Vriendin bang voor honden; heb zelf hond
 

Ik zal het kort en bondig houden: ik heb sinds kort een nieuw vriendinnetje met een ongelooflijke hondenangst.

Naar het park gaan of plekken met veel grasvelden is uit den boze omdat daar 'weleens honden zouden kunnen zijn'. Zelfs bij kleine keffertjes is haar angst al aanwezig en die groeit samen met het formaat van de hond (in vergelijking: we moesten een straat omlopen omdat er een vrouw met een (aangelijnde) jack russell liep). Ze is nog niet bij mij thuis geweest (ken haar pas 2 weken en ben altijd naar haar gegaan) en weet ook niet dat ik een hond heb. Nu is mijn hond natuurlijk superlief en zou nog geen vlieg kwaad doen, maar dat zal er niet zo 1-2-3 ingaan denk ik. Nu is er nog een probleem...

Het is een uit de kluiten gewassen Engelse Mastiff met een schofthoogte van 90cm en een gewicht van over de 120 kilo, als ik met hem wandel krijg ik ook regelmatig opmerkingen over Beer zijn formaat ("heb je daar een zadel voor?"/"hier mag je geen paarden uitlaten"), netjes voorstellen gaat dus niet werken denk ik zo.

Beer gaat natuurlijk niet weg, maar ik wil haar ook niet kwijt. Heeft iemand ideeën?

Wat je kumt proberen, is Beer in een afgesloten ruimte bij jou thuis laten zitten, t liefste een met een raam in de deur ofzo, zodat zij hem eerst eens goed en rustig kan bekijken. Let erop dat hij dan niet zelf de deur open kan maken zodat zij ineens word besprongen door hem. Verder zou t fijn zijn als Beer -leuke naam voor zo'n grote hond trouwens!- rustig is, bijvoorbeeld als hij ligt te slapen. Dan is hij rustig en kan zij aan hem wennen. Doe dit een aantal keer en wanneer ze rustig gewend is aan het idee dat jij een hond hebt en dat die nou eenmaal bij je hoort, haal hem er dan eens bij, in dezelfde ruimte. Ook hier weer moet hij rustig zijn, bijvoorbeeld in zijn mand liggen en zij op de bank zitten. Bouw dit op, door te beginnen met een half uurtje in dezelfde ruimte. Geef haar de ruimte om bang te zijn. Ik ga er voor t gemak even vanut dat je Beer goed onder controle hebt, en laat haar dat ook merken. Laat haar zijn dat jij de baas bent over de hond en dat hij goed naar je luistert. Toon geen minachting voor haar angsten, laat haar bang zijn, maar laat tegelijkertijd zien dat jij de baas bent en dat Beer echt niet eng is:) succes ermee, laat weten hoe t afloopt!

wat SA zegt :)

Ja. Ik heb zelf ook echt een tamelijk erge hondenfobie, maar als ik een hond een beetje leer kennen gaat het al een stuk beter. Sowieso zou ik haar wel vertellen dat je een hond hebt, je kan het moeilijk verborgen houden :p

Ja, sowieso aan haar vertellen dat ze een hond heeft, maar tegelijkertijd ook duidelijk maken dat ze heus niet meteen met hem in één kamer hoeft te zitten. Ik hoop althans dat je een mogelijkheid hebt om die hond in een andere kamer te zetten als je haar een keer bij je thuis uitnodigt? Ik heb zelf een hondenfobie gehad, die pas is overgegaan nadat wij zelf een hond kregen, dus je hoeft niet direct de moed op te geven, maar een Mastiff is wel... echt heel groot & eng, dus je moet ook wel haar angsten serieus nemen, begrijpen dat zo'n groot beest angst aan kan jagen. Dus nou ja, eerst moet je die twee maar niet in dezelfde ruimte laten, later kun je dit wel doen, maar Beer bijvoorbeeld aangelijnd houden, zodat ze zeker weet dat hij niet naar haar toe kan. En misschien samen eens uitlaten, dan zit hij ook vast (hoop ik toch :|) en zo kan ze wat aan hem gewend raken.

