Depressie
 

Ik heb last van een depressie. De hele dag bezig met dood, tijd en toekomst, vooral de combinatie van tijd en dood. De hele dag zwarte wolken. Het speelt nou al ettelijke weken. Soms positief denkend meestal in een diep zwart gat.

Zijn er mensen die hetzelfde meegemaakt hebben? Hoe kom je hier vanaf?

Ik ben in behandeling bij een psycholoog maar het lijkt wel dat ik na iedere keer dat ik er geweest ben weer compleet aan de vloer zit.

Alle reacties zijn welkom!!!!

Waarom houd je je zo bezig met de dood? Komt dat omdat je van nabij een sterfgeval hebt meegemaakt dat je erg heeft aangegrepen of is er een andere reden?
De enige manier om van een depressie af te komen is op zoek gaan naar de oorzaken er van en die aan te pakken. Het lijkt me in ieder geval het beste dat je voorlopig met de behandeling doorgaat, ook al lijkt er nu nog geen vooruitgang te zijn.

Tis meestal ook zo dat in beginperiode van een therapie situatie erger wordt... En dan na tijdje weer beter. Hoop voor je dat dit dus een fase is. Good luck (Y)

Om te beginnen bedankt voor je reactie. Alles helpt me verder op dit moment. Ik heb 1 intake gesprek gehad en 1 normaal gesprek verder nog niks. Van het normale gesprek kwam ik thuis en het leek wel alsof het nog erger was dan voorheen niet te geloven. Maar ik zal even wat voorgeschiedenis geven. Het afgelopen jaar heb ik 6 dagen in de week geploeterd. Ik heb mijn diploma gehaald. Ik heb nou anderhalf jaar een vriendin wat ik nog nooit meegemaakt heb (zo lang dan). Ongeveer 3 weken geleden ben ik compleet ingestort. Opeens was ik de hele dag met toekomst tijd en dood bezig terwijl ik voorheen een zeer opgeluchte jongen was die alles positief inzag. De hele dag alles donker. Op het moment zijn die gevoelens wat aan het schuiven het lijkt wel alsof de door de donkere wolken af en toe de zon gaat schijnen. Waar de psycholoog het ook over had is het feit dat ik nu 20 ben en meer de realiteit van het leven ga inzien terwijl ik daar normaal helemaal niet over nadacht. Voorheen was het feesten feesten en nog eens feesten. Wat ik zelf heb uitgevogelt is dat ik een burn out heb en door die burn out heb ik een depressie gekregen. Maar kom op ik ben 20 jaar oud. Hoor ik dat op deze leeftijd te krijgen??

Zoals ik al zei mensen laat wat horen.

Alvast bedankt,

Groeten,

Rob.

Anti depressiva hebben ze mij niet voorgeschreven. De psycholoog zei bij intake al dat ik er wel uit zou komen. Zou ongelooflijk bot kwam dat over maar blijkbaar gebeurt en veranderd er van alles bij me. De slechte en goede momenten zijn gaan schuiven. Als je wilt heb ik een stappenplan voor een manier dat je er zelf het makkelijkst uit zou komen. Staan veel nuttige tips in en dergelijke. Ik heb in het begin er heel veel aangehad omdat ik er totaal niet mee om kon gaan. Het heeft mij veel baat gedaan. Mijn fascinatie zijn de woorden toekomst en tijd en dood. Mocht je nog iets willen weten,

mvg,

Rob.

Hallo, Rob,
Dat je geen antidepressiva kreeg voorgeschreven komt omdat een psycholoog geen arts is (dit in tegenstelling tot een psychiater) en dus geen medicijnen mag voorschrijven. Ik begrijp uit je reactie op mijn vorige reply dat je het afgelopen jaar erg hard hebt moeten werken om je diploma te halen en dat je leven tot dan toe voornamelijk op feesten was gericht. Dat betekent dat je, om je diploma te kunnen halen, een forse omschakeling hebt moeten maken. Ik weet niet of je het afgelopen jaar ook voldoende rustpauzes voor jezelf hebt ingelast. Als dat niet het geval is zou dat namelijk wel eens een mogelijke oorzaak voor jouw burn out kunnen zijn. Mensen van jouw leeftijd zullen waarschijnlijk niet zo gauw een burn out krijgen, tenzij zich zeer uitzonderlijke omstandigheden voordoen, en mogelijk is dat bij jou ook het geval geweest.
Ik heb begrepen dat je na het intakegesprek tot nu toe maar 1 vervolggesprek hebt gehad. Ik denk dat het ook te optimistisch is om na 1 vervolggesprek al een flinke verbetering te kunnen verwachten, maar het is in ieder geval goed dat je naast je negatieve gevoelens af en toe ook positieve gevoelens ervaart. Door je op die positieve gevoelens te concentreren is het misschien mogelijk om de negatieve gevoelens op enige afstand te houden zodat ze minder vat op je hebben. Het is een eerste stap om over je depressie heen te komen en het komt er nu op aan om met behulp van de psycholoog de volgende stappen te zetten.

Ik schaam me te veel om hulp te zoeken, schoolbegeleiding is me aangeboden.. maar daar voel ik me helemaal niet veilig.

