91 - omdat ik nog feedback wil!
 

*O*

91

De schemering in haar ogen zien dagen
sneller gaan dan komen en ze
hoort niet goed meer wat precies
de datum 't nou was. Al flonkerend
en dochterend leeft ze een wereld
van abstracties –zichzelf tot kunstenaar
verheven- en zou 't nooit iemand vergeven
die met harde woorden sprak.

Ze kent enkel het bekende en gaat daarin
nooit te ver: zo blijft de wereld altijd wijds
en kan de illusoire bandeloosheid in al
haar broosheid nog bestaan. Intussen
gaan de zinnen die men wetten
noemt voor haar niet op of onder,
ze beseft zelf immers ook wel
dat ze nog lang niet sterven mag.

Dus blijft ze mensen missen in het
misten van haar hoofd, terwijl ze geduldig
in de verte tuurt en stiekem wel gelooft
dat het vagevuur niet afgelegen ligt.



Enige uitleg: het vage is expres, het hele verhaal slaat namelijk op een vrouw van 91, die ronddwaalt in haar dementie/ouderdom/gekheid en eigenlijk het liefst dood wil, maar de euthanasiewetgeving werkt niet mee (= een grens), want als je al dement/gek bent, mag je dat niet meer zelf beslissen. Dus wacht ze maar af, terwijl ze kinds wordt (al dochterend), niet meer goed hoort, in haar beperkte ruimte in het bejaardentehuis blijft dwalen(ze kent enkel het bekende) (= ook een grens) terwijl ze eigenlijk vrij wilt zijn/zich vrij wilt wanen (illusoire bandeloosheid = geen grenzen)) en zich dus maar overgeeft aan haar gekheid/dementie/kindsheid en zich terugtrekt in een wereld van abstractie/een fantasiewereld waar ze wel de controle heeft (zichzelf tot kunstenaar verheven).

Maar, zoals ik al schreef voordat ik het instuurde, het is niet af, het is niet bijgeschaafd, het is rommelig, kortom, het moet herschreven worden. Maar zonder feedback lukt me dat niet, dus spui uw gal!

Zo, nu ik weet dat het van jou is herken ik dat er ook wel in!
Ik vond het erg moeilijk te lezen maar met je uitleg snap ik ook wel een beetje waarom. ^^

(Maar ik had mezelf beloofd dat ik éérst boodschappen zou gaan doen en dán pas je gedicht uitpluizen!)

Ik had al op je gestemd, dus je weet al wat ik ervan vind. Mooi, maar toch wat te abstract. Ik vind de manier waarop je rijm gebruikt heel leuk (herken het nu ook van je andere gedicht) en eigenlijk is de titel ook heel tof, al had ik het niet begrepen ;)

Dankje.

Ja, die abstractie vind ik passend, maar dat het té is ben ik met jullie eens. Ik weet alleen niet hoe ik dat zou kunnen aanpassen.

Misschien moet je het niet aan willen passen? ik vind hem ook wat vaag, maar niet storend. Sommige gedichten lees ik niet omdat ze wil begrijpen, maar omdat ze een gevoel overbrengen dat me iets doet. En dat doet gedicht absoluut, misschien wel juist door het vage.

Ik wil eigenlijk precies zeggen wat Ave zegt. Ik vind het een erg goed gedicht en nu ik weet dat 91 een leeftijd is, vind ik hem echt echt echt supermooi en het neemt me helemaal mee in de wereld van de rimpels.

Nee, ik vind ook niet dat je het aan moet passen, ik geef het alleen mee als tip voor volgende gedichten, dat je moet opletten dat je het niet té abstract maakt. Dit is een hartstikke mooi gedicht, je hebt ermee gewonnen, niets meer aan doen dus :P

Zo abstract vind ik hem helemaal niet hoor? Vooral nu ik weet waar het over gaat ;)

Dat vind ik echt de allermooiste regels uit het hele gedicht. De rijm, het loopt, de woorden, alles. Je hebt het winnen zeer verdiend (y)

Nou, dit vind ik behoorlijk abstract:
(prachtige zin anders, met die alliteraties en zo, daar niet van)

en het is altijd fijn als een gedicht ook begrepen kan worden zonder een uitleg van te voren, dus dat vind ik niet echt een argument.

Wat zijn jullie lief en lovend! :bloos: Ik vond het echt naar om iets in te zenden zonder er van ook maar één iemand feedback op te hebben gehad. Ik was helemaal van wiebelwiebel-onzeker. Maar een volgende keer zal ik me dus niet op voorhand aanstellen!

@ Vogelvrij: grappig dat je juist die zinnen abstract vind, ik vind ze zelf heel duidelijk, alleen zijn het wat minder voorkomende woorden. :p

Ja, dat illusoire blijf ik iets té vinden, ik weet niet echt goed wat je daarmee bedoelt, geloof ik. Maar bandeloosheid en broosheid (sowieso, alleen op -heid) zijn toch per definitie abstracte begrippen?

Woord: illusoir (bijv. naamw.)
Synoniem van illusoir: bedrieglijk
Synoniem van illusoir: denkbeeldig
Synoniem van illusoir: fantastisch
Synoniem van illusoir: imaginair
Synoniem van illusoir: misleidend

Ja nou ja, ik snap natuurlijk wel dat het een bijvoegelijk naamwoord is van illusie, maar juist daarom is het toch nogal ee abstract woord, het betekent iets dat er niet echt is! ;)

abstractie is op zich niet zo'n probleem, van die grote termen wel, die zijn vaak zo generiek en daarom nietszeggend. Ik denk dat dat is wat VV bedoelt, en anders is het dat wat mij stoort aan dit gedicht, dat verder overigens wel goed is geschreven, zeker in vergelijking met wat ik hier regelmatig lees. Het beeld is niet duidelijk genoeg, niet scherp genoeg beschreven. Zelfs al is het vaag, dan kan nog het beeld wel duidelijk zijn, als je snapt wat ik bedoel.