psychisch
 

ze zag haar vader kreunend op de bank.
eerst was het alleen pijn maar sinds kort geleden liep hij mank.
dokters keken hem na maar geen dokter wist wat hem mankeerde.
het enige tegen de pijn was een zalf die de dokter hem aansmeerde,
haar vader werd zieker en het meisje had geen moed meer.
om haar vader te zien huilen deed in het diepst van haar hart zeer.
s'nachts droomde zij over hoe haar vaders dood zou zijn.
ze had nachtmerries over lijken ze was ook nog zo klein.

als hij begon te huilen, huile zij met hem mee.
soms kwam hij dronken thuis net uit het cafe.
het enige wat hielp tegen de pijn was de drank.
dan praatte hij met niemand en viel in slaap op de bank.
de volgende ochtend had hij dan nog meer pijn.
het meisje was het zat om zo bezorgd te zijn..
haar hartje was zo klein en teer ze kon het niet meer aan.
ze sloop zachtjes naar beneden en ging voor de bank staan.
ze begon te snikken en pakte papier en een potlood.
en schreef voorzichtig een brief voor hem in het rood :

papa je dacht nooit aan mij alleen aan al jouw pijn.
ik snapte het heus maar ik vond het niet fijn.
je maakt me bezorgt en het duurt veel te lang.
ik wacht al weken op je dood en dat maakt me bang.
dus ik verlos me zelf uit al mijn verdriet.
word niet boos op mij want gemeen bedoelde ik het niet.
xx je dochter.

overal waren agenten de volgende morgen.
het meisje had zich inderdaad verlost uit haar zorgen.
zij moet die avond nog naar ene speciale stichting.
het was voor gestoorde mensen een psychische inrichting.
want niet zichzelf had zij vermoord.
maar ze had hoor zieke vader met een mes door zijn hart geboord.


xx

Het is wel heel... verhalend. Er zit geen enkele vorm van metrum in en het rijm is gemaakt. Het zijn zinnen, maar dan zonder enige vorm van hoofdletters, wat best vreemd is.
Toch vind ik het niet echt slécht. Er zit wel echt een plot in, en dat vind ik best leuk. Ik kan het alleen niet thuisbrengen.