Mishandeling thuis
 

Hoi iedereen,

ik ben een meisje van 14 jaar en ik heb een vraagje....Ik word thuis heel vaak geslagen door mijn ouders, nooit echt met een reden eigenlijk..Ik vroeg mij af of er meer jongeren zijn die dit meemaken? Ik ben altijd heel bang om naar huis te gaan en ik durf er ook niet echt met iemand over te praten. Ik ben dan bang dat mijn ouders er achter komen.

Ik hoop dat iemand mij kan helpen :(

--> Liefde & Relatie, dat lijkt me een wat geschiktere plek dan Seksualiteit om dit te bespreken.

Er zijn heel veel jongeren die dit meemaken. Ik ben er niet één van maar het is wel belangrijk dat je hulp zoekt daarvoor. Je moet met iemand erover praten, ook al is dat eng. Zoiets kun je namelijk niet in je eentje veranderen. Als je je thuis niet veilig voelt kun je beter ergens anders zijn. Je kunt met de kindertelefoon bellen, die bestaat nog altijd en die kunnen je vast ook advies geven.
Sterkte!

Wat Cherry Springs zegt: je moet hier met iemand over praten, bij voorkeur een volwassen persoon: je huisarts kan een optie zijn, de schoolarts bij jou op school, misschien familieleden waar je je wel op je gemak voelt. Zoals het nu gaat, is het niet goed en daar moet wat aan gedaan worden.

Heb je broers en/of zussen? Worden die net zo behandeld?

Ik zou met de kindertelefoon bellen. Zij kunnen meestal door vragen te stellen er beter achterkomen hoe normaal/abnormaal de situatie is waarin je verkeerd en je over hulpinstanties informeren. Zelf zullen ze niet ingrijpen. Maar hier kun je in ieder geval anoniem je verhaal kwijt en je mag zelf beslissen of je hulp zoekt of niet. Heel vrijblijvend dus, maar je kunt wel je verhaal kwijt.

Alweer die kindertelefoon?

Hier kan ze haar verhaal toch ook kwijt?

Kindertelefoon is gewoon bull

@ On efil: Het klinkt heel cliché, ik weet, maar ik ken nou eenmaal veel mensen die er werken en dan blijkt het toch in een keer niet zo'n bull te zijn als dat Sipke Jan met zijn prethoofd op tv verkondigt dat je daar 'heel goed terecht kunt'. Het is in ieder geval veel mindere bull dan de mensen hier op het forum, die lukraak hun mening er een beetje overheen gooien, terwijl je niet alles weet.

bedankt iedereen..

Ik heb ooit iets gehoord over een vertrouwenspersoon ofzo op school..kennen jullie dat?

Die bedoelde ik ja. Als het goed is, is de informatie van die persoon beschikbaar in de handleiding van school (studiegids, schoolgids, iets dergelijks).

Begin eens met je mentor of klasseleraar. Die is daarvoor.

Of ga praten met een volwassenen die je vertrouwt en waarbij je op je gemak voelt. Een moeder van een vriendin, je favoriete docent, je buurvrouw etc.

Apart dat ze vraagt naar mensen die hetzelfde meemaken en iedereen haar ergens anders naartoe stuurt.

Ja, ik heb het meegemaakt. Tot mijn 17 toen ik uit huis ging. Ik vond het ook niet leuk om thuis te komen en zorgde er vaak voor dat ik moest nablijven zodat ik niet naar huis hoefde. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er met niemand over durft te praten. Dat durfde ik ook niet. Ik was bang dat mijn ouders erachter kwam en dat ik het dan zwaar te verduren zou krijgen. Of dat ik misschien uit huis geplaatst zou worden. En dat wilde ik ook niet. Maar ja, er zijn heel veel mensen die hetzelfde meemaken/meegemaakt hebben. Mensen spreken er alleen niet zo gauw over. Als je wilt praten, stuur maar PM(y)

Ik kan het niet vinden in mijn studiegids...over die vertrouwenspersoon ofzo?

kan iemand me vertellen hoe dat op jullie school gaat..? Ik wil liever niet via mijn mentor doen..vind ik veel te eng. :(

Hm, ik probeer me te herinneren hoe dat in z'n werk ging... Ik ben er eerlijk gezegd nooit zo mee bezig geweest. Misschien dat je Volk (de reactie boven jou) een PM kunt sturen, zij weet wat je meemaakt.

Daarnaast kun je misschien aan een docent die je vertrouwd of aardig vindt vragen hoe je een afspraak kunt maken met de vertrouwenspersoon. In mijn tijd was er één standaard op een dinsdag oid op school, misschien dat dat bij jou ook wel zo is.

Wij hadden op school een zogenaamde 'counselor', een vertrouwenspersoon. Die had een vaste kamer en daar kon je gewoon tijdens schooluren bij aankloppen om een afspraak te maken. Ik vond het in ieder geval heel prettig. Ze geven je een ander perspectief en weten je door te verwijzen naar een juiste hulpinstantie. Ik vond het fijn dat het wat persoonlijker was dan de kindertelefoon. Maar als je dat persoonlijke juist eng vindt, is de kindertelefoon misschien een veilige eerste stap :)

Begin hier maar eens te vertellen, dan wordt de drempel om het tegen een echt persoon te vertellen misschien wat lager. En misschien kunnen je medeforummers vertellen he het er bij hun thuis aan toe gaat, dan kun je jouw situatie vergelijken.

Maarre, hoe gaat dat dan, bij jou thuis? Zijn je ouders nog bij elkaar, hoe is hun huwelijk, heb je broers of zussen, zijn er problemen thuis?

De vertrouwenspersoon staat meestal wel op jouw schoolsite, studiegids o.i.d., en je kan natuurlijk altijd aan een leerkracht vragen naar de vertrouwenspersoon. Verder kan ik de kindertelefoon wel echt aanraden, in ieder geval proberen. Ook zou je aan een goede vriend of vriendin hulp kunnen vragen, iemand die je écht vertrouwt en waar je goed mee kan opschieten.

Als je echt niet durft, kun je altijd hulp vragen op een forum, zoals deze, en je verhaal uitleggen. Maar aangezien wij je niet kennen, en je thuissituatie ook niet zou ik hier pas aan denken als je echt niet durft, omdat wij moeilijker een inschatting kunnen maken.

Ik raad je ook aan het niet via de mentor ofzo te regelen, die mensen zijn er niet voor opgeleid en de verkeerde informatie komt gauw in verkeerde handen. Zelfs decanen zijn soms belachelijk in hoe ze met informatie omgaan. Niet om je af te schrikken, maar ik zou er niet klakkeloos vanuit gaan dat het daar goed terecht komt.

Haaaii schatje!!

Ik denk wel dat je maatregelen moet nemen,.
al helemaal als je er blauwe plekken enz aan overhoudt.
ik zou als ik jou was wel eerst met uiemand op school praten..


dxxx Ben er voor je .
os ik heb ook veel meegemaakt:$:(