Of dumpen, lekker handig zo'n vriendinnetje, vooral als de zomer eraan komt :o

http://www.thebandfrom.com/wp-conten...sh-mastiff.jpg

wicked, waar koop je zo'n hond? :D

Beer luistert natuurlijk altijd naar mij, kan bij wijze van spreken een biefstuk weggooien en hem dan terugroepen vlak voordat hij het opeet. Maar goed, de angst is als irreëel dus ik denk niet dat dit heel veel zal uitmaken. Ook weet ik niet hoe ze reageert op het formaat van Beer, aangezien ze al flipt van een jack russell.

Ik zal eens kijken of dit lukt, moet sowieso ten eerste nog vertellen dat ik een hond heb.

Ja, hij gaat sowieso even in een andere kamer. Als ik hem uitlaat is hij ook aangelijnd, behalve op bepaalde plekken waar hij los mag lopen.

Van dat formaat idd. :D

Ik was vroeger ook heel bang voor honden, vond het niet erg om 2 blokken om te lopen omdat er ergens een hond stond. En als zij net zo bang is als ik was zal het echt niet helpen dat hij in een andere kamer zit, al helemaal niet met een raampje erbij! Wat bij mij hielp was zelf een hond hebben, vanaf pup dan. Natuurlijk is het niet handig om een vriendin waar je net mee samen bent een pup te geven. Maar misschien kan je haar wel naar een nestje brengen (zonder moeder) pasgeboren pups lijken nog helemaal niet op honden. En haar mee laten maken hoe die honden dan groeien en reageren. Op een gegeven moment gaat ze dan vanzelf met honden om en zal de schrik er minder in zitten. Hoewel dan nog steeds de kans bestaat dat ze voor de meeste honden bang is ziet ze dan wel in dat niet elke hond hetzelfde is. En dan zou je haar rustig kunnen introduceren met jou hond.

Haha, na 2 weken je vriendin melden dat je een hondje hebt.... En dan met dat apparaat aan komen zetten :D

Succes

haha idd ik wil echt weten hoe het af loopt :D

is de hond ongeveer zo groot?
http://snorable.typepad.com/snorable...nt_mastiff.jpg

want dan kan het nog wel ff duren voor ze van die fobie af is :P

zo'n grote hond heeft natuurlijk wel een groter schok-effect, maar uiteindelijk zijn ze ook veel goedmoediger and voorspelbaarder, dus als je zorgt dat je vriendin die hond wat leer kennen...(moet ze dus wel eerst die drempel om 'm te leren kennen over)
ik zou denk ik ook eerder op zo'n hond af durven stappen en aiien(nou ja, eerder figuurlijk op af stappen dan, letterlijk op afstappen schijnt niet zo goed te zijn bij honden) dan op een klein hondje als een jack-russel, aangezien die vaker vals zijn
maar ik heb dan wel enige kennis van honden en ben met honden opgegroed

ehm, het probleem is, als een dier het in zijn bol krijgt (en dat is nooit 100% voorspelbaar) dat je een jack russel zonder enige moeite alle hoeken van de kamer kan laten zien. Met een Mastiff is dat wat lastiger

haha oei succes

Ja, dat is wel zo, maar toch vind ik kleine hondjes vaak enger dan grote. Ik word altijd nogal zenuwachtig van dat gekef en gedrentel, terwijl grote honden vaak gewoon ergens liggen en een gigantisch hobbelig vloerkleed nadoen. Denk dat meer mensen dat hebben, kleine hondjes zijn veelal veel onvoorspelbaarder.

Hm, dat Volk en ik allebei van onze hondenfobie zijn afgekomen door zelf een hond te nemen, voorspelt eigenlijk niet veel goeds, als dat het enige is dat werkt, heeft Armoed nog een lange weg te gaan...

gigantisch hobbelig vloerkleed :D

maar het is wel zo. grotere honden bewegen vaak rustiger en zijn niet de hele dag zo actief zoals die kleine hondjes.

beiden soorten en honden vind ik wel leuk maar grote honden (tot in zekere grootte) zijn toch wel relaxter als je het mij vraagt. bij zo'n klein hondje moet je steeds kijken of je er niet op gaat staan :P.