Ik heb het bijna elke dag, soms niet zo erg.. maar je spaart het op. Ik heb het langzamerhand gekregen, staat een topic over hier ergens.
Maar het zou heel goed kunnen dat het in mijn genen zit. Hoe ik het weg moet halen zou ik echt niet weten, maar als je er goed over kan praten.. laat het dan zoveel mogelijk weten aan anderen zodat je kan worden gesteund :)

Bedankt voor je reactie. Inderdaad een berg veranderingen in een half jaar. Maar ik denk persoonlijk dat het ook te maken zal hebben met het volwassen worden. De wereld inzien zoals deze is. Op het moment gaat het redelijk met me. Ik probeer de positieve gedachte te laten heersen. Doch heb ik begrepen uit de papieren die ik heb moet je de depressivietijd toch over je heen laten komen. Je moet het vooral niet wegstoppen. Meestal is het zo erg dat je het niet eens weg KAN stoppen. Ik hoor wel dat jij daar ook redelijk veel ervaring in hebt. Het probleem met de psycholoog heb ik dat ik TOTAAL niet weet wat ik ervan moet verwachten. Dus ik heb maar besloten om het over me heen te laten varen en ik kijk wel wat er van komt. Mijn part time werk wat ik normaal doe heb ik compleet opgeschort. Ik zit dag en nacht thuis wat te frotten. Tevens nog wat tijd bij de vriendin. Vrijdag waarschijnlijk naar de efteling. En zo probeer ik mijn tijd te vullen zo goed en kwaad als het maar kan. Het is ook zo moeilijk om terug te denken aan de tijd dat het nog wel goed ging. Het gaat eigenlijk niet. Mijn verstand kan zich niet bijbrengen hoe ik de afgelopen jaren zo rustig heb kunnen leven. Ongelooflijk toch? Afgelopen vrijdag middag heb ik weer ff gewerkt. Zaterdag ook de hele dag gewerkt. Sávonds uit eten en zondags ook nog het een en ander gedaan en ja hoor zondag sávonds klabam alles stort in elkaar. Na wat rustige dagen gaat het weer wat beter gellukig. Wat ik nou wel zie is dat geen mens je eigen geestelijke problemen opkan lossen. Ondersteunen wel maar voor het oplossen moet je bij jezelf ten rade gaan.

mvg,

Rob.

Je weet waarschijnlijk niet of het in je genen zit. Hoe lang zit je er al mee? Ik heb hulpgezocht bij het GGZ. Er zit waarschijnlijk ook een GGZ bij jouw in de buurt. Als ik je advies mag geven dan zou ik het als volgt doen: Ga naar de huisarts laat de huisarts een formulier in vullen. Dat formulier wordt doorgefaxt naar het GGZ dan wordt er gekeken naar jouw situatie. Er wordt dan besloten of je particuliere psycholoog krijgt of dat je bij het GGZ in behandeling komt. Ik zit bij het GGZ zelf in behandeling onder de afdeling Jeugdzorg. Zoals ik altijd tegen mezelf zeg: Laat je niet kisten hoe erg de situatie ook is hoe donker je alles inziet. Probeer de donkere gevoelens niet te laten overheersen. Laat ze wel aanwezig zijn maar laat ze niet jouw complete dag beheersen. Probeer een dagplanning te maken met wat je allemaal gaat doen. Veel rust nemen en geen inspannende dingen doen. Plan dingen in het verschiet waar je wel zin in hebt.

Succes ermee

mvg,


Rob.

Thanks voor je advies, wat is de GGZ eigenlijk? *blushing*

Ja, mijn moeder heeft anti depressivia geslikt. Doet ze nu nog maar af en toe, en ik kwam er eigenlijk pas vorig jaar achter. En omdat ze het btw af en toe doet is het thuis HEEEEL leuk! ahum.. :(

Anyway, kan ik naar de huisarts zonder dat die gelijk contact met mijn ouders opneemt? ... :confused:

GGZ staat voor Geestelijke Gezondheidszorg, waar bijvoorbeeld het RIAGG (Regionaal Instituut voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg) ook onder valt.

@Wasteland: ik zag in je antwoord op mijn reply dat je ook uit Brabant komt (ik kom zelf uit Beek en Donk) omdat je de term "frotten" gebruikte. Het is inderdaad zo dat ik zelf ook de nodige ervaring heb. Ik heb in 1988 gesprekken gehad met een studentenpsychologe aan de TU Eindhoven omdat ik toen problemen had met mijn wiskundestudie en ben vorig jaar bij een psychologe in behandeling geweest wegens emotionele problemen op sexueel gebied. Mogelijk is het voor jou erg wennen om bij een psycholoog in behandeling te zijn als je zoiets nog nooit eerder hebt meegemaakt, maar dat lijkt me niet meer dan normaal. Waar het om gaat is dat je in ieder geval de mogelijkheid hebt om onder professionele begeleiding een oplossing voor je problemen te vinden.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

Je gaat naar de huisarts en stelt hem op de hoogte dat je wil dat er geen contact huiswaarts wordt opgenomen. Tevens bel je naar het GGZ een dag later om daar nogmaals duidelijk aan te geven dat ze je thuis niet bellen. Geef eventueel je mobiel nummer op. Zeker gaan echt de moeite waard!!! Ik weet zelf ook nog niet wat ik ervan moet verwachten maar zeker weten dat dat wel komt.

Succes ermee

Groeten,

Rob.

Dankje.

Ik ben er wel serieus over aan het nadenken... :)

Ik was vanaf mijn 13de al depri en nu ben ik dat nog, en ik ben nu 19. Dus depri komt op iedere leeftijd voor. Helaas :(