Jouw stijl van schrijven
 

Kitten heeft op Letteren een succesvol topic geopend met de titel 'Jouw stijl van schrijven', het lijkt me dat hetzelfde onderwerp ook op DoP besproken kan worden. Natuurlijk zijn er hiervoor al eerder topics geweest over hoe je schrijft, maar die zijn allemaal al wel redelijk oud.


Dus:

• Hoe zou jij je stijl omschrijven?
• Op welke criteria zou je een stijl kunnen beoordelen, wat maakt een bepaalde stijl een goede stijl?
• Bij welke stijl voel je je het meest thuis, laat jij je inspireren door modernisten, post-modernisten of Shakespeare?
• Wat is voor jou belangrijker: vorm of inhoud? Let je meer op originaliteit en beeldspraak of ben je vooral bezig met metrum en rijm?
• Wil jij iets duidelijk maken met je gedichten, draag jij iets uit, of schrijf je zomaar voor de lol en zitten er verder geen (al dan niet) 'verborgen boodschappen' in je gedichten?

*hoe zou jij je stijl omschrijven?
Slordig, zoals ik eerder heb verteld schrijf ik nogal "blind". Ik vind het moeilijk om later nog dingen te veranderen maar dat moet (en zal) ik zeker gaan doen.

*op welke criteria zou je een stijl kunnen beoordelen, wat maakt een bepaalde stijl een goede stijl?
Ik vind het vooral belangrijk dat je schrijft en ondertussen ook (voor)leest. Op die manier klopt het metrum al veel beter en een lekkerlopend metrum vind ik heel fijn.

*bij welke stijl voel je je het meest thuis, laat jij je inspireren door modernisten, post-modernisten of Shakespeare?
Gedichten moeten bij mij vooral geen namen bevatten van mensen of landen en dat soort dingen. Ik vind het mooi om zinnen niet helemaal te laten kloppen en woorden te combineren tot een nieuw woord. Ik vind het vreselijk om mezelf een stijl toe te eigenen of volgens een strak metrumschema te dichten dus dat doe ik het liefst nooit. Mijn stijl zit ergens tussen het ding en het touwtje :)

*wat is voor jou belangrijker: vorm of inhoud? Let je meer op originaliteit en beeldspraak of ben je vooral bezig met metrum en rijm?
Als je eerst al je originaliteit in een gedicht stopt dmv beeldspraak, kan je altijd nog kijken naar het metrum en rijm.

*wil jij iets duidelijk maken met je gedichten, draag jij iets uit, of schrijf je zomaar voor de lol en zitten er verder geen (al dan niet) 'verborgen boodschappen' in je gedichten?
Ik schrijf altijd om iets te bereiken (behalve in kettingreactie en Ode) en dat kan natuurlijk voor mezelf zijn. Soms wil ik puur wat kwijt en beleef ik er plezier aan dat anderen mijn rompslomp lezen, soms wil ik aandacht, soms wil ik mensen wat duidelijk maken en soms wil ik mensen laten lachen. Meestal schrijf ik omdat ik een gevoel niet helemaal snap, en dat wil beter als ik er woorden aan geef.



Verder wil ik nog toevoegen dat Dichten voor mij niet alleen schrijven is, maar ook een manier van denken. Ik ben de hele dag bezig met woorden geven aan gevoelens en andere woorden en beschrijvingen bedenken voor bestaande woorden. Als er iets gebeurd wat iemand niet snapt heb ik altijd gelijk een voorbeeld klaar (bv: Zie het als een ei dat nog uit moet komen maar wel al klaar is om open te barsten: Hij wacht alleen even op het juiste gevoel). Hier ben ik altijd wel blij mee omdat ik makkelijk mensen dingen duidelijk kan maken.

*hoe zou jij je stijl omschrijven?
Heel vormvast - ik vind het fijn om met woorden en gevoelens te spelen, maar wel binnen de grenzen van metrum en rijm, ritme en vorm. De vorm moet overeenkomen met de inhoud: een gezonde geest in een gezond lichaam.

