De schuld krijgen van iets dat een ander heeft gedaan
 

Heey hebben jullie dat ook wel eens dat je de schuld krijgt van iets dat een ander heeft gedaan

Zeer zelden.

Vroeger kreeg ik wel eens de schuld dat ik begonnen was toen ik met mijn broertje zat te klieren. Dat was natuurlijk niet het geval.

Kan me niet heugen dat dat is voorgekomen. Vroeger zorgde ik er altijd wel voor dat m'n zusje de schuld kreeg :o

Tegenwoordig vrijwel niet, en als ik eens ergens "de schuld van krijg" wat ik niet heb gedaan gaat het vaker om geintjes waar iedereen om kan lachen maar waarvan niemand (op één na) weet van wie ze komen.

Toen ik in groep 6 zat (vroegâh) waren een soort labello's in allerlei verschillende geurtjes helemaal hip. Lipsmackers, geloof ik. Op een dag had een hele groep meisjes hun verzameling op tafel in de klas laten staan, en na de pauze waren ze allemaal weg. Eén iemand keek naar mij, en vervolgens ging het hele clubje er achteraan. Tot op de dag van vandaag verdenk ik de leraar, die had een hekel aan alles wat kinderen leuk vonden (flippo's vond hij ook niets, of verzamelkaartjes, of wat dan ook wat kinderen spaarden). Maar ze zijn nooit teruggevonden. Needless to say: ik had ze niet.

Nee, eigenlijk niet.

Nu niet meer, vroeger wel. Mijn ouders waren nogal geneigd mijn broertjes te geloven omdat ze jonger waren. Tegenwoordig vind ik dat sommige mensen meer naar hun eigen verantwoordelijkheid moeten kijken of beter moeten informeren voordat ze iemand de volle laag geven van iets dat nog maar een mogelijkheid is en niet eens zeker gaat gebeuren.

Kom maar door met leuke anekdotes en die shit, anders wordt het een beetje een saai topic. (y)

Vroeger wel, nu niet meer. Ik was altijd de pineut, aangezien ik de jongste en het meisje was. Dat ging over naarmate mijn zusjes kwamen. Al liet ik het er meestal niet bij zitten en ging ik er fel tegen in, dat ik het echt niet was.

Nu eigenlijk nauwelijks meer.

Nouja, vroeger was ik echt heel sterk voor mijn leeftijd. Ik legde iedereen om, terwijl ik heel klein was en mijn klasgenoten een jaar ouder. Alleen paste ik het soms toe op mijn zusje, en dan begon zij te krijsen, terwijl ik niet hard kneep.
Maar dat had ik wel gedaan, alleen niet zo hard als zij het deed voorkomen.

af en toe

:eek: :D

Nog nooit, geloof ik. Ik werd soms wel verantwoordelijk gehouden voor een ruzie met mn broertje waar ik eigenlijk niet zo veel aan kon doen waar ik dan ''verstandiger op had moeten reageren'' maar de schuld lag dan alsnog bij hem.

Ahh, de welbekende frase "Jij bent ouder, dus je zou beter moeten weten :nono:"

Ja die! Ik had al snel door dat dat nergens op sloeg en ik was heel goed in strategisch oorlog voeren dus meestal overdonderde ik mijn moeder met honderd argumenten en dan won ik alsnog. :D

Oh, daar heb ik wel een verhaal over. In groep acht had je een meisje waar iedereen vrienden mee wilde zijn - laten we haar voor 't gemak Adelinde noemen - behalve ik en mijn basisschoolvriendinnetje, want wij hadden /care. Het was echt absurd. Pauzes werden bijvoorbeeld zo doorgebracht: Adelinde stond in het midden van een kring. Dan zei iemand iets in de richting van, en dit is serieus voorgekomen, "Ik vind dat Adelinde de mooiste haarkleur heeft." De rest zei dan snel: "Ja, ik ook." Vervolgens begon iedereen uiteen te zetten waarom die haarkleur de mooiste ter wereld is en niet een andere. Dat ging zo door tot we naar binnen moesten. For realz.

