Een vraagje voor de mensen die down zijn.
 

Maar ook op langere termijn dan he. :o

Waar geloof jij in?

Mag vanalles zijn of juist niets.

'Geloven' als in?

Wat je er zelf van maakt, je kan ook geloven in een goede toekomst, god, dat er goede mensen zijn, dat je niet ouder zal worden dan 20 etc

Ik geloof dat het ooit anders wordt.

Alleen, daar ben ik ook achter gekomen, niet zomaar. Je zult je angsten moeten aangaan, actief je houding moeten veranderen. Anders verandert er niks.

Ah, in dat geval.
Ik ben vrij nihilistisch, ik geloof in vrijwel niets, moralen niet, heb altijd wat te klagen, zie overal het nut dus niet van in.
Maar daarbij heb ik wel de ruggegraat om mezelf een schop onder m'n kont te geven en zorgen dat ik dit of dat of zus of zo wel doe.

Want ik ga niet zielig in een hoekje lopen janken of hoe zielig ik wel niet ben of hoe kut mijn leven is.
Want ik ben namelijk geen emo.

Oh, wat heerlijk stereotype.

Ik geloof niet dat het ooit beter wordt, niet voor mij in ieder geval. Dat kan ik nu in ieder geval niet. Ik geloof niet in (een) God.

Wel geloof ik, ergens, dat alle (bijna) alle mensen goed zijn. Van binnen. Maar dat staat weer haaks op een aantal dingen waar ik nu tegenaan loop. Daar zal ik jullie niet mee vervelen.

Ik geloof dat ieder mens de kracht heeft om te zijn wie je maar wilt zijn. Met de juiste houding, toewijding en passie is alles mogelijk.

Ik geloof/wil nu wel tot mijn 90ste leven, maar heb ook periodes dat ze me gelijk mogen afschieten.

oei.

Ik geloof in de relatie van mijn man en mij. En in anderen. Voor de rest met betrekking tot mezelf in bar weinig.

Voor mij geldt ook dat ik ergens de hoop heb dat het ooit beter wordt, dat ik hier uiteindelijk uit kan komen. Het leven is kut, tenminste dat vind ik, maar met dat kutte moet je zo om leren gaan dat het de mooie dingen, die er ergens ook nog zijn, niet overschaduwt. En dat doet het nu dus wel. Ik herinner me redelijk gelukkige momenten van vroeger, denk ik.. Het is makkelijk om alles negatief te maken. Ik weet iig dat het toen beter was. Waarom zou het niet weer zo kunnen worden? Het is een lange weg er naar toe, maar het is, gvd, toch mogelijk? Waarom zou het in vredesnaam niet voor mij weggelegd zijn?
Mijn moeder is christelijk, en zij gelooft dat er altijd iemand (God dus) is die je er bovenop houdt. Zelf weet ik niet waar ik in geloof. Het klinkt wel mooi, en het werkt ook troostend om zo te denken. Ik denk dat ik er zelf te cynisch voor ben.

Een vraagje voor de mensen die down zijn
 

normaal gezien zijn die supergoed hoor, het zijn geen bewone batterijen hé plus het is van Duracell toch een heel bekend en goed merk. Ik kocht ze anders ook juist dezelfde maar dan pakken duurder.

Ik was dat ook ooit, ik huilde NOOIT! Tot dat ik mijn leven haatte voor nu al een lange periode.
Dus je kan wel makkelijk zeggen: ben geen emo, ik huil niet bla bla bla
maar sommige mensen hebben het fucking moeilijk en zwaar.

Ga niet stoer lopen doen terwijl je geen idee hebt

Even over het onderwerp (A)
Ik hoop dat het ooit anders word ;)
Dat is letterlijk het enige wat me nog beetje overeind houd

Ik geloof dat alle slechte momenten die ik meemaak een functie hebben in mijn leven en dat ik er uiteindelijk beter van zal worden. Ik geloof trouwens niet in het lot of dat dingen echt gebeuren met een reden, ik denk alleen dat ik er zelf een reden aan geef om er vrede mee te hebben, of zo. En ik geloof, heel cliché, in de liefde. Verder hou ik me vast aan mijn geloof in de natuur. Ik vind het een fijn idee dat er, hoe moet ik het zeggen, processen zijn die wat er ook gebeurt altijd door zullen gaan. Verder valt of staat mijn beeld van de toekomst met hoe ik me op een bepaald moment voel.

Heel mooi gezegt. Idem dito geldt hier!

Ik geloof, geloof ik nergens in. Ik hoop alleen maar..

JIJ bent de oorzaak ervan hoe JIJ je voelt.
Ga muziek luisteren, hardlopen...