.nl/binnenland/article...egen_afvaloven

Ik moet eerlijk toegeven dat veel van mijn gedichten ook wel slaan op liedjes en gedichten van anderen. Het is niet om dan de originaliteit te jatten, maar ik krijg mijn eigen idee bij de woorden van de auteur, en die beelden wil ik zelf ook weer verwoorden :)

Ik heb dat als ik in bed lig.
D'r uit, opschrijven, weer d'r in.

Héél irritant.

Ik heb vaak midden in de nacht inspiratie.

Als je wakker bent of als je al slapen wil? En wat doe je dan? :)
Of blijf je ervoor wakker? :D

Ik denk op zulke momenten altijd: als het écht goed is, dan weet ik het morgenochtend ook nog wel.

Maar volgens mij is dat stiekem niet zo:o

haha, ja precies. Ik zit me ook regelmatig te bedenken: Wat dacht ik ook alweer toen en toen?

Maar ik ben blij dat ik nu weer wat sneller met mijn mobiel kan omgaan, ik typ gewoon mijn zin in mijn mobiel en klaar is kees :D

meestal kan ik dan niet slapen en dan sta ik op en schrijf ik het in mijjn agenda. Altijd mijn agenda.

O, wat grappig zeg, daar word je agenda vet leuk van ^^

Mijn manier van denken is ook heel raar: als een ingewikkelde situatie zich voordoet in mijn leven, ga ik automatisch soortgelijke situaties schetsen in mijn hoofd, maar dan in een compleet andere context.
Dus als ik bestolen ben kan ik eendjes voor me zien die het brood van elkaar afpakken, als een vriendin wil helpen met een probleem terwijl ze zelf het probleem is bedenk ik me dat het net zoiets is als een vlammetje dat een brand wil blussen. Die situaties zijn ook een grote inspiratiebron.

Wauw, ik vind het enerzijds bijzonder (positief) hoe jij de situaties in je hoofd kunt 'transformeren' naar mooie woorden op papier. Het kwam op mij over, bij je laatste gedicht, dat iemand weer (bij je) weg ging, ofzo. Ik vind je gedichten mooi!

Ik houd heel erg van woorden, gewoon losse woorden. Soms heb ik ''ineens'' een woord, of twee, in mijn hoofd en dan valt me ineens op dat het anders dan conventioneel te gebruiken is: zie sig.
Dat schrijf ik op en later wordt dat vanzelf een gedicht, meestal. Ik krijg absoluut geen inspiratie van mooie muziek of landschappen of interessante mensen, al zou ik dat wel willen want dan zou ik veel meer schrijven.

Ja, wat Quis zegt, heb ik eigenlijk ook, meestal begin ik toch met een woord dat ik interessant of mooi vind en ga ik van daaruit verder associeëren. Dat heeft inderdaad als nadeel dat je dan soms een beetje moet gaan wachten totdat je ineens een goed woord tegenkomt ;)

You've got mail. :)


OT: ik bedacht net dat ik soms wel inspiratie krijg door me in te leven in mensen die heel anders zijn dan ik. Zo schreef ik ooit een liefdesgedicht waar ik nog steeds gepast trots op ben, terwijl ik nog nooit van iemand gehouden had of in de situatie die zich afspeelt in het gedicht, gezeten had. Dat vind ik leuk, niet uit jezelf schrijven, maar vanuit een fictieve zelf.

Zouden we dat gedicht hier misschien mogen bewonderen, Quis?

Tijdens het schrijven bedenk ik altijd alleen maar meer van dat soort woorden, en dat is ook de reden dat ik als een blinde stier die een rode vlag ziet aan het dichten ben altijd, met moeite om het later aan te passen.

Als ik nou maar niet te hogen verwachtingen heb geschept, dat was niet m'n bedoeling. :o


Liefste, jij bent de overtreffende trap.
Maar daardoor is een misstap zo gemaakt
en liggen we samen, neergeslagen,
likken we wonden, huilen we dagen.
Ja liefste, jij bent de overtreffende trap,
van lief,
en van leed

Heel mooi Quis! De laatste enter had ik alleen weggelaten:)

Quis, wat grappig dat ik je die vandaag mailde, dat ik die ook mooi vond van jou. :)

Ik krijg inspiratie van en door gebeurtenissen of gevoelens, dat komt er dan ook echt in voor.

Ik voel gewoon een ritme, en dan komen er woorden bij, en die woorden worden een verhaal, het verhaal wordt een gedicht op het al bestaande ritme. Volgens mij hebben heel veel van mijn gedichten ongeveer hetzelfde metrum, hehe :D
En nou zit ik al zeker een jaar met een zin waarvoor ik geen gedicht heb 3:

Ik verveelde me en ging mijn nederlands boek doorbladeren, toen vond ik deze prachtgedichten:

Lef.
Met de mouwen,
Tegen elkaar.
Hang ik mijn jas,
Naast die van haar.

Pit.
Lang zal het me heugen,
Wat jij me hebt geflikt.
Toen ik je met volle teugen,
Vertrouwde en me lelijk heb verslikt.
Als in kersen zonder pit,
Waar er toch nog één in zit.

Instinct of verstand?
Het dier dat aan de rand,
Van het gevaar terugspringt.
Terwijl de mens met zijn verstand.
Er elke keer weer instinct.

Misschien dansen?

Die vind ik heel leuk! Ik hou daar wel van, zo maakte ik ooit een gedicht over door de avond-turen. Waar je ook weer het woord avonturen van kan maken.

In de ochtend als het musje in de boom nog slaapt,
als de wolken onaangeraakt door zon op ons neerzuchten
en de dauwdruppels ons vanuit de dromen komen begroeten.

We pakken onze tassen want we moeten vroeg vertrekken,
misschien nog langs de waterval om leren op te staan.
Verdrink hele liters water met als doel je dorst te lessen.

Hopen op jaloezie zodat je stokken hebt om mee te slaan,
gespuis dat alleen maar uit is op ons geld, laten we verdergaan.
Kilo's, meters rennen nog om af te drogen wat is natgemaakt.

Langzaam lopen om de hele dag nog door te komen, vlinders vangen
om mooier te zijn dan de bandieten, ontdekken, klimmen, vallen, samen,
en in de avond met zijn tweeën door de avond-turen.

En dat kwam voort uit een mailtje van Abzg met een spelfout erin, ze schreef avondturen.

Geef mij maar weer de schuld -O-

Zo slecht is het gedicht toch niet? :P

Als ik in mijn eentje op mijn balkon zit, een beetje nadenk over bepaalde dingen in het leven, van de zachte wind geniet, vallen de woorden vanzelf op mijn blaadje.

Alleen heb ik het de laatste tijd zo druk met mijn studie dat het er niet meer van komt. -O-

inspriratie is een bron van belevenissen die je verwerkt op een dag of van een dag..
inspiratie komt heel spontaan heel plotseling.. door iemand een bepaalde manier iemand na doet
bijv mijn vriendin zei laats: Jij bent echt kinderachtig op een volwassen manier..
je kan ook inspi krijgen als je blowt of een avondje onder de mensen bent, een gevoel omschrijft..
dat je blowt om inspiratie te krijgen is onzin ookal klopt t wel, je inlevings vermogen woordt in 1 x 10x zo groot.
maar laten we t niet over blowen hebben..
pure inspiratie is t mooiste wat er is.. van de honde die blaffen van de zomer geur de geur van natte bladeren alles om je heen is inspriratie een fenomeen..