Met name één zo'n meisje wilde dolgraag aandacht van Adelinde, ze nam iedere dag snoep en knuffelbeesten voor haar mee en schreef gedichten voor haar waarin ze beschreef dat ze vrienden voor 't leven waren enzo. Haar noem ik.. Snoepkind. Adelinde had verder ook nog een beste vriendin, die noem ik Kadaver, want haar mocht ik niet. Hoe dan ook, op een gegeven moment kreeg Adelinde er genoeg van dat iedereen maar zo achter haar aanliep, ofzo, dus wilde ze opeens vriendjes zijn met mij. Ik had zoiets van 'nouja prima', want Adelinde had heel veel katten en dat digde ik op zich wel. Cue de hele klas in rep en roer, want emg Adelinde doet gemeen tegen iedereen behalve tegen mij en mijn vriendinnetje. Wat is er aan de hand! Chaos en verwarring! Met name Kadaver en Snoepkind trokken 't maar zwaar.

Dat ging een paar weken zo door. Toen duidelijk werd dat 't wel zo zou blijven begon iemand opeens bedreigende briefjes achter te laten in de jaszakken van mensen. Die werden dan ondertekend met mijn naam en er stonden dingen op als 'Hoi, ik ga je doodmaken. Groetjes, Paranoide.' Het handschrift was onherkenbaar. Na verloop van tijd begon diegene ook naar mensen te bellen - ook naar mij, trouwens - met een vervormde stem en eenzelfde soort bedreigingen. Diegene stelde zich dan voor als mij, behalve als ze mij belde. Dat waren heel rare gesprekken, want ze begon gewoon met 'Haiii, hoe is het?' en tenzij ik iets vroeg dat op het bedreigverhaal sloeg ging het gewoon als een normaal gesprek tussen vrienden. Behalve dat ze met een rare vervormde stem praatte en behalve dat ik wist dat ze alle andere mensen uit de klas zat te bedreigen met de marteldood. Dus halverwege het gesprek zei ik vaak iets in de richting van 'Waarom bel je me? Je snapt zelf toch ook wel dat ik weet dat ik niet mezelf aan de lijn heb?' en diegene zei dan 'Ja, maar de anderen weten dat niet.' Of ik vroeg wie ze was, waar ze natuurlijk geen antwoord op gaf. Sowieso hing ze vaak op als ik kritische vragen begon te stellen.

Eerst werd dit hele gebeuren niet echt serieus genomen. Ik vond het sowieso ook debiel, alsof ik - als ik al zoiets zou doen - overal m'n eigen naam bij zou zeggen. Maar goed, dit ging wekenlang door, en uiteindelijk geloofde iedereen om de een of andere reden dat ik het ook echt was. "Ja, je schrijft je naam erbij zodat wij júist denken dat het iemand anders is, maar we hebben je door." :') Er viel niet echt tegen te protesteren. Mensen geloofden op den duur ook niet dat ik ook gebeld werd door diegene. Uiteindelijk wilde zo'n beetje niemand meer met me omgaan, en ik vond het als elfjarige behoorlijk vervelend, want hallo. Het was echt overduidelijk dat 't een van Adelindes gekwetste aanhangers was. Maar kinderen zijn retards, dus de klas snapte dat niet zo.

Nouja, uiteindelijk haalde de school onverwacht de politie erbij en moesten we allemaal in zo'n kamertje zitten. De dader gooide toen nog snel stiekem zo'n dreigbriefje onder de tafel, want we werden ook gefouilleerd op 'bewijsmateriaal'. Diegene zat een eindje van me vandaan, dus ik werd gelijk vrijgesproken, voor zo ver ik in de ogen van de politie überhaupt schuldig was aan dit gedoe. Ik weet niet of ze uiteindelijk nog hebben kunnen concluderen wie het was. Ze zeiden wel dat ze 't wisten, en dat het moest ophouden, want anders zou diegene opgepakt worden. Maar volgens mij was het bluf, en anders gewoon een domme zet, want het werd niet bekend gemaakt in de klas. Waardoor uiteindelijk alsnog niemand geloofde dat ik het niet was, behalve mijn vriendinnetje. Het gedoe hield wel op en de orde van Adelinde-en-haar-aanhangers was weer hersteld.

