Mijn beste vriend.
 

Hee,
ik heb een vraagje, want ik vind me beste vriend al 2,5 jaar leuk, hij weet het maar hij zegt dat ie mij niet leuk vind. (ook al denken mensen wat anders) maar ik wil hem heel graag niet meer leuk vinden, want hij vind mij niet leuk. ik heb al alles geprobeerd, ik heb naar andere jongens gekeken, heb leuke dingen met vriendinnen gedaan, dus heb genoeg afleiding gehad, het was een maand ook wat minder, maar het wordt weer steeds meer. weet iemand misschien hoe ik eraf kan komen ? ik ben er ongeveer al een half jaar mee bezig en dat is echt niet goed, en oja afstand houden van hem helpt ook niet, heb ik ook al geprobeerd.
weet iemand misschien nog iets ?
& oja, hij kijkt ook heel vaak naar mij,
en prikt elke dag wel een keer in me buik (die 2 dingen vallen heel erg op)
betekend dat misschien iets ?

Ik zou zeggen dat je dan beter een tijdje helemaal niet met hem op kan trekken maar als hij dagelijks in je buik prikt dan moet daar wel een hele diepe betekenis achter zitten!

ja hoor, uhu, dat hij je in je buik prikt en vaak naar je kijkt zegt natuurlijk zoveel meer dan het feit dat hij je vertélt dat hij je niet leuk vindt ... :rolleyes:

Ik heb al een tijdje niet met hem opgetrokken om ervan af te komen,
maar was toen ook niet gelukt.
ja, dat lijkt mij dus ook, maar hij zegt van niet.

daar heb je gelijk in.
maar ja hij zegt van niet.
maar als hij me leuk zou vinden zou die me toch allang gevraagd hebben ?

Laat ik het dan even zonder sarcasme proberen. :p

Ik zou als ik jou was een tijdje minder, of helemaal niet met hem omgaan. Want het is wel duidelijk dat jij niet over hem heen kunt komen zolang je hem regelmatig ziet. Hij is een vriend dus dat zou hij wel moeten kunnen begrijpen, en aangezien hij jou toch echt niet leuk vindt zou hij het vast ook fijn vinden als jullie weer gewoon vrienden kunnen zijn zonder dat jouw gevoelens in de weg zitten.

Die twee dingen die jou opvallen zouden misschien in andere situaties iets kunnen betekenen, maar deze jongen heeft jou letterlijk verteld dat hij geen interesse heeft. Ik zie niet in waarom hij zou liegen, dus ik zou er dan maar vanuit gaan dat hij dat ook echt niet heeft.

Dus kies gewoon even voor jezelf en neem een beetje tijd en afstand van jouw beste vriend. Dan gaat het waarschijnlijk echt sneller over. :)

Ik denk dat dat sarcasme was;)

Dan moet je dat tijdje wat langer maken...

het 'tijdje' was 3 maanden :p

okee dankjewel voor je reactie!

Tjah, wat zijn je opties?

A- blijven vrienden zijn en hopen dat het over zal gaan, wat moeilijk is omdat je hem zowiezo graag ziet omdat hij je beste vriend is, en dus blijven hopen dat hij ook op jou verliefd wordt en ondanks zijn woorden proberen achter zijn gedrag iets te gaan zoeken

B- meer afstand van hem nemen...

Je concenteren op een leuke andere jongen zou misschien wel kunnen helpen (niet alleen er naar kijken)

Ja, ik zou er wat proberen mee te doen.
en als ik een andere jongen leuk vind.
vind ik zeg maar 2 jongens leuk.
dus me beste vriend en die andere jongen. :bloos:

iemand nog een tip of zo?

Ermee leren leven dat hij geen gevoelens heeft voor jou. Oké, jij vindt dat zeer moeilijk, hij is jouw beste vriend, hij geeft u wat aandacht door in de buik te porren, maar hij heeft duidelijk gezegd dat hij niet geïnteresseerd is, en dat is reden genoeg om het zelf ook te mogen vergeten. Je moet nog altijd een leuk leven leiden, met wss een andere hele toffe knul.