Ik heb zelf ook een ontzettende hondenfobie en een van m'n beste vrienden wil een (grote) hond. Hij heeft ook af en toe opgepast. We hebben geprobeerd om zoveel mogelijk ergens anders samen te komen. En als ik bij hem thuis was, rende de hond vaak maar kort vrij rond. En als de hond uitgelaten moest worden, heeft die vriend hem zoveel mogelijk bezig gehouden zodat de hond mij niet zoveel aandacht gaf.

Wel even een waarschuwing: voor mij zou dit reden kunnen zijn om het uit te maken, dus denk goed na over eventuele mogelijkheden haar tegemoet te komen en heb vooral veel begrip voor haar angst. Dat begrip is voor haar echt heel erg belangrijk, omdat ze haar angst waarschijnlijk niet goed kan uitleggen. Terwijl het er wel degelijk zit. Erken het dus.

Even een update: het is uit. Ik denk niet dat ik hoef te vertellen waarom, hehe. Het ging gewoon niet samen en als ik dan zie hoe ze vol afschuw (want dat zat er ook bij, het was niet alleen angst) naar Beer kijkt (op 20 meter afstand) terwijl die dolenthousiast is om haar te zien dan gaat er toch iets borrelen. Ik zou er ook geen vrede mee gehad hebben, ben ik zojuist achtergekomen.

Trouwens een leuk exemplaar gevonden op youtube wat vergelijkbaar is qua geduld/goedheid :D (deze is wel een stuk kleiner).

http://www.youtube.com/watch?v=ljPFsoPA3-A

Nou ja, suf zeg.... :s Als ze zo bang is, zou ze daar sowieso hulp bij moeten zoeken want je woont in een land waar je op iedere straathoek een hond kunt tegen komen.

Eigenlijk zouden ze op de basisschool standaard kinderen ook met dieren moeten leren om gaan, dat zou echt veel schelen... zeker omdat de meeste bange kinderen dat volgens mij zijn omdat die ouders meteen hysterisch reageren als er een hond in de buurt komt :rolleyes:.

Lullig voor je, maar als ze echt met afschuw naar je hond keek en jij wel van dieren houdt... dan lijkt me dat je toch niet helemaal op een lijn zit ;).

Zou echt niks uithalen. De meeste mensen zijn niet bang omdat hun ouders hysterisch deden of omdat ze nooit contact hadden met dieren of niet van dieren houden.

Wat moet het heerlijk zijn dat jij de wijsheid in pacht hebt! *O*

Mijn ervaring is dat wel, en het zou zeker wel nuttig zijn om kinderen te onderwijzen. Ik heb zoveel angstige kinderen begeleid, als je daar verder niet teveel op in speelt, staan ze voor je het weet allerlei dieren te vertroetelen, maar als ouders ze er meteen bij weg halen, dan helpt dat niet. Het is denk ik vooral het onbekende waar kinderen bang voor zijn, dus als ze weten hoe een dier in elkaar zit en hoe ze er het beste mee om kunnen gaan, kan dat nooit verkeerd zijn.

Denk jij echt dat het meestal de ouders zijn die hysterisch reageren als ze een hond zien? Over het algemeen zijn het juist de ouders die keer op keer zeggen dat je er niet bang voor hoeft te zijn. Het zijn de ouders die laten zien dat je zo'n beest gewoon kunt aaien. Het zijn de ouders die kinderen met dieren om laten gaan. Ik vind ook niet dat de juf moet stoppen met rekenen en taal geven zodat kinderen even met een hond kunnen spelen.

Ik zie het geregeld gebeuren dat kinderen door de ouders bang gemaakt worden of dat kinderen niet over hun angst heen komen omdat ouders teveel mee gaan in de angst van het kind. Het is niet voor niets dat bijna alle allochtone kinderen bang zijn voor honden en een autochtoon kind haast nooit, dat zit niet in de genen, dat komt puur door opvoeding. Maar jij bent geloof ik een beetje overgevoelig wat dit onderwerp betreft omdat jij je hondenangst blijkbaar helemaal op eigen kracht ontwikkeld hebt. Ik zeg ook niet dat het voor iedereen geldt, ik zeg alleen dat het zeker zou helpen om kinderen kennis te verschaffen.