Ik weet tot op de dag van vandaag niet wie 't was. Of nouja, duidelijk Snoepkind of Kadaver, maar welke van de twee?

de tering wat een lang verhaal :D

Zo gaat dat.

apart.

Hmmm... ik was meer het kind dat nooit ergens de schuld van kreeg omdat ik zo "lief" en "stil" was. Ik had al best vroeg door hoe je volwassenen aan je kant moest krijgen.

If you can't stand the reading, stay out of the internet!

Ontopic: ik zou graag ontopic gaan, maar volgens mij kreeg ik voor de rest nooit de schuld van dingen die ik niet gedaan had.

Wat een rotkinderen zeg! :o

Zo een hadden wij er op de basisschool ook. Maar ik kreeg nooit de schuld van wat zij deed, geloof ik. Iemand anders heeft wel een keer mijn schuld gekregen. Want vriendin E was verliefd op jongen B, en I en ik dachten dat B ook wel op E verliefd zou zijn. Dus toen had ik een briefje geschreven dat ik hem op de wc wilde zien, en hij dacht dat E dat had gedaan, dus hij ging. Maar dat was ik en toen vroeg ik, ben je verliefd op E. Nee, zei hij, echt niet. Maar hij dacht dat E dat briefje had geschreven.
:o

holy shit ik heb het helemaal gelezen!

en ik zeg: kadaver.

te lang om fatsoenelijk te kunnen lezen in een paar minuten

Nietes.

:confused: jij doet een kwartier over dat stukje?
het was vast kadaver. En ot: ja, ik las altijd boeken uit de boekenkist, volgens mij was ik de enige die dat echt boeiend vond, in groep 5 en 6 ofzo. En daar werden telkens bladzijden uitgescheurd en aangezien ik de enige lezer was was ik ook de schuldige, natuuuurlijk! :"(

nee maar ik zat op school en dan heb je niet alle tijd om zo'n stuk goed te lezen

Nee, het was Snoepkind. Zoete meisjes zijn vaak het achterbakstste.

:D

Wat heb jij toch altijd mooie verhalen, Paranoide!

Ik heb nooit onterecht de schuld gekregen. Ik krijg vaak genoeg de schuld, maar wel terecht.

Misschien was het Adelinde zelf.

Tsja, heb weleens ergens de schuld van gekregen, maar niets boeiends voor zover ik erop kan komen.

Ik heb, naar ik weet, nog nooit de schuld gekregen van wat ik niet gedaan heb. Integendeel, anderen hebben vaker de schuld gekregen van wat ik gedaan heb dan andersom.

:o :D

Awesome verhaal Para. Ik denk dat het Snoepkind is, want dat soort types dat constant cadeautjes kopen en aandacht vragen zijn geestelijk gewoon ziek en tot de ergste dingen in staat als ze de aandacht ineens niet meer kunnen 'kopen'.

ot:
Ik had op de middelbare school ook zoiets, al was het minder erg:
In de 3e was ik blijven zitten en had in mijn nieuwe klas R. ontmoet. Ik kon het erg goed met 'r vinden en al snel waren we beste vriendinnen. Elke les en elke pauze hingen we samen rond en ook daarna giebelden we als een malle. Op een gegeven moment kreeg R. een vriendje, J, die ik al een paar jaar kende. Ze begon zich te kleden als hem en werd een beetje een standaard altoowtje. Niks mis mee opzich...
Aaaanyway, steeds vaker werden we lastig gevallen door 2 meisjes, Joyce en hangwang. Joyce was blijkbaar vroeger de beste vriendin van R. en kon het niet hebben dat ze nu met mij omging en een 'vieze stinkalto' was geworden. Elke keer riepen ze vanalles naar ons als we langsliepen. Ze lachten ons uit of maakten knorgeluiden naar me, maar het kon me werkelijk geen hol schelen.
Op een gegeven moment kwamen we die dozen tegen op de trap en Joyce en Hangwang gingen ineens tekeer tegen R., wat ik natuurlijk niet pikte, dus ik zei 'doe effe normaal joh, lelijke trol'.
Het geweldige antwoord daarop was "Jij moet helemaal je bek houden, met je maat XXXXL". Ik weer: "Kan wel wezen, maar ik smeer geen make-up op m'n harses. Aan die laag plamuur te zien ben je er een uur mee bezig geweest en je ziet er nog steeds niet uit. De mazzel!"