*op welke criteria zou je een stijl kunnen beoordelen, wat maakt een bepaalde stijl een goede stijl?
Ik geloof niet dat stijlen op zich goed of slecht zijn. Al hou ik niet van pointillisme (noch in schilderkunst, nog in dichtkunst: korte, haast onsamenhangende woorden of zinnen die gek door elkaar staan en die je pas begrijpt als je het van een afstand bekijkt, dus als je het een tijdje door je hoofd hebt laten malen). Ik hoef een gedicht niet meteen te begrijpen maar ik moet het wel kunnen onthouden. Maar dat heeft meer met de dichter te maken dan met de stijl.

*bij welke stijl voel je je het meest thuis, laat jij je inspireren door modernisten, post-modernisten of Shakespeare?
Sonnetten vind ik inderdaad erg fijn om in te dichten. Maar ook andere dichtvormen zijn een lust voor mijn schrijversoog: ollekebollekes, ballades, limericks. Niet van die dingen als haikus enzo, die eigenlijk geen ritme of rijm hebben. Die zijn te kort.
Shakespeare vind ik zeker inspirerend, maar Drs. P. is een evenzogrote inspiratie voor me. Misschien nog wel groter, want Nederlands is mijn moedertaal en Engels niet. Ik hou van de romantici en van de klassieken, alles daarvoor en daarna is me te woelig en te abstract.

*wat is voor jou belangrijker: vorm of inhoud? Let je meer op originaliteit en beeldspraak of ben je vooral bezig met metrum en rijm?
Zoals ik zei: een gezonde geest in een gezond lichaam. Ik voel niets voor geforceerde rijm en metrum - voor een sonnet zijn niet voor niets ook inhoudsregels en niet alleen vormregels. Vorm en inhoud moeten met elkaar overeen komen en elkaar ondersteunen.

*wil jij iets duidelijk maken met je gedichten, draag jij iets uit, of schrijf je zomaar voor de lol en zitten er verder geen (al dan niet) 'verborgen boodschappen' in je gedichten?
Als ik een gedicht heb geschreven pas ik daarna niets meer aan. Ik lees het vaak heel tevreden nog heel vaak na, of ik gooi het weg. Het moet in één keer goed gaan. Ik wil geen diepere boodschappen uitdragen met mijn gedichten, maar je kunt aan mijn gedichten wel lezen waar ik mee bezig ben, waar ik mee zit, hoe ik denk, hoe ik voel. Als ik een gedicht van mezelf lees kan ik het ook meteen in een tijdsperiode plaatsen. Maar dat doe ik niet per se expres.

Jullie hoeven niet per se al die vragen zo uitgebreid te beantwoorden hoor, het waren maar voorbeeldvragen :bloos: Maar ik vind het wel tof dat jullie het allemaal zo goed kunnen verwoorden! Ik ben het trouwens helemaal met fizzle eens dat vorm en inhoud elkaar moeten ondersteunen, dat het een niet belangrijker is dan het ander, maar toch hebben wij elk een totaal andere stijl, dat is wel grappig dan :p

En hoe belangrijk zijn hoofdletters en interpunctie voor jullie?

Sinds kort ben ik meer gaan denken om mijn interpunctie. Hoofdletters kunnen soms erg belangrijk zijn maar over het algemeen wil ik een gevoel oproepen met mijn gedichten, en ikzelf krijg sneller een gevoel als je hem zelf kan vormgeven (Als je geen hoodletter gebruikt kan je het altijd nog lezen alsof er wel eentje staat)

Dus ik vind kleine letters aantrekkelijker, maar ik gebruik uiteraard wel hoofdletters als ik echt een punt heb gezet om een zin te beëindigen.