Ik heb het niet zelf ontwikkeld, er zijn meerdere keren rotweilers achter me aan gestuurd omdat de buurman boos was omdat zijn honden niet in onze tuin mochten poepen. Ik ben vroeger meegegaan naar van die therapieen waar allemaal ouders bijeenkwamen met kinderen die bang waren voor honden. En dat waren allemaal nederlanders die een kind hadden met een fobie. Maar jij denkt dus dat bijna alle allochtone kinderen bang zijn voor honden? Dat vind ik wel heel bevooroordeeld. Er zullen er wel een aantal zijn, maar om te stellen dat het er bijna allemaal zijn...

Ik dacht wel dat je over mijn generalisatie zou vallen, maar mijn constatering is toch echt dat het percentage allochtone kindjes dat bang is voor mijn honden, veeeeel hoger is dan het percentage autochtone kindjes. Dat is niet bevooroordeeld, dat is een zuivere constatering.

Heel vervelend dat jij zo'n nare ervaring hebt, en natuurlijk zijn er ook kinderen die angstig zijn door een slechte ervaring of die het zelf ontwikkelen, feit blijft dat een heleboel kinderen (die dus bang zijn omdat ze leren dat honden eng zijn of die bang zijn omdat ze het niet kennen) niet of minder bang zouden zijn als ze het gedrag van een hond beter leren begrijpen en voorspellen. Daarmee zeg ik toch niet iets heel raars?

Waarom moet het per se verholpen worden? Is het zo'n groot probleem? Sommige mensen zijn bang voor spinnen, terwijl daar ook geen reden voor is. Moeten we die mensen alles over spinnen gaan leren? Moeten we ons tot doel stellen dat ze daar niet meer bang voor hoeven te zijn? Het hele probleem van angst is nu gewoon dat je er zoveel rationeels over kan zeggen als je wil, het zal waarschijnlijk maar weinig helpen omdat het een gevoelskwestie is die niet uit te leggen is. Sommige mensen vinden honden leuk, anderen niet. Sommigen halen zo een spin weg, anderen krijgen er nachtmerries van. So what? Het is nu niet bepaald zo dat mensen met een fobie niet kunnen functioneren in de maatschappij.

Nou ja, als je relaties er dus blijkbaar op stuk lopen.... en een angst voor honden lijkt mij, in Nederland, nogal vervelend. Bovendien zijn praktisch alle fobieen in een week tijd op te lossen (althans, dat zeiden de experts bij animal planet). Natuurlijk hoeft het niet, maar als je het uit gaat maken met je vriend omdat hij een hond heeft... nou ja, lijkt me voor jezelf toch ook erg vervelend.

Bij mij is het in het dagelijkse leven niet zo'n punt, want ik durf honden wel te passeren. Het gaat pas een rol spelen als een goede vriend of vriendin er een wil. Iedereen heeft een bepaald ideaalbeeld van zijn of haar leven, en als 2 ideaalbeelden in een relatie met elkaar conflicteren en niemand wil water bij de wijn doen, dan houdt het op. Ik zou daar in het geval van honden vrede mee kunnen hebben. Dat komt omdat ik van mezelf weet dat ik dit belangrijk vind in een relatie en dus al heel snel erachter probeer te komen hoe de ander er over denkt. Dan stap je er ook makkelijker weer uit, omdat je samen nog niet zo'n groot verleden hebt opgebouwd.

Maar het zou toch prettig zijn als je niet meer bang hoefde te zijn? Nou ja, ik ben ook niet objectief want ik kan me een leven zonder honden juist niet voorstellen maar het lijkt mij zoveel leuker en fijner als je geen angst hoeft te hebben en zelfs kunt ervaren hoeveel plezier een hond kan brengen. Ik kan het me gewoon echt niet voorstellen, misschien maakt dat de conversatie moeilijk :p.

ik vind het vaak ook een beeeeeeetje overdreven. Angst voor honden, angst voor katten, angst voor bellen, noem maar op en er is een angst voor te verzinnen.

Als het zelfs al ten koste van een relatie moet gaan, dan snap ik niet zo'n meisje niet naar een psych gaat, om zich te laten behandelen. Tegen die angst, of tegen aanstelleritis.

