verleden
 

Ik heb onlangs gemerkt dat mijn verleden mij toch harder heeft getekend dan ik vermoede.
IS dit normaal of is dit omdat ik er teveel met bezig ben.
Zijn er nog mensen die zoiets hebben?

Ja, k weet niet juist wat je bedoelt met 'verleden' maar dat heb k ook... k dacht net over alle problemen en moeilijkheden te zijn maar toch blijf k er n beetje getekend door zijn als k nieuwe mensen leer kennen enz.. het verleden heeft mij karaktertrekken zowel positieve als negatieve meegegeven voor de toekomst en die zullen me wel altijd n beetje aan die tijd doen denken...
gewoon vooruit gaan op weg...
x

Niet lullig bedoelt, maar dat is op jouw leeftijd normaal

ik ken het..het is heel normaal...
als je een kutverleden hebt gehad...zou het je hoe hard het ook klinkt...altijd blijven volgens...je moet er mee leren omgaan..praat erover met mensen...of schrijf het op zorg iniedergeval dat je het kwijt kunt ergens...

suc6 xxx smilegirl

ja dat kan maar soms kan een tiener al heel wat meegemaakt hebben dat het wel achtervolgt en dat bedoel ik dit is niet zomaar een bevlieging

Hallo, Noortje,
Dat dit niet zomaar een bevlieging is weten we allebei omdat we allebei op de hoogte zijn van wat er met je is gebeurd. Afgaande op wat je hebt meegemaakt is het niet zo verwonderlijk dat het je nog steeds achtervolgt, maar het belangrijkste is in ieder geval dat je professionele hulp hebt zodat je er over kunt praten.

Arno da weet ik maar ik kan niet direkt alles aan haar vertellen daarvoor is er nog te weinig vertrouwen oja als je nog eens tijd heb kan je dan nog eens mailen aub

Nee, daar ben ik mij ten zeerste van bewust. Alleen is juist deze leeftijd 12-18 de tijd dat dat soort dingen harder toeslaan en meestal met meerdere gelijk dan later

Is maar beter dat je de dingen die je hebt meegemaakt (ik heb geen idee wat) verwerkt en niet weg stopt.. toen ik 14 was heb ik dat nl niet gedaan.. heb een koel jaar gehad, lekker blowen enzo en lekker alles vergeten, en eindigde een jaar later helemaal gesloopt bij een psycholoog op de stoep. Ik ben nu bijna 19 en heb nog een hoop om te verwerken.. ik wil geen kapotte volwassene zijn alleen omdat ik een verkankerde jeugd had.. en jij ook niet!
Dus, prima dat je ermee bezig bent (niet de hele tijd hoop ik) en probeer dingen op een rijtje te zetten voordat je volwassen bent :)

Cat

ps. als je een nogal roerig verleden hebt gehad word je vaak ook sneller volwassen.. merk ik aan mensen om me heen..

Dat hoeft ook niet, als je maar weet dat je altijd met mij contact kunt opnemen als je daar behoefte aan hebt. Zodra ik deze reply gepost heb neem ik via e-mail weer contact met je op.

ok tnx you're an angel

ik weet wat je bedoelt veel mensen zeggen tegen mij dat ik serieuzer ben geworden en dat was niet de bedoeling

Zodra je in de puberteit ga je je dingen realiseren. Dingen die je in je verleden hebt meegemaakt zijn zeker de dingen die dan tot je doordringen.
Dat verleden heeft je wel gemaakt tot wat je nu bent. Dingen in het verleden kunnen vervelend zijn geweest, maar ze laten vaak goede eigenschappen achter, hoe moeilijk dat ook is om te zien.

Denk je? want ik raak er minder en minder voor overtuigd dat dit positieve dingen gaat achterlaten

I certainly hope so...

Want dan zit ik binnenkort *hopelijk* niet meer zo erg met verscheidene dingen.

Mijn leven zoals het nu is kan ermee door. Heb niks om ongelukkig door te worden, alleen depressie. En door die depressie denk ik de hele tijd terug aan bepaalde dingen die ik heb proberen te vergeten.
Voel me vaak gewoon dood van binnen.

Dingen die je meemaakt laten zo hun sporen achter. Vaak kun je er positieve dingen uithalen. Bijvoorbeeld doordat je sterker word en je veel meer begrip kunt opbrengen voor anderen hun problemen.
Ikzelf ben een erg moeilijk persoon, ik kan apart reageren op dingen die voor anderen heel normaal zijn. Ik heb angsten die anderen niet kennen. Dat zorgt ervoor dat veel mensen niet eens de moeite nemen om me beter te leren kennen (als ze tegen die dingen op lopen dan).
Aan de andere kant kan ik andere dingen weer heel goed hebben. Als iemand in mijn omgeving overlijd o.i.d., kan ik daar heel rustig op reageren en laat ik me daardoor niet in een put douwen. Ook kunnen mensen alles kwijt aan mij, ik zit er niet mee, ik begrijp bijna alles en kan het ook weer van me af zetten.

Als je altijd hebt moeten vechten voor je leven, krijgt niemand je meer zo snel eronder :)

Pas als het voorbij is merk je wat de schade is. Vroeger dacht ik altijd: mijn leven is zo slecht niet. maar als ik eraan terugdenk is het veel erger.