mis haar zo
 

beste forumleden,

normaal gesproken, ben ik een vrij nuchter persoon en red ik mijzelf wel in de meeste situaties. mijn vrienden en familie kennen mij op deze manier, daarom vind ik het lastig de volgende situatie en mijn gevoelens met hen te delen. de situatie is als volgt:

mijn vriendin is sinds enkele weken op reis gegaan voor een totaal van 5 maanden. ik wist dit al heel lang en we hebben het zo gezellig gehad, dat ik het allemaal maar een beetje over mij heen liet komen. nu ze weg is, stort opeens alles in elkaar. als ik eerder aangaf, ben ik vrij nuchter, maar schok me kapot door alle emoties die zij los heeft gemaakt door weg te gaan. iedere minuut moet ik aan haar denken en voel ik een grote leegte.

ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, maar dit werkt niet altijd even goed. gelukkig spreken we elkaar via de webcam, maar dit maakt het de volgende uren nog moeilijker voor mij. ik weet echt niet hoe deze situatie aan te pakken. ik ben altijd veel te simpel geweest met dit soort dingen en dacht altijd; gaat zo voorbij, komt wel goed, pech gehad etc. maar de tijd met haar was zo leuk dat mijn gevoelige kant wat meer los is gekomen. nu is dit wel goed misschien, maar weet totaal niet hoe hier mee om te gaan. ik ben in staat naar haar toe te vliegen en hier alles te laten varen.het duurt nog zo lang en zij heeft het er ook lastig mee. ik probeer haar dus niet te veel te laten merken, dat ik haar mis. ben bang dat ze misschien hierdoor minder van haar reis gaat genieten en dat wil ik natuurlijk niet.

we kennen elkaar pas een half jaar, dat maakt 5 maanden nog erger. ze had deze reis al lang gepland. iemand misschien een dergelijke situatie meegemaakt, waarbij je voor lange tijd je vriendin moest missen? hoe ben je hier mee omgegaan?

mvg,

van een niet zo stoere jongen als hijzelf altijd dacht(hoewel daar niets mis mee is)

Afleiding zoeken. Niet continu bezig gaan zijn met dat de ander weg is en dat jij zielig achterblijft. Zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen met vrienden.

Ik weet precies waar je last van hebt. Mijn vriendin is namelijk 7 maand weg. En ik zit in een situatie dat ik niet eens naar haar toe kán vliegen. 't Is wel lang, maar geloof mij maar, zij zit er nu 4 maand, en in het begin had ik het er ook verschrikkelijk moeilijk mee.. Maar ook dat gaat weer over, je moet er gewoon aan wennen dat ze hier even niet is. En je vindt, al klinkt dat misschien nu nog wat vreemd, straks echt wel afleiding. Ik doe bijvoorbeeld, eigenlijk altijd al, ontzettend veel met vrienden, en dat helpt echt. Soms is het zelf zo gezellig dat ik me wel eens afgevraagd heb of ik dát straks niet ga missen als ze thuiskomt. Echt waar, je went eraan, en dan is het ineens allemaal zo erg niet meer, alhoewel je dan ook nog wel 'je eigen momenten' zult hebben. Maar iemand missen is niet erg, want dat bewijst maar weer hoeveel je voor diegene voelt. Het is alleen de manier waarop je met dat 'missen' omgaat.

Sterkte.

Bedankt voor reacties!

@ Malossi: Ja, toch fijn om te horen hoe iemand in een soortgelijke situatie er mee om is gegaan(mee om gaat), bedankt voor je reactie.