Maar er staat toch nergens dat t is uitgegaan vanwege die hond? T heeft wel meegespeeld, maar er staat toch nergens aangegeven 'zij kon niet met Beer door een deur dus heb ik t uitgemaakt'? En voor mevrouw Lul, mag ik vragen waar je je constatering dat allochtone kindjes banger zijn voor honden op baseert? Is dat alleen op je eigen ervaring? Ben wel benieuwd :) en mijn excuses voor t ontbreken van enters, daar doet mijn foon niet aan...

Het staat er misschien niet met zoveel woorden, maar volgens mij probeerde de TS wel degelijk duidelijk te maken dat het uit is gegaan door de hond, toch? :confused:

En zoals ik al schreef, is het puur mijn constatering dat allochtone kinderen veel vaker angstig reageren als ik met een hond over straat loop, dan autochtone kinderen. Mijn broer en schoonzus hebben overigens dezelfde ervaring. Het is echt zo dat allochtone kindjes (en ook grote, stoere jongens trouwens, haha :D) vrijwel altijd wegduiken/beginnen te rennen als ik met een hond voorbij kom. Bij autochtone kindjes heb ik dat echt zelden. Dus dat is inderdaad puur mijn ervaring (dat schreef ik volgens mij overigens direct al, toch?) maar ik vind het ook wel logisch verklaarbaar aangezien autochtone ouders gewend zijn met honden als huisdieren samen te leven en veel allochtone ouders (eerste generatie dan) dat veel minder vaak gewend zijn. Maar dat haalde ik alleen aan om aan te geven dat gewenning/opvoeding/gewoonte volgens mij een grote rol speelt in het wel of niet angstig reageren op honden.

Ik zie nu dat ik inderdaad niet heel duidelijk had geschreven dat dat op mijn ervaring gebaseert is (dat dacht ik gedaan te hebben door te stellen dat het een observatie is, maar dat is inderdaad niet super duidelijk).

Laatst liep er één van dat formaat hier door de huiskamer, ik moest me inhouden om niet voor 'm te knielen. Ook nog een ruige haardos. 't Is moeilijk om geen ontzag te hebben voor die beesten. :P

Ik kan het met Mevrouw Lul eens zijn dat allochtone kinderen vaker banger zijn voor honden dan autochtone kinderen. Dat je dan alleen maar autochtone kinderen ziet op cursussen om van hondenangst af te komen, ligt dus ook aan de cultuur :)

Om even te generaliseren: veel allochtonen zien een hond niet als huisdier zoals wij een hond zien. Ze hebben een hond vaak als waakdier, ofwel inbraakalarm. Die honden zijn ook wat aggressiever aangelegd en leven dus ook vaak buiten/in de tuin. Bovendien is het in sommige culturen ook gebruikelijk om honden met elkaar te laten vechten (voor geld). Vaak gaat het hier om pitbulls en rottweilers.

Allochtone kinderen zijn dus niet opgegroeid met het idee dat een hond een huisdier is, maar juist dat een hond waaks is. Ze zullen dus ook sneller een rondje omlopen als ze een hond tegenkomen. Dit is ook meteen de reden dat je niet veel allochtonen ziet op een hondenangst cursus: omdat zij dit niet zien als een probleem.

Ja maar het is toch bizar dat jij een onredelijke angst als ideaalbeeld ziet :confused:

En @angstigheid-discussie: ik zou niet weten hoe het met allochtone en autochtone kinderen zit, maar als ik de mensen om me heen zie die schrikkerig danwel bang zijn met honden, dan zijn dit mensen die geen honden om zich heen hebben gehad bij het opgroeien en dan vervolgens bijvoorbeeld een ervaring hebben gehad als Volk, waardoor ze nog banger zijn geworden. Iedereen is wel eens begromd of gebeten of achternagezeten door een hond, lijkt mij, maar lang niet iedereen ontwikkelt daar een fobie uit.

