Filosofie Schopenhauer
 

Ik kwam op internet het volgende stuk tekst tegen van Schopenhauer.

Volgens het realisme zou de wereld zoals wij haar kennen ook onafhankelijk van dat kennen bestaan. Laten we er nu eens alle kennende wezens uit weghalen en dus alleen de anorganische en vegetabilische natuur overlaten. Rotsen, bomen en beken blijven bestaan, evenals de blauwe hemel. Laten we nu eens een kennend wezen in de wereld zetten. Het gevolg is dat die wereld zich nog een keer manifesteert, namelijk in het brein van dat kennend wezen. Bij die eerste wereld heeft zich dus een tweede gevoegd, die hoewel ze volledig gescheiden is van die eerste, erop lijkt als de ene druppel water op de andere. Ik denk dat dit alles bij nader inzien absurd genoeg klink en daardoor tot de overtuiging leidt, dat die absoluut objectieve wereld buiten het hoofd, onafhankelijk ervan en voorafgaand aan alle kennis, een wereld die wij in eerste instantie meenden te hebben gedacht, geen andere is dan de tweede, de subjectief gekende wereld van de voorstelling, de enige wereld die wij werkelijk kunnen denken.

Kan iemand mij misschien uitleggen wat hij hiermee bedoelt? Zegt hij dus dat er 2 werkelijkheden zijn? Of juist dat er maar 1 werkelijkheid is de werkelijkheid van de ideeën?

volgens mij zegt hij dat er maar 1 wereld/werkelijkheid is(en de redenering daarvoor komt ongeveer neer op occam's razorblade)

Elk mens is subjectief. Het stukje komt feitelijk op hetzelfde neer als wat ze bij NLP noemen 'the map is not the territory'.

Objectief kan je zeggen: Dit geluid is 80 decibel.
Dat zou in de wereld zo zijn waar geen kennende wezens zijn.

Maar als ie er wel zijn, op de wereld waar 80 decibel is krijg je het volgende:
Wezen 1; keihard geluid
Wezen 2; hoort nog steeds niks, is doof
Wezen 3; lekker deuntje

Er is 1 wereld, maar voor elk van deze drie wezens komt deze zelfde wereld anders over. Hij wordt anders ervaren, of beleefd.

Ooit een discussie gehad met iemand of iets donkerblauw was of zwart? Paars of rood? Paars of roze? Het feit blijft; het is maar 1 kleur waar jij met de ander naar keek. Maar beide zien iets anders!


Je neemt dingen waar zoals je doet, dat komt door je zintuigen, je ziet ze, je hoort ze, je voelt ze. Iedereen neemt dezelfde rotsen, watervallen, hemel en bomen weer, maar iedereen beleeft het in zijn eigen wereld; die 1 vind het mooi, de ander niet. De 1 vind het prettig, de andere niet.

Onze douch staat hier soms op 45 graden celcius. Dat is zo. Ik vind dat heet, mijn vader vind het lekker.
ELK MENS, heeft interpentaties van iets. Het zijn niet je ogen die iets zien, niet je huid die iets voelt, het zijn je hersenen. Een rode bal kan opzich een rode stip zijn, teken je er een landschap omheen kan het een ondergaande zon zijn, teken je er een fruitmand bij dan is het een appel. Terwijl het diezelfde rode circel is.

Zoals NaamInGebruik al zegt: Alle dingen zijn slechts verschijningen en worden pas door het verstand geordend (dus een eigen interpretatie op ruimtelijk, tijdelijk, causaal en causatief gebied) waardoor de werkelijkheid door iedereen op een andere manier (kan) worden gezien. Hij zag de wereld dan ook als een voorstelling van allerlei zaken. Een object kon daarom ook alleen bestaan met een subject die het ''zag''.