|
Suspense: schrijven in verleden of in tegenwoordige tijd?
Na een opmerking over dat een suspense verhaal (horror/thriller/misdaad) spannender en vloeiender te lezen zou zijn in de verleden tijd, dan wel in de tegenwoordige tijd, ben ik dus mijn boeken collectie beginnen aflopen.
Inderdaad ja, bijna alles is in de verleden tijd geschreven. Selby, Vermeulen, Van Loon, Stine, King, Barker, Koontz,... Allen schrijven ze vanuit een standpunt dat ze terugblikken naar een moment in het verleden. En er zit één uitzondering in. Gentenaar Eddy C Bertin heeft bijna al zijn post 1990 boeken en verhalen in de tegenwoordige geschreven. Goed ja, echte Gentenaren doen graag averechts zou je kunnen zeggen, maar mijn vraag blijft nu wel: Heeft de tijd invloed op de suspense? En zo ja, wat vinden jullie het best: Verleden tijd of tegenwoordige tijd? Ter illustratie post ik hierbij eens de originele (in tegenwoordige tijd geschreven) flaptekst van Bertin zijn Dorstige Schaduwen (1997, wat gaat de tijd toch snel...) en eronder eens mijn herwerking naar de verleden tijd. "Mijn moeder is dood," snikt Valentine. "Door mijn schuld. En daar kan ik niet aan veranderen." Of toch? In een boek van Anton leest ze: het bloed van een vampier kan een bron van lezen zijn voor de doden. Valentina weet waar ze een vampier kan vinden. Ze heeft zijn koude lippen op haar hals gevoeld in haar nachtmerries. Ze grijpt haar kans als ze Huyze Steenveld kan bezoeken, want van die plaats heeft ze gedroomd. Maar zijn de bewoners wel vampiers? Ze wandelen gewoon in de zon... Ze hebben alleen een vreemde witte vlek op hun gezicht. In Huyze Steenveld vindt Valentina een verschrikking die veel erger is dan een vampier. Niets is wat het lijkt. Alsof het huis 's nachts in een andere wereld verandert. Dode dingen dwalen door de gangen en schaduwen maken zich lost van de koude muren. DORSTIGE SCHADUWEN (flaptekst) "Mijn moeder is dood," snikte Valentine. "Door mijn schuld. En daar kan ik niet aan veranderen." Of toch? In een boek van Anton las ze: het bloed van een vampier kan een bron van lezen zijn voor de doden. Valentina wist waar ze een vampier kon vinden. Ze had zijn koude lippen op haar hals gevoeld in haar nachtmerries. Ze greep haar kans toen ze Huyze Steenveld kon bezoeken, want van die plaats had ze gedroomd. Maar waren de bewoners wel vampiers? Ze wandelden gewoon in de zon... Ze hadden alleen een vreemde witte vlek op hun gezicht. In Huyze Steenveld vond Valentina een verschrikking die veel erger was dan een vampier. Niets was wat het leek. Alsof het huis 's nachts in een andere wereld veranderde. Dode dingen dwaalden door de gangen en schaduwen maakten zich lost van de koude muren. Wat is jullie tijdsvoorkeur voor spanningslectuur? |
Ik heb er nog geen uren over negadacht maar ik denk (en dat staat verder los van het genre, want dat weet ik echt even niet zo snel) dat ik tegenwoordige tijd vooral prettig vind als het vanuit een ik-perspectief is. Hoewel dat, als ik er bij stil sta, niet heel logisch is want dan zou iemand ter plekke vertellen wat hij aan het doen is :confused:. En toch heb ik het idee dat ik het dan het mooiste vind passen.
Maar eigenlijk vind ik dat je het echt zelf moet weten. Kijk naar wat jij zelf het beste vindt passen bij je tekst (inderdaad misschien even een hoofdstukje in allebei de tijden zetten en kijken wat jou het meest aanspreekt). Sowieso stoorde het mij in de reactie van diegene nogal dat hij (of zij? Volgens mij was het een hij) bij al zijn opmerkingen deed alsof dat regels waren die je moet naleven om geen nekschot te krijgen. Dat is natuurlijk onzin en behoorlijk ongenuanceerd. |
Citaat:
Maar ik zit dus verveeld met de tijdskeuze... Naar mijn gevoel draait het iets beter in de tegenwoordige tijd, maar ik denk wel vaker over zaken compleet anders dan de meerderheid van de wereld. Hmmm, vervelend... |
ik vind zelf voor angst (genre angst, dus veel drama enzo) de tt prettiger werken, gecombineerd met flashbacks om het verhaal vast te houden. eerste persoon in de tt is wat ik voor mijn verhalen gebruik om spanning vast te houden en om te zorgen dat de lezer ook niet meer weet dan wat de hoofdpersoon weet en zo dus de lezer vast te houden tot het einde (zowel het einde van het verhaal als het einde van het hoofdstuk).
Dit heeft ook mijn voorkeur als ik verhalen lees. |
Een Ik personage heeft heel veel voordelen wat de spanning betreft, maar ook één heel vervelend nadeel:
Je hebt slechts één informatiestroom eventueel aangevuld met wat via kunstgrepen in flashbacks of in dromen wordt beleefd. Je kan dus niet zomaar even naar een ander personage springen of elementen toeovegen die het hoofdpersoon nog niet weet. Dus het vraagt soms wat behendigheid van d schrijver. ;) Ik als kleine amateur verkies eerder een 'short 3rd person view' waarbij je dus als het ware telkens van over de schouder van een van de personages meekijkt en je ook bepaalde van zijn gedachten te lezen krijgt. Dat heeft mij iets meer vrijheid in mijn verhaal vind ik. ;) |
ik tackle het nadeel door een vast (dit verhaal 4) aantal mensen het verhaal te laten vertellen, ieder in zijn/haar eigen hoofdstukken. Maar dit gaat dan over een verhaal van 60+ hoofdstukken, en geeft heel erg een sfeer door het van verschillende hoeken te bekijken.
|
Verleden tijd. Vreselijk om boeken in de TT te lezen, moet daar altijd heel erg aan wennen.
Ik kan ook absoluut zelf niet in de TT schrijven, ik ga automatisch terug na een tijdje en dát leest pas echt irritant. |
Dat hangt helemaal van de schrijver af. Iemand die er goed in is, zal dit in beide tijden doen. Je kan zelfs vormen bedenken waarbij je tussen de tijden heen en weer stuitert (is heel verwarrend, maar kan helpen).
|
Citaat:
Verhaal loopt dan in TT, en de flashbacks duiken dan in VT in het verhaal op. ;) |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 03:40. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.