Oftewel, ik denk dat wat Mevrouw Lul zegt wel degelijk kan helpen, misschien niet bij de echte fobieen, maar veel kinderen hebben nog geen fobie, die zijn alleen maar bang (wat makkelijk te verhelpen is door een vriendelijke en rustige hond te leren kennen en hier regelmatig mee om te gaan) en ontwikkelen een fobie juist als ze opgroeien zonder positief contact met dieren. Sowieso denk ik dat vrijwel alle kinderen het superleuk zouden vinden als ze 'dierenles' krijgen op de basisschool, en ik denk dat het ook geen kwaad kan. Maar dat raakt misschien wel een beetje offtopic :P

Freyja: Ik ben niet echt 'opgegroeid met honden', maar ook nooit achternagezeten. Toch ben ik al sinds ik heel erg klein ben heel erg bang voor honden.
Met katten ben ik ook niet opgegroeid - mijn vader is allergisch - maar vaak genoeg gebeten en gekrabd. Toch ben ik daar niet bang voor.

Nou ja je hoeft natuurlijk ook geen nare ervaring te hebben, maar het zit er wel vaak achter. Maar ik snap in hemelsnaam niet hoe je dan zo bang kunt zijn, dan heb je het jezelf echt lopen aanpraten ofzo? :o

Daardoor is het wel uitgegaan.

Verder snap ik angst voor honden ook niet zo, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik vroeger een hond op de kamer kreeg (een Yorkshire) omdat ik bang was om alleen in een donkere kamer te slapen.

Ik ben het eens met mevrouw Lul, dat een soort dierenles op de basisschool heel nuttig kan zijn. Om angsten te voorkomen en om geweld tegen dieren te voorkomen. Ik denk niet dat er daardoor nooit meer iemand bang zal zijn voor een hond of een ander dier, maar je weet een beetje beter wat je kunt verwachten. Ze leren je dan (in mijn ideaalbeeld) ook hoe een dier naar jou toe communiceert, waardoor je weet wanneer je beter even een stapje acheruit kan doen en wanneer je erheen kunt gaan om te aaien en te knuffelen. Dat zal waarschijnlijk ook het aantal incidenten met dieren verminderen.
Ook lijkt het mij veel handiger en praktischer om niet bang te zijn voor honden dan er wel bang voor te zijn...

Nee, mijn ideaalbeeld is gewoon geen hond in huis.

Ik ben ook niet echt gek op honden. Voor erg drukke honden ben ik best bang. Ik wil dan ook nooit een hond in mijn huis. Als mijn vriend een hond zou hebben zou ik echter wel proberen om daar een band mee op te bouwen, want huisdieren zijn meestal erg belangrijk voor de eigenaar.

Ik snap alleen niet zo goed dat je niet verteld hebt dat je een hond hebt. Ik zou het niet echt leuk vinden als ik iemand vertel ergens heel erg bang voor te zijn en er dan weken later achterkom dat ik bij diegene geconfronteerd ga worden met die angst. Ik denk dat je het haar het beste kunt vertellen zodat ze aan het idee kan wennen voor je haar daadwerkelijk met je hond confronteert.

Tja, mijn ideaalbeeld is ultieme heerser van het universum zijn, maar soms zul je moeten accepteren dat de zaken niet exact zijn zoals jij ze wil hebben en is het misschien beter om bepaalde ongemakken te accepteren c.q. te overwinnen.

Laat dat lekker aan de ouders over.

Ze mogen aan dit soort dingen echt wel meer tijd besteden.

Vind je dat het een taak van het onderwijs is? Dus minder tijd besteden aan taal/rekenen/sociale vaardigheden om tijd vrij te maken om te leren omgaan met dieren? En welke dieren 'doe' je dan wel en welke niet?

Scholen hebben altijd projecten die tijd wegnemen van de gebruikelijke stof. Wij hadden in ieder geval om de haverklap gastlessen. Daar is gewoon tijd, ruimte en geld voor vrij gemaakt in het onderwijs. En vind je niet dat omgaan met dieren ook onder sociale vaardigheden valt? Heel veel kinderen weten echt niet hoe ze met dieren om moeten gaan en buiten de hier besproken angst, kan dat gevaarlijke situaties opleveren dus mij lijkt dat zeker zinvol. Veel ouders leren het hun kinderen nu eenmaal niet... En zoveel tijd hoeft het niet te kosten. Laat vier weken achter elkaar een dag in de week iemand twee uurtjes komen voorlichten en je bent al een heel stuk verder.

