Fin de Siecle
 

Fin de Siecle

Is er troost
in een lucht, wolken,
vlakke akkers en
windmolens

als deze zich ver-
wijderen, verwijden
van je blik en lijnzaam
aan je voorbij gaan

zoals ook andere
zaken zich langzaam
onttrekken aan
het zicht en je je opeens

in een vreemd landschap bevindt?

Is er dan genoegdoening
in wat zich als nieuw
aandient, een verte
die leeg en

schijnbaar eeuwig is?

Een blindzijn omvat mij.
Ik leef in tijdelijkheid.

Ik denk dat bevindt met dt moet!

Dat denk ik ook!

Het leest nogal stroef, met al die korte regeltjes, en ik begrijp dat je iets wilde doen met 'ver' bij 'verwijderen', maar het werkt niet echt goed, omdat je het anders uitspreekt. Maar verder vind ik dat wel een leuke strofe, met al die 'ij''s, typisch Nederlandse klank, leuk om die zo veel terug te laten komen.

Ik vind het mooi, maar niet echt baanbrekend, tenenkrommend etc. Je hebt iets heel mooi beschreven vind ik, maar er niet echt méér in gestopt dan dat. Verder vind ik ook dat er wat veelvuldig wordt afgebroken en ik wist niet meer goed wat je titel betekende, dus heb ik hem gegoogled.

Maar nu snap ik nog steeds de samenhang tussen je gedicht en de titel niet, ik ging er vanuit dat Fin de Siecle (einde van de eeuwwisseling ,zover kwam ik nog wel) iets te maken had met de Nederlandse schilderkunst, waarbij je hele grote luchten hebt en een uitgestrekt landschap e.d. Maar dit heeft volgens google niks te maken met Fin de Siecle?

Verder; zag ik dus inderdaad in je gedicht zo'n soort schilderij voor me, dat vond ik mooi neer gezet.

Dit is inderdaad een grove versie, dat hebben jullie goed gemerkt. Ik wist niet helemaal hoe ik er mee verder moest, maar zie nu de zwakke punten wel. Zodra ik een betere versie heb post ik hem wel.