Eigenlijk weet ik te weinig van dichtstijlen, en dicht ik ook te weinig, om mezelf een stijl toe te kennen. Voordat ik begin met dichten heb ik absoluut geen 'vorm' in mijn hoofd. Ik begin nooit met de gedachte van: Ik ga eens een limerick schrijven oid. Als ik een uitspatting van inpiratie heb (zo noem ik de momenten waarbij er gedichten uit m'n hoofd willen komen :bloos:) begin ik gewoon met schrijven. De eerste zin bepaalt dan meestal wat voor sfeer, en vorm, het gedicht krijgt.

Rijmen is ook zoiets... ik vind het erg lastig om te rijmen, en eigenlijk ook erg overbodig. Het kan prachtig klinken, maar ik vind het veel belangrijker dat een gedicht prettig leest.
Op metrum let ik eigenlijk nooit bewust. Meestal lopen m'n gedichten vanzelf en als een zin echt totaal niet loopt dan pas ik hem aan. Dat ik niet bewust op metrum let komt vooral omdat ik niet in een vaste vorm dicht.

Interpunctie vind ik daarentegen wel erg belangrijk. Komma's, punten en hoofdletters zet ik bewust op de plekken waarop ik ze zet. Punten en komma's geven vooral de pauze's aan, pauze's waarvan ik in m'n hoofd voorstel dat die er moeten komen.

Waarom vind je rijmen overbodig? Ik vind juist dat het een extra dimensie aan de taal kan geven, omdat er daardoor meer op het woordgebruik wordt gelet. Zelf gebruik ik niet zo veel eindrijm, maar er zijn nog een hoop andere manieren om rijm te gebruiken, alliteratie en dergelijke.

Ik bedoelde eigenlijk dat ik het overbodig vind om op je rijm te letten. Ik heb meer het gevoel dat het vanzelf moet komen, dat je niet in een situatie belandt dat je aan het dichten bent en wanhopig opzoek gaat naar een woord. En het is bij mij eenmaal zo dat er niet veel rijm uit m'n 'pen' rolt.

O, dat vind ik allemaal helemaal niet. Dichten is, voor mij althans, juist een heel bewust proces, waarbij je over elk klein detail nadenkt. Daar is dus helemaal niets 'als vanzelf' aan. Als dichten zo gemakkelijk zou zijn, zie ik niet in wat het verschil zou zijn tussen dichten en zomaar wat opschrijven, waar zit voor jou dat verschil dan in? (want ik neem aan dat jij ook vindt dat daar wel een verschil tussen zit;) )

Als ik zomaar wat opschrijf komen de woorden nergens vandaan.
als ik dicht uit ik mijn gevoelens in woorden en zinnen en dat gaat "als vanzelf"

Dichten is schrijven over wat je voelt of denkt. Zoals Dingaantouwtje zegt moet dichten vanzelf gaan in de zin van dat het vanuit je gevoelens komt. Natuurlijk is het zo dat je niet zo maar wat opschrijft, je denkt wel na over hoe je je gevoelens op gaat schrijven, maar niet zo veel dat je dat ook in rijmvorm probeert te gieten, ik althans doe dat niet.
Als je dicht én op rijm let kún je wel over je gevoelens dichten, maar dan vind ik dat je eerst je gevoelens maar op papier moet zetten en daarna er een rijmend gedicht van moet maken. Natuurlijk zijn er mensen die hun gevoelens in een keer in een rijmschema kunnen vormen, maar dat lukt mij nooit.

Precies wat ggcy8 zegt :)

Ja, interessant wel :) Jullie verschillen sowieso vrij radicaal van mening over wat dichten is met mij, ik vind helemaal niet dat dichten schrijven is over wat je voelt of denkt. Ja, dat kan het wel zijn natuurlijk en dat is het vaak ook wel, maar ik heb het idee dat jullie heel erg de nadruk leggen op gevoelens, terwijl dat voor mij niet zo is. Als ik dicht, schrijf ik vaak over mijn perceptie op de wereld, meestal niet over mijn persoonlijke gevoelens. Ik denk ook niet dat mijn gevoelens interessant genoeg zijn om gedichten over te schrijven, eigenlijk.