Nou ik heb de laatste twee jaar van de basisschool werkelijk niets nieuws geleerd dus voor mij had het makkelijk gekund. En ik realiseer me dat niet iedereen zo gemakkelijk leert, maar er is inderdaad heus wel ruimte voor projecten. Maar het zou misschien ook wel leuk zijn om net als schooltuinen ook gewoon een paar dieren erbij te hebben om mee leren om te gaan, paar kippen, hond, schaap, weet ik veel :P Maar dat zou weer een ideale situatie zijn waar de meeste scholen denk ik geen tijd voor hebben. Hoewel ik wel van scholen weet waarvan de kinderen eens in de zoveel tijd helpen verzorgen op een kinderboerderij, dat vind ik ook wel een tof systeem.

Ik heb tot mijn 14e op school gezeten en toen was ik ook vaak 75% van de tijd niet aanwezig. Ik heb er werkelijk geen fuck geleerd (op de sociale verhoudingen en etiquette na). Ik ben er heilig van overtuigd dat de hoeveelheid stof die je nu krijgt te veel is en grotendeels nutteloos (evenals saai, geef me 1 kind dat graag naar school gaat op jonge leeftijd en ik geef je er 10 die dat niet doen), ook voor de minder begaafde leerling. Bepaalde lessen die aandacht besteden aan zulke competenties moeten er eigenlijk gewoon bij, ik snap zelfs niet hoe dat een kwestie van mening kan zijn.

EDIT: overigens wel grappig dat je sociale vaardigheden in het rijtje zet (wat je nu ook niet apart krijgt trouwens), omdat het omgaan met dieren daaronder valt. Verder is dat hele 'wat kan wel en wat kan niet'-argument hier ook niet van toepassing omdat je een meetbare factor hebt, in tegenstelling tot alleen je perceptie/referentiekader in andere situaties waar dit argument gebruikt wordt (bv. zoals reeds bij Southpark; waar mag je grappen over maken?). In deze samenleving komen mensen meer in aanraking met honden/katten dan met geiten/koeien, dus is het logisch dat je meer aandacht aan honden en katten besteedt dan aan geiten en koeien.

Dan kan er ook wel kort een lesje gegeven worden over andere dieren, zoals bijvoorbeeld vogels en kippen. In de Efteling had je altijd van die gekleurde duiven bij ezeltje strek je, als ik toen een gulden had gekregen voor elke keer dat kinderen die beesten opjaagden kon ik nu een klein huis kopen. Hetzelfde geldt voor kippen op de boerderij en je zult versteld staan van wat er nog meer gebeurt wat een lesje op de basisschool op een kost/belonings-equivalente basis een goede investering zou maken.

Ik vind het sowieso jammer dat ik op de basisschool echt bijna geen biologie heb geleerd, ik heb dat allemaal uit oude schoolboekjes van mijn ouders geleerd, terwijl ik denk dat het echt nuttig is als kinderen leren over de natuur en dieren, vinden ze vaak nog leuk ook. En daarbij af en toe een praktijklesje (zo'n wandeling als Theo Thijssen beschrijft in zijn boeken :D) zou ook wel leuk zijn, al is leren lezen, schrijven en rekenen natuurlijk ook belangrijk.

Maar ik ben het niet met Armoed eens, volgens mij vinden de meeste basisschoolkinderen het leuk om naar school te gaan, de meeste kinderen willen graag leren en ze vinden het leuk om leeftijdsgenootjes te zien.

Maar goed, ook als je op school over dieren hebt geleerd, kun je nog wel bang zijn voor honden. Het is ook geen volkomen ongefundeerde angst, honden kunnen nu eenmaal bijten en onberekenbaar zijn. Maar een hondenfobie is wat anders, dan gaat het om een onredelijke angst die beperkend is, waardoor je bijv. niet door parken durft te lopen en niet bij mensen op bezoek wilt die een hond hebben, lijkt me dat je daar sowieso graag vanaf wilt komen, het is toch niet prettig om bang te zijn? Mijn hondenfobie is trouwens ook door een nare ervaring veroorzaakt, maar ben sowieso nogal bang aangelegd ;)