De dag erna kwam er ineens een docent op me af die even met me moest praten. Blijkbaar had die vuile feeks van een hangwang tegen hem gezegd dat ik haar al maanden aan het pesten was en dat ze er niet meer tegen kon en boehoehuilhuil... Gelukkig had hangwang al een flinke reputatie op school en was die docent ook niet gek, dus hij zei dat als ik iets had gedaan tegen haar dat het dan vast zelfverdediging was geweest, maar dat ik wel op moest passen, want nog zoiets en ik zou iets van straf krijgen. :s

Later was er gelukkig gerechtigheid: Hangwang was van school getrapt, vanwege het beledigen van een leraar en gewoon omdat ze een lelijk kutkind was en toen ik een keer met m'n pa naar de McDrive ging zag ik haar met d'r puistige chagrijnige muil burgers flippen. HA!

Op mijn werk zo vaak. Het is altijd de schuld van de computer, de ict,...

he tofke h :cool:

:eek::eek::eek:

Jezus, leef jij ook nog?

Wat is Tofke tegenwoordig oud hè?:p

... zei Pr0xy.

Wow wat een verhaal Parnoide volgens mij was het snoepkind

Jeez para :D

Ik dend dat het stiekem gewoon Para zelf was.

:D

Right back at ya ;)

Ik: 'NOUHOU Mahonie!!'
Zij: 'Harder, mama hoort je niet :p'

Ik ben met Soija, en denk dat het Adelinde was. :y

ik heb hier heel erg lang om gelachen :D:D:D:D:D

Ik gok dat het snoepkind was. :o

Ik denk eigenlijk ook Adelinde zelf..

Prachtig verhaal Para, daar zou Carry Slee zo een boek over kunnen schrijven :D

Ik denk dat het die vriendin was tbh. Motief: Ze was jaloers omdat je opeens met Adelinde ging optrekken. Eerst was het altijd jullie twee tegen de rest en ineens was je met Adelinde, die voorheen altijd de de grote vijand was. Uiteindelijk was zij toch ook de enige die zij dat ze niet geloofde dat jij het was? En als ik het goed gelezen had was de vriendschap tussen jou en Adelinde op het eind toch weer voorbij dus ze heeft wel haar doel bereikt: het was wederom jij en haar tegen de rest.

en OT: Ik kreeg altijd de schuld van dingen die mijn broer en/of zus hadden gedaan. Das het nadeel van de oudste zijn. :( Ik was zelf ook niet goed in list en bedrog. Omdat ik de oudste was won ik onderlinge conflicten altijd met mijn grotere algemene kennis, of als dat niet hielp gewoon met brute kracht. Helaas waren mijn broer en vooral mijn zus (die de jongste was) beter in het spel van list en bedrog. Mijn zus kon zelfs huilen op commando, dan begon ze ineens te huilen precies op het moment dat mijn moeder binnenkwam en dan kreeg ik natuurlijk de schuld, ondanks dat ik de nagels in mijn arm had staan (seriously wtf is up with that?? Waarom denken alle chicks dat ze fokking Wolverine zijn? Altijd meteen de klauwen uitslaan (n))

ik geef altijd anderen de schuld voor dingen die ik gedaan heb

Ja soms maar dat kwam altijd uit. Nu niet maar als het gebeurt zorg ik wel dat mensen weten dat ik het niet was.