Ik vind het echt leuk om jullie mening hierover te horen, ook omdat je dan zelf meer na gaat denken over wat je eigenlijk van dichten vindt en zo :)

Ja, maar ik heb wel wat toe te voegen :D

Ik heb het niet zo over gevoelens als jij denkt geloof ik: bij mijn perceptie van de wereld voel ik namelijk ook dingen.
En bij mij is het de kunst om het gevoel bij wat dan ook (goed voorbeeld misschien de linkerbeen-opdracht van ggcy8) zo mooi mogelijk in beeld te brengen zodat mensen het gevoel achter mijn gedicht herkennen.

Ja, oké, dan is het dus toch wat genuanceerder dan dat je zegt: ik schrijf over mijn gevoelens. Ik ben verliefd. Ik heb liefdesverdriet. Ik haat mezelf. Ik denk dat wat ik bedoelde met perceptie op de wereld, is dat je bij zo'n manier van dichten meer om je heen kijkt: wat is er te zien, wat vind ik daarvan, hoe zou ik dat kunnen beschrijven? En dat is inderdaad precies zoals met dat linkerbeengedoe :)

Haha :), ik bedoelde ook niet dat ik schrijf over gevoelens als 'ik ben verliefd' of 'ik haat mezelf'. Ik bedoel dat waar je het ook over schrijft, je legt altijd je gevoel erin, want je hebt overal wel een gevoel bij. Sommige mensen kunnen dat in dichtvorm, maar als ik dat probeer moet ik er veel meer aandacht aan besteden dan ik wil.

O, en dat linkerbeen gedoe was niet echt mijn idee:o. We hebben drama op school en onze lerares had een ode gebracht aan haar linkerbeen, dus ik dacht Dingaantouwtje kan er vast ook een gedicht over schrijven.

Ja, en dat snap ik juist niet: 'meer aandacht aan besteden dan je wilt', hoezo? Is een gedicht niet juist iets waar je veel aandacht aan wilt besteden?

Dat weet ik eigenlijk niet. Als ik een mooi gedicht wil schrijven voor een doel, voor een persoon o.i.d., dan besteed ik er wel veel aandacht aan. Maar als ik 'gewoon' een gedicht schrijf, dan schrijf ik het gewoon uit m'n hoofd zo op. En als blijkt dat een zin totaal niet loopt dan breng ik daar verandering in, maar voor de rest verander ik nooit zo veel aan m'n gedichten. Ik weet dat het waarschijnlijk heel amateuristisch is, maar ik ben dan ook een amateur :o.

Ik protesteer ggcy8!
Amateuristisch ben je allang niet meer, en een eigen stijl hebben is juist goed!

:o

Maar dat is dan op zich wel grappig, dat je daar zelf ook onderscheid in aanbrengt, tussen mooie gedichten en gedichten die je zomaar schrijft. En ik vind het ook altijd heel amateuristisch van mezelf dat ik niet wekenlang aan één gedicht kan werken ;) Na een bepaalde periode denk ik gewoon: en nu is het af! En dan verklaar ik het voor af en doe ik er niets meer aan, hoewel ik er dan misschien eigenlijk nog niet geheel tevreden over ben. Maar dan begin ik liever aan een volgend gedicht. Misschien probeer ik uiteindelijk wel het perfecte gedicht te schrijven of zo? :D

Maar het zou toch ook niet moeten, heel lang aan een gedicht werken? Een gedicht is toch eigenlijk goed genoeg als je het voor de eerste keer opschrijft. Ja, je kunt het proberen te perfectioneren door scherper beeldspraak en filosofische zinnen erin te stoppen, maar dan verpest je toch het gedicht dat je in je hoofd had?