Mee eens. Ik heb ervaring met precies hetzelfde, alleen heb ik 't hem nooit verteld. Ik vond die gevoelens voor hem vanaf het begin al niks, maar het ging maar niet weg. Ik weet dat hij mij echt alleen maar als een goede vriendin ziet, niet meer, en daar heb ik me bij neergelegd. Ik heb nog nooit een move gemaakt,iets gedaan of gezegd om 'iets' van hem gedaan te krijgen of uberhaupt iets waaruit blijkt dat ik hem leuk vind. (Al heeft hij tegen een vriendin van me gezegd dat hij dat idee wel heeft, alleen heb ik echt geen idee waarom.)
Zijn vriendschap is me veels te veel waard om het te verpesten met zoiets doms als en verliefdheid... (die inmiddels verdwenen is, al blijf ik een zwak voor hem houden).

Dus denk goed na wat jij liever wilt. Wil je hem als beste vriend houden, of wil je dat op het spel zetten om mss ooit een relatie met hem te krijgen?

Ongeveer 8 jaar geleden leerde ik een meisje kennen, dat uiteindelijk een hele goeie vriendin van me is geworden. Na -denk ik- haar een paar keer afgewezen te hebben draaiden natuurlijk de rollen om en werd ik gek op haar. Toen was het echter al te laat. Daar heb ik ongeveer twee jaar mee rond gelopen en ik heb er al die tijd mee lopen druilen of ik wat moest proberen, of ik het moest zeggen (wou ik de vriendschap wel riskeren), of dat ik het maar lekker voor mezelf moest houden. Aangezien proberen weinig zin zou hebben en ik de vriendschap niet wilde riskeren, heb ik het goed voor mezelf gehouden. En dat was echt was behoorlijk moeilijk, want we hadden wel dagelijks veel contact. Vele keren heb ik het toen proberen te vertellen, maar dat durfde ik steeds niet. Tot uiteindelijk ze wat kreeg met een vriend van mij (die de situatie wel kende) en ik het niet meer trok. Toen heb ik alles verteld, en dat was een grote opluchting. En hoe wel ze die gevoelens niet kon beantwoorden, kon ze er wel mee om gaan en het respecteren. Ze heeft mij toen duidelijk gemaakt dat er daardoor niets zou veranderen tussen ons en dat ze niet wilt dat de vriendschap kapot gaat. Vanaf dat moment is eigenlijk het vertrouwen tussen ons allemaal toegenomen en werd de vriendschap 'nog beter', en de gevoelens van verliefdheid en haar leuk vinden zijn uiteindelijk weg gegaan. Tegenwoordig zie ik haar helaas niet zo veel meer, omdat ik aan de andere kant van het land woon. Maar het vertrouwen, de band, dat is er nog steeds. Ik heb er dus totaal geen spijt van dat ik het haar verteld heb.

Omdat ik het echter leuk vind om twee keer mijn hoofd te stoten zit ik nu weer in een vergelijkbare situatie. Ik heb weer een goeie vriendin (die verdacht veel overeenkomste heeft met de eerste), waar ik na een tijdje ook helemaal gek op geworden ben. Zij echter heeft al tijden een vriend en woont sinds een paar maanden samen. En hoe zeer ik haar ook vertrouw, ik ga absoluut niet vertellen wat ik precies voel. Dat kan volgens mij alleen maar fout gaan.
Haar vriendschap is me veel waard en ik geniet er van, maar ik vind het ook erg lastig. Gelukkig merk ik dat "die gevoelens die in de weg zitten" steeds minder worden, hoewel ze nog steeds nu en dan ernstig de kop op steken. Dit moet ik maar even uitzitten denk ik.

