Op plaats van bestemming
 

Ik heb al jaren niet meer gedicht en ineens gisternacht kwam dit eruit, het zal vast aan mijn studentenleven en eeuwige treinreizen liggen.


Op plaats van bestemming


Vroeger bouwde men jarenlang aan een toren,
maar de hemel bereikten zij niet.


ik heb mijn koffer vol van
verstofte stapels roze wolken.
- Ik heb ze zo graag wit gewassen.

Bovendien heb ik een aantal gevallen
sterren bewaard tussen de mottenballen
in twee plastic tassen.

Want ooit had ik zo’n heimelijk verlangen,
de hemel in te lijven, ze daar op te hangen
en dat ik daar dan altijd blijven kon.

Tegenwoordig leef ik tweede klas, en
ik tel de huizen, dromen,
liefdes, levens die voorbij komen
allang niet meer.

Blijkbaar kan je een land doorkruisen
en geen stap verder zijn. Er is altijd
een horizon waaraan alles evenzeer
weer verdwijnt als verschijnt.

Want achter mij geen torens, maar toornen
ruines van wat wellicht had kunnen zijn,
van wat ik heb verloren, en wat is ingestort
tot de brokstukken aan de grond.

“Wij naderen het eindstation.
Zal u bij het verlaten van deze trein
uw bagage niet vergeten”

Ik stap uit en weet,
elk station zal Babel heten.

Wauw. Wat mooi zeg! Origineel, en hele mooie woorden gebruikt. (Y)

Goed gebruik van Babel, erg meeslepend gedicht. Dat van dat witwassen vind ik ook heel goed. Chapeau!

Wów. Echt. Geen ander woord. Wow.

Wat een gedicht! (Y)

Klein dingetje: doorkruisen is met een S! ;)

Bedankt allemaal!
@ Etmakas: Je hebt gelijk! Best slecht, ik wist echt niet dat je dat zo schreef ;) Maar ik heb 'm verbeterd.

Ik voeg me bij wat de rest zegt, mooi! Echter: het is meeslepend, zoals Dingaantouwtje zegt, maar vooral qua inhoud, qua de beelden die het oproept. Qua vorm vind ik het juist nog niet zo heel lekker lopen, ik lees niet zonder moeilijkheden van begin tot eind. Waar dat precies aan ligt vind ik moeilijk te zeggen.
Mottenballen vind ik een verschrikkelijk woord en een verschrikkelijk misplaatst woord, wie heeft die dingen tegenwoordig nog?

Bedankt!
Ik denk dat het komt doordat ik het gedicht zovaak in mijn hoofd heb opgezegd dat het wel loopt,
daar heb ik namelijk vaker last van. Als ik het gedicht over een maand nog eens zou lezen denk ik
dat ik ook niet meer vloeiend zou kunnen lezen. Volgens mij stokt het vooral bij die strofe over "blijkbaar kan je een land.... etc" Denk dat ik die strofe schrap.

Ik was bij mottenballen bang dat het te sinterklaasgerijmd over zou komen, maar ik wilde al wel echt iets in plastic tassen met mottenballen stoppen. (Mensen gebruiken die dingen nog wel, enkel bij kleren die ze bijvoorbeeld maar één keer per jaar dragen en voor die ene gelegenheid dus wel goed moeten blijven) Daarna wilde ik dat het iets zou zijn dat je in de hemel op kon hangen en te maken had met liefde etc, net als de roze wolken. Had ik eerst vallende sterren, maar gevallen sterren vond ik mooier door de dubbele betekenis.
Maar nog maals, als ik te lang met een gedicht bezig ben kan ik er niet meer kritisch naar kijken.
Misschien over een maand vind ik mottenballen wel een erg lelijk woord en bedenk ik er iets anders voor.

In mijn volgende gedicht ga ik sowieso proberen het beter te laten lopen.

Ik had ook mottenballen gebruikt in mijn 2eprijs gedicht :D

Ik vind de eerste twee regels overbodig, ze voegen niks toe en verklappen al aan het begin dat het over Babel gaat. Verder loopt het hier en daar nog niet helemaal zoals Quis al zei, vooral bij de laatste regels van sommige strofe's.

De laatste twee regels zijn daarintegen wel erg sterk en je gebruikt leuke metaforen. Gewoon nog een beetje strenger zijn voor jezelf, dan komt het wel. ;) En het af en toe laten liggen helpt ook, er zijn gedichten die ik pas na een jaar helemaal af heb.

EDIT: en je bent trouwens niet helemaal origineel, ik had al eerder een gedicht gepost dat ook over Babel ging :p maar het is je vergeven ^^

Ik heb je gedicht opgezocht en ik moet zeggen dat ik hem toen ook al wel gelezen heb,
herkende de sprookjesgenocide. Gelukkig is het uiteindelijke idee anders. (mooi gedicht trouwens)
Ik vond het niet erg om babel te verklappen eigenlijk, vond dat hierdoor het begin en einde aansloten.
Zonder de eerste twee regels komt het eind een beetje uit het niets vind je niet?

Ja, daar ben ik het mee eens. Maar ik vind wel dat de eerste twee regels mooier kunnen. "Maar de hemel bereikten zij niet" is wat omslagtig. "Zonder de hemel te bereiken" vind ik denk ik mooier.