Nu zeg je weer iets heel anders dan in je post ervoor! Maar ik zou vooral graag van je willen weten wat je bedoelt met 'het gedicht dat je in je hoofd had'. Een gedicht ontstaat toch pas op papier, of zie jij dat anders? Soms bedenk ik al wel hele zinnen in mijn hoofd, maar het ziet er altijd anders uit als ik het opschrijf, pas dan weet ik weer ik een nieuwe regel laat beginnen en wat de goede en zwakke punten zijn. En waarom zou dat niet moeten, lang aan een gedicht werken? Het is toch onmogelijk om meteen in één keer een perfect gedicht te schrijven? (zou wel leuk zijn)

Wat wel weer zo is, is dat je als je er al heel lang aan werkt, dat je het dan zelf niet goed meer ziet. En dan heb je dus een extra paar ogen en hersenen nodig en moet je het aan iemand laten lezen, die je dan kan vertellen welke zin niet goed loopt of wat een onlogisch beeld is, zodat je daar nog aan kan werken. Want als je er te lang zelf aan gaat prutsen, wordt het er soms ook niet beter op. Maar ik vind kritiek krijgen stiekem vaak nog best lastig, dus wat dat betreft ben ik eigenlijk wel heel erg amateuristisch:|

Wat zijn we toch een stelletje amateuristen. :D

Ja;) Maar jij bent vijftien, dus jij hebt een excuus!

Ik weet niet, misschien moet ik mijn mening bijstellen. Want zó slecht vind ik mezelf toch ook weer niet (altijd), terwijl ik dus niet wekenlang aan één gedicht werk. Ik zal er nog eens verder over nadenken :)

Huh? Wat is er anders aan m'n laatste post dan aan die daarvoor?

Natuurlijk ontstaat een gedicht pas op papier, maar het komt uit je hoofd.
Als ik een gedicht wil schrijven, dan pak ik m'n laptop en laat m'n gedachten de vrije loop gaan. Op een gegeven moment weet ik opeens waarover ik wil dichten. En als ik ben gaan zitten om over een bepaald iets te dichten dan wacht ik totdat er een goeie beginzin bij me opkomt. En als er eenmaal een beginzin is gaat de rest vanzelf. Ik zie in m'n hoofd hoe het verder moet en dat schrijf ik dan ook op. Meestal heb ik ook meteen door waar ik een zin moet laten stoppen, maar het komt wel eens voor dat ik dat pas achteraf zie.

Ik kan me niet veel momenten voor de geest halen waarbij ik echt 'gestunteld' heb met een gedicht.

Dat je zei dat je bij een mooi gedicht er meer aandacht aan besteedt dan bij zomaar een gedicht, terwijl je daarna zei dat je niet lang aan een gedicht hoeft te werken, dat vond ik een beetje tegenstrijdig.

Als ik een gedicht schrijf, heb ik meestal van tevoren al een (stukje van een) zin bedacht. Die onthoud ik dan. Als ik dan een keer tijd en zin heb om het gedicht te schrijven, schrijf ik op wat ik al had en associeer ik verder, probeer naar aanknopingspunten te zoeken. Een enkele keer weet ik ook al waar het gedicht over moet gaan, maar vaak ook niet, dan ben ik meer bezig met de woorden dan met de inhoud. Maar ik vind dus wel dat die in balans moeten zijn met elkaar. Er zijn denk ik wel overeenkomsten tussen onze schrijfwijzen, alleen stuntel ik wel degelijk met een gedicht. Misschien ben ik slechter in gedachten de vrije loop laten gaan of zo, of juist beter, ik bedenk altijd van alles en dan moet ik kiezen tussen alle mogelijkheden en bedenken hoe ik het doe met enjambementen en interpunctie en zo en dat kan soms best wel stuntelen zijn ;)

Ow, zo. Dan denk ik dat ik een onderscheid maak tussen een mooi gedicht en een perfect, tot op de puntjes verzorgd gedicht. :o