Mijn ervaring uit beide situaties is dat je het heel lang duurt om die gevoelens kwijt te raken en je het moeilijk kan versnellen. Minder contact helpt zeker, maar dat is ook niet leuk. Je zal zelf moeten afwegen wat voor jou het beste is.

Misschien is die beste vriend van jou wel homo, wel eens over nagedacht?

zoiets dacht ik ook

Omdat 'ie niet geinteresseerd is in haar wil nog niet meteen zeggen dat 'ie homeau is hoor. Mss valt 'ie gewoon op een ander type meisje of zijn ze zo goed bevriend dat hij haar gewoon niet op die manier ziet (friendzone ftw :s)
Natuurlijk is er de mogelijkheid dat hij wel homo is, maar dat was echt niet de eerste reactie die ik had bij het verhaal.

Heb je al eens geprobeerd eerlijk tegen hem te zijn ? wat je voor hem voelt ? Iemand die ik niet leuk vind, daar ga ik ook niet aanzitten (prikken met de vinger in je buik enz. enz. zoals je zelf zegt) hij is een beetje duaal in het signaal dat hij je stuurt. Het kan zijn dat hij zelf niet weet wat hij wilt. Maar mijn punt is dat je tot het einde van de dagen kunt speculeren over waarom hij doet zoals hij doet.

Ik zou zeggen, pak de stier bij de hoorns. Probeer met hem hierover een eerlijk gesprek aan te gaan. het liefst op een moment dat je met hem wat meer privacy hebt. Niet gemakkelijk maar wel de moeite waard. Je kunt hem jouw standpunten en gevoelens dan ook duidelijk maken. Misschien weet hij helemaal niet wat hij je aandoet, om het zomaar te zeggen.

Op wat van manier dan ook, als hij voet bij stuk houd zul je dat gewoon moeten accepteren. Er zijn geen remedies tegen liefdus pijn, je geeft het een plaats in je leven en gaat verder, en je leert er vanzelf mee om te gaan.

Geforceerd iets of iemand anders zoeken/vinden heeft (naar mijn eigen ervaring en mening) geen zin. Je komt vanzelf weer iemand anders tegen. Dat gaat soms sneller dan je denkt.

En inderdaad, de vraag die je jezelf van te voren kunt stellen, als een relatie er niet inzit, kan ik leven met hem als een (goede) vriend. Dat is immers ook wat waard !!

Ik hoop dat je/jullie er uitkom(t/en. :)

Jaa, ik ben al eerlijk tegen hem geweest, ik heb het hem al verteld.
& bedankt voor je reactie!
x

en hoe heeft hij gereageerd?

ik weet niet maar als ie al een tijd beweert dat ie je niet leuk vind, moet je niet dingen gaan verdenken of vragen of iets betekent. het spijt me maar al een jongen een paar jaar lang iets beweert meent hij het echt:bloos:

Nou, hij zei eigenlijk niet zoveel.

Ah, de 'Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan, dus ik negeer 't totdat 't vanzelf weggaat' methode. Die heb ik ook van dichtbij mogen meemaken.
Nogmaals: zet het uit je hoofd. Mss moet hij er over nadenken of mss wil hij je niet kwetsen, maar het is duidelijk dat de directe aanpak bij hem niet werkt. Blijf gewoon hetzelfde met hem omgaan als ervoor, doe alsof het geen big deal is, dan is het dat voor hem wrs ook niet en verpest je iig geen vriendschap.

Contact verbreken.

Ik heb altijd de behoefte een goede vriendin van me (niets meer, niets minder) te bitchslappen op een moment dat ze even niet oplet, 9 van de 10 keer krijg ik een rotschop terug. Wij hebben dus ook lichamelijk contact met elkaar, maar verder totaal geen gevoelens op dat gebied. Dus volgens jou zegt dat meer dan wanneer hij zelf duidelijk zégt dat hij geen gevoelens voor haar heeft?