Ik heb nooit een zin in m'n hoofd die ik in een gedicht wil gebruiken/waaromheen ik een gedicht wil schrijven. Maar wat je daarna zegt heb ik ook. Als ik eenmaal een beginzin heb weet ik wel ongeveer wat voor sfeer een gedicht gaat krijgen maar nooit waarover het gedicht precies zal gaan.
Maar ik denk, omdat ik niet zo veel dicht, dat als ik eenmaal in de 'mood' ben om te dichten dat dan een gedicht heel gemakkelijk in me opkomt. Ik weet het, dit klinkt nog vager dan de rest van wat ik verteld heb, maar ik hoop dat ik door oefening een eigen stijl kan ontwikkelen :O

Dat zal zeker wel zo zijn, dat je door oefening een eigen stijl krijgt. Hoe meer je schrijft, hoe beter je leert wat je bevalt, toch? Het gevaar overigens van onze manier van schrijven is dat je op het laatst heel duidelijk kan zien met welke zin je begonnen bent:o

Stap over de zandbakrand,
tussen duizend korrels, zittend;
terwijl mijn nek de stralen vangt.

De korrels zonnestralen die ik gooien zou
over de rand, uit elkaar spattend op de duizend tegels
die ooit gelegd zijn door bouwvakkers met gele helmen.

en oranje jasjes die de scheppen zonlicht reflecteren,
ze zouden prinsen kunnen zijn.

-
Zie je dat bij die ook dan?

Nou ja, misschien moet ik voor mezelf spreken, bij mij is dat soms net wat te duidelijk;) Ik zou bij dat gedicht denken dat je begonnen bent met de oranje jasjes, maar dat kan ik ook helemaal mis hebben. En nu ga ik verder met koken hoor:bloos:

Ik begon met scheppen zonlicht :)

Ik ging trouwens een beetje te ver van het onderwerp af, excuus.

Dan had ik de goede zin(Y)

En je post pastte prima in deze conversatie, niks mis mee. Bovendien ben jij forumbaas dus jij mag (bijna) alles.

Ja maar toch, ik moet wel een beetje mensen :nono:'en!
Beginnend bij mezelf. :D Kijk maar uit, straks ga ik dreigen! (huh?)

En je hebt nog aan mijn openingspost gesleuteld ook:eek:

Oké, nu gaan we wél offtopic...

Misschien kunnen we het nog hebben over wat je met je gedichten wilt, waarom je schrijft? Om je gevoelens te uiten of verwerken (dat is bij ggcy8 misschien zo?) of omdat je denkt dat je een belangrijke boodschap te vertellen hebt of omdat je mensen aan het lachen wilt maken of...?

Hmm.. ik denk wel dat ik met m'n gedichten bepaalde gevoelens wil verwerken. Nou, ik weet het bijna zeker. Want als ik aan een gedicht begin met een bepaald idee in m'n hoofd, een idee over welke gevoelens ik zou willen dichten, blijkt achteraf dat mijn onderbewustzijn vaak ingrijpt waardoor mijn gedichten totaal iets anders beschrijven, iets waarvan ik waarschijnlijk niet durf toe te geven dat ik daarover wil dichten. *lange zin schrijft*

Ik dicht eigenlijk nooit omdat ik een belangrijke boodschap heb voor de mensen. Ik heb het gevoel dat iedereen wel een visie heeft op het leven en ik wil nooit mijn eigen visie opdringen, zover dat zou kunnen met een gedicht.

Waarom dichten jullie dan, Vogelvrij, Dingaantouwtje en alle andere mensen?

Nou ja, opdringen... Weergeven zou ik zeggen, ik wil graag met mijn gedichten mijn visie op (een stukje van de) wereld weergeven.

Wel grappig, op die manier verschaffen jouw gedichten soms helderheid over jezelf, leer je er dingen van die je eerder nog niet echt bewust wist? :)

Ja, weergeven is misschien een beter woord. Maar alsnog vind ik het onnodig om mijn wereldbeeld met anderen te delen, zoals ik net ergens las 'some people accept the world as it is'. :bloos:
Alleen als ik diep na denk over een gedicht dat ik geschreven heb. :)

Maar zou ik een typisch Vogelvrij gedicht mogen lezen van jou? Want volgens mij ben ik niet echt veel van je gedichten tegen gekomen, eerder verhaaltjes.

De dingen die ik hoofdzakelijk wil met mijn gedichten zijn:

• Andere woorden zoeken voor mijn eigen gevoelens en op die manier meer van mezelf begrijpen.
• Gevoelens oproepen bij lezers.
• Gevoelens op een manier verwerken anders dan altijd maar praten met mensen

Ik ben ook erg benieuwd naar een typisch Vogelvrij gedicht.
Een leuk feitje over mij: Ik duik regelmatig de 2ehandsboekenwinkel in om me vervolgens op te sluiten (geen bereik) achterin de winkel bij de afdeling Poëzie. Dan ga ik zitten of liggen en pak ik een bundel uit de kast (van heel oud tot gloedje nieuw) en dan ga ik lezen. Soms zit ik er wel 2-3 uur :). Vond eens een foto (zwart wit van heel lang geleden) van een oudere mevrouw. De volgende keer dat ik er weer kom neem ik haar mee, ik vond haar zo zielig! Maar ik loop dan meestal weer de winkel uit met een bundeltje van 4/5 euro, dan ben ik thuis ook weer even zoet.

Huh, volgens mij had ik deze posts nooit meer gelezen, moest ik toen weg of zo :P Ik zal jullie zo eens mijn nieuwste gedicht pb'en, dat is wel redelijk Vogelvrij, volgens mij.

En ggcy8, dat hoeft elkaar ook niet echt tegen te spreken, denk ik? Volgens mij accepteer ik de wereld best zoals ze is (dat tracht ik in elk geval ;)), maar dan heeft iedereen alsnog wel een ander beeld van de wereld en ik vind het leuk om mijn visie op te schrijven en te delen met mensen in de hoop dat zij dat ook leuk vinden ;)

Dingaantouwtje, wat ontzettend leuk dat jij zo veel poëzie leest dan (Y) Als ik werk en pauze heb, ga ik wel eens naar een boekhandel en blader ik wat bundels door, maar ik koop eigenlijk nooit wat...

Maar de reden dat ik dit topic weer opzocht, was omdat ik er benieuwd naar was hoe lang jullie gedichten meestal zijn? Hoeveel strofes gebruiken jullie gewoonlijk en zijn die dan meestal tien regels of kunnen ze ook makkelijk één of twee regels zijn? Wat vind je een kort gedicht en wat een lang gedicht (voor jezelf, dan)? Valt er enige regelmaat in te ontdekken.

Mijn gedichten bestaan meestal uit drie strofes en als ze uit vier strofes bestaan, dan zitten er vaak heel korte strofes bij. Soms doe ik mijn best om een lang gedicht te maken, want ik vind het wel leuk als gedichten wat meer tekst bevatten, wat voluminieus zijn, maar dat blijft lastig!

Ik hou meestal 3, 4 o soms 5 strofes aan.
Ik doe het ook wel eens in ééntje, maar dat hangt van de dichtreden af. Meestal heb ik toch wel 4 strofes nodig om mezelf te laten horen, en ik doe meestal 3 of 4 regels. Ook hier doe ik soms 5 kortere regels.
Ik schrijf meestal en ik zie wel wat er uit komt.

Ja, ik plan ook niet van tevoren dat ik nu eens een gedicht met vier strofes moet schrijven of zo, maar ik vind het opvallend dat dan toch blijkt dat ik meestal drie strofes gebruik van zo'n vier, vijf zinnen, gemiddeld, bijvoorbeeld :)

Ik heb nooit zoveel inspiratie om een ellenlange gedicht van drie boekwerken te schrijven. Of een gedicht van meer dan één bladzijde. Als ik echt met te veel in m'n hoofd zit dan worden mijn gedichten ongeveer een bladzijde, dat is 7 of 8 strofes à 4 of 5 regels.

Maar meestal zijn het niet meer dan 3 strofes met dus 4 of 5 regels.